Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

Ο ΓΕΡΟΣ , ΤΟ ΠΕΣΙΜΟ ΚΑΙ Η ΑΛΕΠΟΥ




Επιτελους ανακοινωθηκε το ονομα μου στη λιστα για τον Μαραθωνιο της αθηνας (οχι οτι δεν θα ανακοινωνοταν αλλα   εμεις οι ψυχαναγκαστικοι ετσι ειμαστε - εχουμε τις μανιες μας, ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ)  οποτε πια και επισημα ετοιμαζομαι για τον μεγαλο αγωνα (ειπαμε βλαμμενος, λες και θα μου λεγε κανεις οτι δεν μπορω να παω) .
Αν και ετσι πως παει το πραγμα δεν το βλεπω...
Γυρισα απο τις διακοπες (επιτελους να ασχοληθουμε λιγο σοβαρα με το τρεξιμο, βαριεμαι λιγο τις διακοπες… ) αρχισα τα long run, τις διαλειμματικες, και επειδη ακομη μου πεφτει λιγο βαρυ το πρωινο το ξυπνημα, ειπα να παω και βραδυ για ενα γρηγορο  στο βουνο (αχχχχχχ,  αλλες εποχες  αυτη η φραση ειχε αλλη εννοια, τελος παντων) επιβεβαιωνοντας τη ανικητη βλακεια μου.
Πηγα στο βουνο λιγο πριν νυχτωσει , ηταν ωραια ειχε δροσια , ειχε κοσμο που εκανε τη βολτα του ειδα κατι αραχνες μεγαλες , ειδα χελωνες , ετρεχα γρηγορα και  με ανεση  στην ανηφορα, επεσα και σε μια μικρη αλεπου που καθολου δεν φοβοταν η ατιμη και καθοταν και με περιεργαζοταν αυτη και εγω την εβγαζα φωτογραφιες , ωραια περασα.
Στην επιστροφη επειδη ειχε βραδυασει, (και ειχα αρχισει να σκιαζομαι και λιγο μην βγει καμια και με πειραξει ) ειπα να προσεχω λιγακι να μην σκονταψω πουθενα και φυσικα λιγο πριν την πυροσβεστικη  εκανα ενα αλμα σαν αυτου του αμερικανου του τριπλουνιστα του Τεϊλορ (ξερεις,  εκεινο που σκονταφτεις , πεφτεις - πεφτεις και δεν τελειωνει) προσγειωνομενος οσο πιο ατσαλα γινοταν και γυρνωντας αιμοφυρτος και περιδεης στο σπιτι. 
Φυσικα ολα τα καθαρματα οι φιλοι μου αντι να με συμπονεσουν ,  αρχισαν την απαγγελια χυδαιων  παροιμιων (ο γερος παει απο χεσιμο η απο πεσιμο, οποιος τη νυκτα περπατει κλπ κλπ) αλλα τι να περιμενεις απο αυτους τους αθλιους, θα περασω αυτην την τραγωδια  μονος μου . Τελος παντων εγινα για να με πηγαινεις στο φαναρτζη . Αριστερο φτερο και  πορτα ειναι για αλλαγμα , ποναει και ο ωμος μου αλλα ετσι ειναι αν δεν πεσεις δεν μεγαλωνεις , ολα τα παιδακια χτυπανε, ετσι με ελεγε η μαμα μου.

Δεν θα το βαλω κατω ομως αλλα για να πω την αληθεια βραδυ θα το σκεφτω να ξαναπαω, ποναω ακομα...

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

ΘΕΡΙΝΟ ΤΡΕΞΙΜΟ



Μετα και την συμμετοχη στο Ζαγορι ηρθε η σειρα των διακοπων που συμπιπτει και φετος με την προετοιμασια για τον Φθινοπωρινο Μαραθωνιο της Αθηνας οπου ελπιζω οτι θα παρω επιτελους μερος.
Αναμεσα σε μπανια , ψαρεματα , βολτες και τα υπολοιπα θερινα σπορ βρηκα ευκαιρια να τρεξω και παλι στις ανηφορες της Αλοννησου  ακολουθωντας κατα γραμμα το φοβερο και τρομερο μου προγραμμα με το οποιο εχω διασφαλισει καταπληκτικες επιδοσεις στον επόμενο αγωνα μου δηλαδη να πετυχω τον ιδιο χρονο με περυσι με συν-πλην 2 λεπτα.
Το εχω παρει αποφαση οτι οσο και να τρεξω δεν προκειται να δω ριζικη βελτιωση περα απο οτι ενδεχομενως να μην ειμαι πεθαμενος στο τελος του αγωνα. Οποτε ακολουθω με θρησκευτικη ευλαβεια το προγραμμα μου διανθισμενο με απειρες ανηφορες και ελπιζω να γινει κανα θαυμα και να ειμαι ετοιμος τον Νοεμβριο.    
Εντυπωσιακα ομως τα τρεξιματα μου εδω στο νησι με πολυ ανηφορα, ελαχιστη κατηφορα , μπανιο καμια φορα στο τελος και πολυ χωματοδρομο οπου βεβαια εχω την ευτυχια να αντιμετωπιζω την οδηγικη συμπεριφορα των Ελληναραδων οι οποιοι σε απολυτη αντιθεση με τα οχηματα με ξενες πινακιδες (ολοι μα ολοι οι ξενοι σταματανε αν δουν δρομεα στον χωματοδρομο)οταν βλεπουν καποιον να τρεχει στο χωμα  γκαζωνουν ακομη παραπανω για να αυξησουν τον βαθμο δυσκολιας στο τρεξιμο προφανως γιατι αυτοι γνωριζουν  οτι ειναι καλυτερο να τρεχεις αναπνεοντας σκονη και μοιαζοντας με ακανε Λαϊλια Σερρων.   

Ετσι γυρναω καθε απογευμα σαν κουραμπιες  μετα απο το τρεξιμο αλλα δεν πειραζει , εχω ριξει τετοιες φοβερες καταρες που ολο και καποιος θα εχει σπασει το ποδι του - τουλαχιστον - αυτες τις μερες (η εστω θα τον εχει τσιμπησει καμια μελισσα) .