Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

SFENDAMI MUD FESTIVAL




Η γνωστη παρεα μαζοχιστων απτοητοι απο τα δελτια καιρου , ετοιμαστηκαμε , πλυθηκαμε,  ξυριστηκαμε , παρφουμαριστηκαμε (λεμε τωρα) και πηγαμε στην Σφενδαμη.
Η βροχη καταρακτωδης , η γη τσαμουρωδης, πηραμε τα νουμερα μας και παρακολουθουσαμε κατω απο τις τεντες τους ποδηλατες που ερχοντουσαν στον τερματισμο μεχρι να ξεκινησουμε εμεις.
Βασικα ποδηλατες δεν ειδαμε , κατι λασπωμενα οντα βλεπαμε με ροδες να εξεχουν απο κατω ...
Εν τω μεταξυ να βρεχει και να λυσομαναει και μαζι με την βροχη κατι κουνουπια σαν προβατα στο μεγεθος, να μας τρωνε ζωντανους κατω απ' την τεντα .
Την ψυλλιαστηκαμε οτι δεν θα περασουμε και πολυ  καλα.
Με τα πολλα και με μια αναγκαια καθυστερηση στηθηκαμε στην εκκινηση , μας ανακοινωθηκε οτι θα γινουν δυο γυροι των 10 χλμ για λογους ασφαλειας (προφανως ειχαν βγει κροκοδειλοι απο τα ποταμια του νερου) και ξεκινησαμε. Η πρωτη στροφη εμοιαζε με τους παλιους αγωνες φορμουλα ενα   , με τους πρωτους τολμηρους να φευγουν με τις μπαντες και να χτυπαν στις μπαρες (δεν υπηρχαν μπαρες ετσι το λεω)
Ηταν αδυνατο οχι να τρεξεις , να περπατησεις , να  σταθεις ορθιος. Το πηρα αποφαση ομως οτι προκειται για αγωνα περιπετειας πλεον και οχι για τρεξιμο  και ξεκινησα με τους λοιπους...
Τελικα το διασκεδασα. Ειχε πολυ πλακα η διαδρομη, (φυσικα εκανα μονο τον ενα γυρο) τερματιζοντας με DNF , οπως και οι υπολοιποι της παρεας. (φυσικα υπηρχαν και οι εξωγηινοι που τερματισαν κανονικα, αλλα αυτοι δεν ειναι ανθρωποι ειμαι σιγουρος)
Καταπληκτικη η διαδρομη και θα θελα να δω πως θα ειναι ολοκληρα τα 23 χλμ. Πολυ ωραια φυση , πραγματικα μεσα σε τουνελ απο θαμνους κλπ, με αρκετο χωραφοδρομο που θα ηταν μια καλη εναλλακτικη σε συνθηκες ξηρου καιρου αλλα με βροχη δεν παιζοταν...
Θα μου μεινουν απο την εμπειρια αυτη:
Τα πολυ ωραια τοπια. Η μεγαλη διοργανωση , ποδηλατα ετοιμασιες κλπ κλπ. Η αγριαδα της φυσης σε πολλα μερη και τα πολλα σκιερα σημεια με την πιστα να διασχιζει το τουνελ της βλαστησης. Το πιο ωραιο μεταλλιο που εχω παρει σε αγωνα (παροτι δεν το αξιζαμε μια και οι πιοι πολλοι των 23 τερματισαμε στα 10) . Η προθυμια των πολλων εθελοντων που εφαγαν κανονικα την κακοκαιρια. Η ατελειωτη λασπη που με καλυψε σχεδον ολοκληρο .
Δεν μ’αρεσε που μετα το τελος του αγωνα δεν ειχε ενα χυμο , μια μπανανα ...
Θα’ θελα να ξαναπαω , να το τρεξω ομως , σε κανονικες συνθηκες , γιατι αυτη τη φορα δεν ετρεξα καθολου , μονο κρεμιομουν σαν τον Ταρζαν απο τα κλαδια των δεντρων. Του χρονου τωρα.
εκκινηση

Καινουριος...

Απο τη διαδρομη. Μαγεια. 


  

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

ΣΦΕΝΔΑΜΗ





Μια χαρα ειχα αραξει στα κυβικα μου και   και  ξυνομουνα κυριολεκτικως μετα τον μαραθωνιο της Πελλας,  ωσπου βγαινοντας μια μερα απο το σπιτι   επεσα σε ενα φιλο μου (κανονικο και  τρεξιματικο) και μετα τα τετριμμενα καλημερα_καλησπερα_τι_κανετε_καλα_ευχαριστω κλπ, κλπ μου εριξε την  φυτιλια «αντε παμε στη Σφενδαμη , ολοι γραφτηκαν εσυ ετσι θα μεινεις ?».
Ε βεβαια , οπου χαρα η Βασιλω πρωτη, να μη χασω εγω αγωνα , θα μου ακυρωσουν το συμβολαιο οι εταιριες, Σαλομον , Ναϊκ, Μιζουνο κλπ.
Φυσικα αρχικως , σκεπτομενος λογικως,  απηντησα αρνητικως  - γιατι θελω βρε αδερφε να ξεκουραστω - αλλα πλην αλεκτωρ λαλησει τρις , μπηκα στο σαιτ , ειδα και γραφτηκα για το αγωνα των 23 χιλομετρων στον αγωνα σφενδαμη μαουντεν φεστιβαλ (sic) .
Κοντα ειναι .
Παρεα θα εχω.
Εεεεε (ξυσιμο κεφαλιου)
Κοντα ειναι ειπαμε.
Πρεπει να τρεξουμε και τα 23 , το οποιο ισως θα ειναι ενα θεμα,  γιατι δεν ξερω πως θα αντεξω εναν αγωνα βουνου τοσο κοντα στον αγωνα της Πελλας αλλα αφου μπορουν οι αλλοι μπορω κι εγω σκεφτηκα ο αφελης, οποτε παμε να φαμε τα μουτρα μας και στον Νομο Ημαθιας.
Παρεα εκλεκτη , προπονησεις εχω κανει στο περικλειστο , τριπλοκλειδωμενο και χιλιοτραγουδισμενο Καυταντζογλειο Σταδιο το οποιο ειναι σε τοσο καλη κατασταση που το κλειδωνουν για να μην το παταν και χαλασει οι μαλακες ...
Εκανα και προπονησουλα στην Αλοννησο οπου  μετεβην οικογενειακως για το Πασχα - γευτηκα ολιγη απο την καταραμενη ανηφορα της και ελπιζω οτι με την συμμετοχη μου στο Σφενδαμη Μαουντεν Φεστιβαλ θα γραψω παλι λαμπρες σελιδες στον ερασιτεχνικο αθλητισμο , αν οχι θα παμε για σουβλακια και μπαλα γιατι λιγο μετα θα εχει και κυπελλο Ελλαδας , να δουμε τους καφρους που τσακωνονται μεταξυ τους.  
Αυτα . 

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

ΥΓΡΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ



Στο αγαλμα


Ξημερωματα στα λεωφορεια

Ας πουμε υπο βροχη γιατι στην πραγματικοτητα ελαχιστα μας εβρεξε. Πιο πολυ πριν και λιγο - ελαχιστα κατα την διαρκεια .
Τερματισα και τον τριτο κατα σειρα μαραθωνιο μου , εκανα πολυ καλυτερο χρονο απο τις αλλες φορες - παροτι δεν ηταν αυτο το ζητουμενο και το ευχαριστηθηκα πολυ.
Αριστες οι συνθηκες για τετοιο αγωνα , με πολυ δροσια και υγρασια που εμενα δεν με πειραζει , κρατησα δυναμεις για να μην σκασω στο τελος και παρα την σχετικη κουραση τερματισα  σε καλη κατασταση και οχι σαν κουρδος  προσφυγας
Αυτα που μου μενουν μετα τον αγωνα:
Η αναμονη στον Λευκο Πυργο τα ξημερωματα μαζι με ολους τους αλλους που αδημονουν να μπουν στα λεωφορεια. Ολοι αυτοι που επεστρεφαν απο την βραδυνη διασκεδαση να μας κοιταν περιεργα . Οι πλακες και τα γελια στις παρεες των δρομεων.
H διαδρομη προς την Πελλα  οπου καταλαβαινεις την αγωνια (ή ανυπομονησια) ολων αυτων, τοσο των εμπειρων οσων και των πρωταρηδων απο την ησυχια που επικρατουσε στο λεωφορειο.
Η αναμονη και η τελευταιες προετοιμασιες  στην Πελλα μεσα στα καταστηματα , το ζεσταμα, οι φωτογραφιες κατω απο το αγαλμα  μεσα στο κρυο και οι κουβεντες πριν την αντιστροφη μετρηση. Και τελος η εκκινηση.
Ακολουθωντας την  ιδια - μαλλον βαρετη διαδρομη , βγηκε ευκολα και ανετα το πρωτο εικοσαρι με την παρεα ενος παλιου φιλου που πηγαινε με την ιδια ταχυτητα με μενα.
Μετα απεδωσε η συντηρηση δυναμεων και παροτι περιμενα να εχω πιο πολλες δυναμεις, με λιγο περπατοτρεξιμο εκει  στο 30-38 χιλιομετρο - εκει που αρχιζει να αντιδρα το μυαλο στο συνεχομενο κοπανημα στην ασφαλτο - βγηκε και παλι η διαδρομη με το πιο ευχαριστο σημειο της , τον τερματισμο στην παλια Παραλια.
Οπου μετα το μεταλιο παραλιγο να καταβροχθισω κανα παιδι μολις συνειδητοποιησα οτι θελω να βαλω κατι στο στομα περα απο τα 4 τζελακια και τα νερα της διαδρομης. Την πληρωσαν τα μηλα, τα ισοτονικα και οι μπανανες. 
Αντε και του χρονου σε καναν αλλο αγωνα. 
Ανοιξη στα Διαβατα

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

ΜΑΖΟΧΙΣΜΟΣ - ΠΑΛΙ



Γιατι περι αυτου προκειται . Περι αυτομαστιγωματος. 
Μετα απο 750 χιλιομετρα προπονησης εφτασε η ωρα.
Δυο ημερες απεμειναν για την ετησια μαζοχιστικη μας αποχαλινωση , το τρεξιμο της αχαρης - αλλα ιστορικης βεβαιως - βεβαιως - διαδρομης Πελλας Θεσσαλονικης.
Στην οποια δεν ειχα καμια ορεξη να τρεξω αλλα αφου εχασα την Αθηνα τον Νοεμβριο και δεν πηγα πουθενα εξω, τι να κανω? (Να πας για καφε ρε μαλακα , να τι να κανεις) 
Προσβλεποντας ετσι με αγωνια στο accuweather προς ενδειξη της αλλαγης των κλιματικων προβλεψεων και προς  αποφυγη του υπερτετραωρου ντους αισιοδοξω οτι φετος:
Δεν θα κανω παλι 4 ωρες 58 λεπτα οπως και τις δυο προηγουμενες φορες αλλα κατι καλυτερο. Δεν θα κερδισει βεβαια ο παγκοσμιος αθλητισμος τιποτα ουτε θα ξαναγραφτουν τα αρχεια των ρεκορ του στιβου, αλλα για μενα κατι λεει.
Οτι δεν θα λιωσω στη ζεστη αλλα θα κανει και λιγη δροσια και κατα προτιμηση εκει μετα τις 12 να μην νιωθω σαν τον Λωρενς της Αραβιας
Οτι θα τρεξω με τη μοσχομυριστη  ξανθουλα με το μπλε κολαν , η τελος παντων με οποιαδηποτε μη τριχωτη και αρσενικη ορεσιβια δρομεα - αρκουδα  που θα μυριζει ιδρωτα σε συνδυασμο με θερμαντικη.
Οτι θα τερματισω τελος παντων χωρις να χρειαστει να περπατησω γιατι ποσα χιλιομετρα πια να τρεξω για να φτασω σε καλη κατασταση?
Οτι θα σκασουν απο τη ζηλια τους ολοι αυτοι οι συνδρομεις που δεν θα ερθουν μαζι μου για τριτη φορα.
Οτι δεν θα παθουν παλι τιποτα τα ποδια για να μπορω να ξανατρεξω συντομα.
Οτι θα το ευχαριστηθω και παλι. 
Ραντεβου στον Λευκο Πυργο.