ΤΑΠΕΡ ΚΑΙ ΓΟΝΑΤΟ

Το Ταπερ το λεγομενο ...

Τελειωσα το πολυ το τρεξιμο, αρχισα το φορμαρισμα το γνωστο ως taper στους κυκλους των δρομεων που μιλαν(με)  μονιμως με τετοια συνθηματικα γιατι ετσι φαινονται(μαστε)  πολυ ειδημονες .

Aρχισαν φυσικά και  οι κουβεντες με  φιλους , για το ποιος θα τρεξει και που , ποιος οχι, για τι χρονο και αλλα τετοια βαρετα για τους κοινους θνητους , μπηκαμε δηλαδη  σε κλιμα αγωνα , συνεχισα δε εγω να τα πρηζω σε γνωστους και φιλους για τον Μαραθωνιο , κλασσικα πραγματα.

Αφου τα συνεννοηθηκαμε ολα μα ολα και παινεσαμε την σουπερ ντουπερ προπονηση που καναμε και νιωσαμε και ψυχικα ετοιμοι για τον μεγαλο αγωνα , πηγα πηρα καλτσες,  καινουρια τρεξιματικα ρουχα , αρχισα να σκεφτομαι ποια παπουτσια απο την συλλογη μου  - ισαξια της Ιμελντα Μαρκος -  θα χρησιμοποιησω,  πηρα και τζελακια και   δυναμωτικα ζουμια , κουρευτηκα για ναμαι αεροδυναμικος  ειπα να το διασκεδασω βρε παιδι ,  μεχρι που ξανατραυματιστηκα και μαλιστα την ωρα που σηκωνομουν απο τον καναπε.  Τρεξιμο γιοκ λοιπον για ακομη μια φορα και δεν πειραζει βεβαια μηπως τι θα ετρεχα , αλλα στον καναπε? Τελος παντων ...

Με ποναει τωρα το γονατο , βαζω παγους , βριζω απο το πρωι ως το βραδυ, αλλα παρηγοριεμαι με την ιδεα οτι αν δεν καταφερω να τρεξω την Κυριακη θα τρεξω σιγουρα στο Παρανεστι τον Μαϊο (ο καθενας με τον πονο του) . Ουφ πια...  

ΤΕΛΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ

Σε αγωνιστικο ρυθμο.. (απο τον φιλο Γιωργο Σαββατουπη)

Ουφφφφ. Και τωρα μαραθωνιος …. Να πω οτι πεθαινω απο την αγωνια ποτε θα ερθει η ωρα να τρεξω   στις 3 του αλλου μηνα , ψεμματα θα πω.  Αλλα και τι να κανω… τζαμπα να παει τοσο τρεξιμο? (μια ακομη αποδειξη εγκεφαλικης βλαβης την οποια παθαινουν ολοι οι δρομεις απο το χτυπημα πανω- κατω στα πλακακια της παραλιας).

Ελπιζω βεβαια οτι σε λιγες μερες θα μου περασει  και θα μου ερθει η ορεξη να τρεξω τα 42 χιλομετρα ασφαλτου, ατελειωτων βιομηχανικων χωρων και εγκαταλελειμενων βενζιναδικων.

Πιο πολυ μ'αρεσε η προετοιμασια που πηγε πολυ ωραια , παρα τα καποια λιγα ατυχηματα , σε βαθμο που να στενοχωριεμαι που τελειωσαν τα long run και τωρα καθομαι και ξυνομαι. 

Γιατι εχω το μυαλο μου πρωτα στο  να τρεξω στο Μετσοβο στις 29  Μαϊου οπου γραφτηκα και πληρωσα κιολας  να μην αλλαξω γνωμη (στο εικοσαρι ομως - μιλησε η λογικη),  ενω με γαργαλαει το χερι μου να γραφτω και στο Παρανεστι, στο 46αρι, που θα ειναι και επισημα ο πρωτος αγωνας μου πανω απο 42 χλμ.

Γιατι εχω απορια να δω πως παει το πραγμα μετα το ψυχολογικο φραγμα του μαραθωνιου . Τι υπαρχει βρε αδερφε απο κει και περα… (το ειπα στον κουρεα μου αυτο και μου ειπε οτι δεν υπαρχει πιο βαρετο πραγμα απο τις τρεξιματικες ιστοριες και οτι ειμαστε βλαμμενοι , παει τελειωσε - ενα δικιο το εχει) .

Για να πω την αληθεια βεβαια  συνηθως  στα 30-35 χιλιομετρα νιωθω σαν βρασμενος   αλλα φετος η αισιοδοξια μου εχει απογειωθει εντελως ενω νιωθω και πιο δυνατος. Φυσικα οσους  απο τους φιλους μου ρωτησα σχετικα , ηταν απολυτως σαφεις με απαντησεις που αρχιζαν απο το  "οπωσδηποτε να πας" και φταναν μεχρι το "να μην το τολμησεις…"  (Φιλοι να σου πετυχουν... )

Ασε που οι μισοι ειναι εντελως καμμενοι και οταν ακουν για 50-60 χιλιομετρα αγωνα,  σου λενε "πηγαινε δεν ειναι τιποτε" και  "Αααααα θα ερθω κι εγω" λες και θα πανε στο περιπτερο για τσιγαρα.  Επικινδυνοι τυποι.

Διοτι ειναι ενα μεγαλο ερωτημα κι αυτο , το τι υπαρχει μετα τον μαραθωνιο, που πρεπει να απαντηθει,  ενα μυστηριο που ανηκει στην ιδια κατηγορια  με αλλα αναπαντητα ερωτηματα οπως   : " υπαρχουν οι εξωγηινοι?" , "που ειναι η αλλη καλτσα?" και "που πηγαν τα καπακια απο τα ταπερ?"

17 μερες ακομη.

ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Στην πισω πλευρα

Ομορφια

Πειτε οτι θελετε αλλα αγωνας σαν του Χορτιατη , διπλα δηλαδη στην πολη δυσκολα να βρεθει…

Δεν νομιζω βεβαια οτι μπορει να αξιολογουν ολοι το ιδιο καθε αγωνα , καθως οι προτιμησεις  διαφερουν , αλλος προτιμα βουνο , αλλος ασφαλτο , υπαρχει ποικιλια διαδρομων  για ολα τα γουστα οποτε δεν μπορει να ειναι κανεις απολυτος. Εγω βεβαια εχω τη γνωμη μου και τη λεω και αμα-λαχει τη γραφω κιολας (δικο μου ειναι το σαϊτ οτι θελω γραφω, αμα θελω γραφω και συνταγες)

 Τον Χορτιατη φερ'ειπειν τον εχουν ολοι ταυτισει με αφθονη λασπη και ακομη περισσοτερη  ταλαιπωρια ,  μαλλον ανηκει στους δυσκολους αγωνες , αλλα φετος διαψευσθηκαμε παταγωδως ολοι . Δεν μας κακοπεσε βεβαιως… (τετοια ρεκορ σαν τα φετεινα αποκλειται να ξαναγινουν).

Μετα την εμπειρια της Κυριακης που τρεξαμε επιτελους σε στεγνο τερεν  το λιγοτερο που μπορω να πω ειναι οτι ευχαριστηθηκαμε αγωνα.

Κατ'αρχην ειχε τις ιδανικες συνθηκες για τρεξιμο, λιακαδα , χωρις ομως  ζεστη , στεγνο τερεν , ξυπνησα το πρωι και δεν πιστευα οτι θα τρεξω χωρις να βουτηξω στη λασπη.

Πολλες συμμετοχες και μαλιστα   αθλητων επιδοσεων  (αθλητες ειναι αυτα τα νεα παιδια που δεν ειναι σαν κι εμας που μας πιανεται η μεση στην  ανηφορα απο το σκυψιμο  - εμεις ειμαστε απλως (αχεμ) δρομεις. )

Εξαιρετικη οργανωση απο τον Στελιο τον Καιαφα (αλλα και οσα αλλα παιδια βοηθανε, μπραβο και στον ΣΔΥΘ και στους εθελοντες) σε ενα βουνο με οχι ιδιαιτερα ευκολη διαδρομη.

Γιατι δεν ειναι μονο οτι βγάζουμε εμεις τα γουστα μας σε ενα ωραιο μερος,  ειναι οτι μαθαινει και ο κοσμος για τον Χορτιατη , για τα προβληματα του κυριως με την παρανομη υλοτομια (παντα βρισκονται οι καλοθελητες που βαζουν εμποδια στην διοργανωση, του βγαλαν την Παναγια φετος του Στελιου, παλι ειχαμε κρουσματα κακοηθειας, οταν χτιζουν μεχρι πανω στην κορυφη δεν τους πειραζει,  ο αγωνας βουνου τους πειραξε και οι δρομεις) και μπορει επιτελους να προστατευθει.

Αυτα ολα μας τα ειπε ενας καλος κυριος πριν την εναρξη , αντιδημαρχος νομιζω ηταν , εγω τα ακουσα και σας τα λεω τωρα,  αλλα ειμαι σιγουρος οτι κανεις αλλος απο τους διαγωνιζομενους δεν εδινε προσοχη , ολοι σαν τους κακους τους μαθητες, κοιτουσαν τις αιθεριες υπαρξεις… (το ξερω εκανα ερωτησεις μετα , κανεις δεν ηξερε να πει τι ελεγε ο καλος κυριος με το μικροφωνο στο βαθος  )

Γιατι - σοβαρα τωρα - οι δρομεις βοηθαν το δασος ,και το προστατευουν αλλα που μυαλο οι καρεκλοκενταυροι (χαρακτηριστικο παραδειγμα το Σειχ Σου που σχεδον εχει πεθανει).

Συμμετειχα κι εγω βεβαιως στον αγωνα με ενθουσιασμο (καποιοι μπορουν να πουν οτι εχω αγνοια κινδυνου) ετρεξα με παθος, περπατησα με ακομη μεγαλυτερο, εβγαλα φωτογραφιες, πειραξα τους συναθλητες (οσους μειναν πισω με μενα τελος παντων) , κατεβασα πολυ το ρεκορ μου , δεν εγινα ενα με τη λασπη , ημουν μαλλον ηθικος νικητης του αγωνος (για λογους που δεν ειναι του παροντος)    , επεστρεψα ευτυχης και - παραδοξως  - καθαρος και αρτιμελης στο σπιτι μου.

Μεγαλος αγωνας με πολυ ωραια τοπια , εναλλαγες τερεν και  καλο ανεφοδιασμο στρατηγικα τοποθετημενο στη μεση του οχταριου του αγωνα .

Θα τον ξανατρεξω ευχαριστως.

κι αλλες ανηφορες

Αναθεμα (ονομα και πραμα)

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ - ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

Τελειωσα τα τρεξιματα μου αυτη την εβδομαδα και ειμαι  πανετοιμος  να δεινοπαθησω στον Χορτιατη για τριτη συνεχομενη χρονια μαζι με πληθωρα αλλων διακεκριμενων δρομεων  της πολης (αλλα και απο αλλου)   οι οποιοι εντελως στα σοβαρα απειλουν να με αφησουν τελευταιο ολων . Γιατι και ποιον να περασω την Κυριακη ? Ισως την σκουπα του αγωνα και αυτο αν …  

Θα δειξει.

Δυστυχως δεν εκανα οσο βουνο θα ηθελα μετα την τελευταια μου πτωση στο Σειχ Σου , θα παρω ομως τα ποδαρακια μου και θα παω. 

Ειναι ευκαιρια δε να τα πρηξω λιγο ακομη  σε ολους σχετικα  με τον αγωνα, οπως εν προκειμενω.

Θα φορεσω δε και μια περουκα μερες που ειναι να βγουμε φωτογραφιες με ολους τους φιλους   γιατι η σοβαροτητα βλαπτει ασε που δεν εχω και πολυ καλες σχεσεις μαζι της.

Επειδη δε τα διαφορα γατια που θα ερθουν δεν ξερουν καλα τι επικειται,  να δωσω μερικες τεχνικες οδηγιες καλυτερες ακομη κι απο του Στελιου του Καϊαφα (φιλος μου,  διοργανωνει τον αγωνα και παντα εχει μια καλη ιδεα για τρεξιμο και οχι μονο)

Η διαδρομη δεν ειναι και πολυ ευκολη,  ουτε και πολυ δυσκολη (αυτο ειναι αοριστο σαν τις προφητειες στο Ιντερνέτ : "καποια μερα , καπου θα γινει πολεμος" και τα τοιαυτα…)

Ξεκιναει κανεις μεσα απο τον πολυπαθο Χορτιατη (αλλαξε ο τοπος εκκινησης, προσοχη ! ) πραγμα που σημαινει τα εξης :

1. Τερμα οι προσκοποι, δεν εχουμε περπατημα μεσα στο κρυο και τη βροχη μεχρι την εκκινηση.

2.Δυσκολευει ομως το παρκινγκ .

3. Κατω εχει ασφαλτο στην αρχη και γλυστραει μετα τις πρωτες στροφες,  ειδικα αν εχει υγρασια (αληθεια , στην προηγουμενη προπονηση ειχα φυγει σαν γαιδαρος χωρις πεταλα στην στροφη ),

4. Δεν μπορουμε να κανουμε οσες σαχλαμαρες θα  θελαμε στην αφετηρια (εγω δηλαδη) καθως ειμαστε μεσα στο χωριο και θα μας βλεπει κοσμος.

Στη συνεχεια εχει λιιιιγη ανηφορα , ισα - ισα  9-10 χιλιομετρα ολα μεσα απο ποικιλια μονοπατιων . Στο τερμα της εχει   το αναθεμα (καμια 300αρια μετρα ολο κι ολο, αλλα παλουκι οπως εχουμε ξαναπει) που σου στερει και την τελευταια ικμαδα δυναμης και αυτοσεβασμου (καθονται ολοι στην ανηφορα με τα χερια στη μεση σαν κοψομεσιασμενες γριες και αναλογιζονται ποσο καλυτερα θαταν να 'χαν παει  για καφε) . 

Σ’εκεινο το σημειο σημειωτεον πιανει παγωμενος αερας συνηθως  και... “ριξε κατι πανω σου βρε παιδακι μου θα κρυωσεις - αλλα δεν μ’ακους και παλι θα βηχεις"

Μετα εχει ανεφοδιασμο (σουπερ παντα) , στροφη αριστερα στην κατηφορα στον χωματοδρομο , αποτομο κατεβασμα απο μονοπατι και ανεβασμα απο απαιτητικη ανηφορα με την ομορφοτερη διαδρομη που μπορει να βρει κανεις στη Θεσσαλονικη (και αρκετα δυσκολη ομως) .

 Αυτο το ανεβοκατεβασμα  ειναι καμια πεντε χιλομετρα ακομη και ακολουθει η επιστροφη (παλι ανεφοδιασμος) που ειναι πολυ βατη μεχρι να βρει κανεις την τελικη κατηφορα που ειναι γλυστερη μεχρι αηδιας.

Ολος ο αγωνας  ομως αξιζει ειδικα φετος που οι καιρικες συνθηκες μαλλον ειναι καλες.  (δεν αντεχω να περιμενωωωωω) 

Τα λεμε Κυριακη.