ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΟΝ ΣΥΖΑΘΛΟ…

σαν πανικοβλητες γατες

Τι θελει στη ζωη του ενας  δρομεας   ?

Εναν αγωνα κοντα σχετικα στο σπιτι του (γιατι δεν ειμαστε και για εξοδα), καμποσα χιλομετρα μεσα σε ενα ωραιο δασος (ή οπου αλλου τελος παντων του αρεσει ) , ηλεκτρονικη χρονομετρηση (αυτο οπωσδηποτε , ο ακριβης χρονος τρεφει τους δρομεις και - κυριως - την ματαιοδοξια μας) και μπανανες και παστελια στο τελος. Αυτα . Α, και να εχει κι αλλους ιδιους σαν κι αυτον εκει  ,  να βγαζουν φωτογραφιες, να γινεται χαβαλες  ,να εχει  μουσικες , τετοια πραγματα…

Ζαλικωθηκα κι εγω τα αρματα μου , πηγα με το μηχανακι  μεχρι το  Σεϊχ-Σε (τοπικη διαλεκτος αυτη) φορεσα τις παραμανες μου και το νουμερο μου , πασαλειφθηκα βαζελινη  σαν την  Ντουβλη κι εδωσα παρον.

Μας ξυρισε βεβαια ο βαρδαρης εκει πανω  , αν και ειχε ωραια μερα (παντως  ετσουζε) , χοροπηδουσαμε ο ενας διπλα στον αλλον, αλλα  καναμε τους γενναιους οτι δεν κρυωναμε , οτι και καλα καναμε ζεσταμα, αν και το ειχαμε δαγκωσει στην πραγματικοτητα.

Ηταν ολος ο καλος ο κοσμος εκει, ειχε τρεις αγωνες 5αρι, 14,5 αρι και 27αρι (αυτο ηταν  για τους νεους, εμεις στα μικρα),  ειχε κεφι , ειχαν ερθει και ολοι οι πειραγμενοι που τρεξαν στα Ρουτ και στις Αλπεις (ειναι να απορεις καμια φορα με την αντοχη και την υπομονη αυτων των παιδιων , θα τα δοκιμασω μια φορα αυτα τα χιλιομετρα  να δω τι καταλαβαινουν) και ακουσα ολες τις φρικτες ιστοριες για το πως τρεχαν 30 και 40 ωρες συνεχομενα, ειναι πραγματικα ενδιαφερον αν και μου φαινεται λιγο τρελλο ακομη…

Αφου χαριεντιστηκαμε αρκετα , πειραχτηκαμε μεχρι εξαντλησεως και φαγαμε τις μπαταριες των κινητων μας να βγαζουμε φωτογραφιες,  βουρ ξεκινησαμε  , ο καθενας για την αποσταση του  σε μια διαδρομη - την οποια ομολογω οτι στο μεγαλυτερο μερος της δεν την ειχα ξανακανει  - απο την δυτικη πλευρα του Σειχ Σου , εκει που βλεπεις το Ρετζικι . Ηταν πολυ ωραια πρεπει να πω , ευχαριστηθηκα πολυ, ειχε πολυ ανηφορα κυριως σε δασικο δρομο αλλα ειχε και τα μονοπατια του.

Ο αγωνας ηταν εξαιρετικος, πολυ καλα οργανωμενος , ηταν αλλωστε γνώστες  τα παιδια της διοργανωσης (ηταν μεταξυ αλλων  οι διδυμοι Πατσιαλαδες στην οργανωση του αγωνα , καλα παιδια και φιλοι , ποτε δεν θα καταλαβω ποιος ειναι ποιος ομως , τοσο μοιαζουν , την αλλη φορα θα τους πω ο ενας να αφησει μουστακι δεν παει αλλο …) . Μπραβο τους λοιπον , ηταν και για καλο σκοπο ο αγωνας , τα εσοδα πηγαν στην Συζωη , μ'αρεσουν κατι τετοια, ο αγωνας εγκρινεται και συστηνεται αγριως …

Εμενα μου πηγε  καλα το 14,5αρι (απεδωσε   η Γιαννουλα που με εβαζε ο Μπαμπης να τρεχω, οι ανηφορες ειναι σαν το μουρουνολαδο - στην αρχη το σιχαινεσαι αλλα τελικα σου κανει καλο) , βγηκα πρωτη φορα μεσα στους 50 πρωτους (οχι 50ος στους 51, λιγο καλυτερα) οχι οτι νοιαζεται κανεις δηλαδη αλλα πηρα λιγο τα πανω μου ενοψει Αθηνας.

Θα  παω και του χρονου …

 

στα μονοπατια

ΣΥΖΑΘΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΑΘΗΝΑ

Συνεχεια των long run και αυτο το σαββατοκυριακο που ηταν το πιο φορτωμενο με χιλιομετρα για ολη  την προετοιμασια προς την Αθηνα και συνεχισαμε να τρεχουμε μαζι με τους αλλους σε σταδιο και παραλια .

Πιστοι στο καθιερωμενο δρομολόγιό μας ξεκινησαμε απο καυτανζογλειο και   περασαμε παλι ξημερωματα Σαββατου απο τα  μαγαζια περιξ του λιμανιου , εχω δε την φρικτη υποψια οτι οι υπολοιποι της παρεας περνουν με τον τρομο στην ψυχη τους μην δουν καμια κορη τους να βγαινει εκεινη την ωρα μεσα απο συγκεκριμενο μαγαζι πασπατευομενη απο κανα μουσατο τυπο , αλλα μεχρι στιγμης τετοιο κακο δεν τους εχει βρει , θα το δουμε ομως μια μερα κι αυτο και δεν θα το αντεξουν...

Μετα δε το πρωτο μαγαζι απο οπου βγαινει το πρωι τρεκλιζοντας κυριολεκτικα ολο το κρεηζυ χορς της πολης (τα καταδικαζουμε εμεις αυτα ειπαμε) περναμε και απο ακομη ενα μαγαζι πριν απο το λιμανι , δεν ειδαμε ποτε γυναικα να βγαινει απο κει , πρεπει ναναι απο κεινα εκει τα μπαρ...  ,  μονο κατι φουσκωτους βλεπουμε να βγαινουν απο κει  ξημερωματα δεν πειραζει ομως κι αν ειναι ετσι μια χαρα, κινηση να υπαρχει. (Παρενθεση - μεγαλη μαλιστα: Ειχε καποτε στη γειτονια μου στο κεντρο  οταν ημουν μικρος (προ Χριστου) το "Εντασις" το μαγαζι του Ηρακλη  ,  καθε αποκριες εβλεπα να πετιουνται απο κει ολοι ντυμενοι  χορευτριες  και νοσοκομες με μαυρα καλσον και τα βρακια εξω και απορουσα εγω μικρο παιδακι,  γιατι κυκλοφορουν στη Προξενου Κορομηλα τοσες χοντρες και μαλιαρες νοσοκομες , μετα απο χρονια ομως  συνεδεσα τα κομματια του παζλ στο μυαλο μου και συνειδητοποιησα οτι δεν ηταν διανυκτερευον ΤΕΙ νοσηλευτικης εκει  αλλα κατιτις αλλο...) 

Ετσι διασκεδαστικα περναμε εμεις τα long run , αυτο το Σαβατο το τερματισα , ειχα τα πιο πολλα χιλιομετρα της προετομασιας , οι αλλοι δεν με ακολουθησαν ολη τη διαδρομη αλλα δεν πειραζει ετσι κι αλλιως συνηθως τρεχουν πιο γρηγορα και δεν τους προλαβαινω.  Παντως χορτασα τρεξιμο , μ'αρεσει η διαδρομη σταδιο - λιμανι - Ρεμβη και πισω σταδιο αν και η τελευταια ανηφορα για Καυτανζογλειο σε αποτελειωνει. 

Πολυ μ'αρεσουν αυτα τα μεγαλα , αλλα εχουν παρενεργειες ,   ειμαι σα να με πατησε φορτηγο για 48 ωρες περιπου, τα ποδια μου με πονανε, νυσταζω και φυσικα πειναω  και τρωω ολη μερα. Τελικα νομιζω πιο πολυ ψυχολογικα βοηθανε αυτα τα 30+   , οταν ερθει η ωρα του αγωνα να σκεφτεσαι οτι βγαζεις την αποσταση παρα οτιδηποτε αλλο.

Σιγα σιγα ομως τωρα αρχιζω να μειωνω χιλιομετρα μεχρι την Αθηνα ακομη ενα 22αρι εχω , και θα εχω την ευκαρια φετος να τρεξω και τον Συζαθλο , ωραιος αγωνας, στο Σειχ σου  , εχει 27αρι, 15αρι και ενα 5αρι , με βολευει πολυ το δεκαπενταρι να κανω και λιγη ανηφορα ακομη πριν  τον Κλασσικο . Ο Συζαθλος αξιζει , δεν ειναι και πολυ μεγαλης δυσκολιας, ειναι   για καλο σκοπο     και φετος αν ολα πανε καλα θα τον τρεξω,  με βολευει και η αποσταση δυο μολις εβδομαδες πριν την Αθηνα (30 Οκτωβριου το πρωι στο Σειχ σου οποιος θελει και μπορει) . 

ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ

5 στους 5 Νυκτερινους ετρεξα , αλλον καλα,  αλλον ασχημα -κυριως ασχημα - αλλα φετος εκανα και ατομικο ρεκορ (δεν ηταν δυσκολο τετοιο που ηταν αλλα τελος παντων). Αυτο σημαινει οτι προοδευω αργα αλλα σταθερα - με αυτον τον ρυθμο σε καμια 30αρια χρονια θα φτασω τις επιδοσεις των αλλων στους αγωνες, αλλα τοτε βεβαια θαμαι σαν τον Χιροχιτο τι να το κανεις...

Παντως αναθαρρησα λιγο , αρχισε να με πιανει η προπονηση μετα απο 6-7 χρονια εντατικου τρεξιματος , γιατι θα κατεβασω και το πτωμα μου και στην Αθηνα τον αλλο μηνα για νεες λαμπρες σελιδες του αθλητισμου. Ετρεξα φυσικα με την "φανελα" (λεμε τωρα) του τοπικου συνδεσμου Βετερανων , ακομη ενα  ενδοξο σωματειο,  το οποιο σπαρασσεται (και αυτο) απο καυγαδες . Τα λεγα εγω αλλα κανεις δεν μ'ακουει , καλυτερα μονος, ακομη και στο τρεξιμο , απο δυο και πανω αρχιζουν οι κλωτσοπατιναδες... Η αθληση  εξημερωνει λενε μετα...

Ξεκινησαμε ολο θαρρος με τον Διοσκουρο (που τον εχει φαει η τεμπελια τελευταια) και με αφησε φετος να τρεχω μονος προς το ανεπαναληπτο ρεκορ μου, ενω αυτος ετρεχε πισω απο μια αγαλματενια δρομεα, απο τις πολλες που ετρεξαν στα 21 χλμ το Σαββατο.

Γιατι τωρα με την "γιγαντωση  του δρομικου κινηματος "   εχουμε και αυτον τον νταλκα , να παρουσιαζονται κατι τετοιες και να μας κολαζουν εν ωρα αγωνα , αλλα εμεις χαρακτηρες , αντεχουμε (οχι παρα πολυ, αλλα το παλευουμε τελος παντων) . Ο Διοσκουρος βεβαια ειναι εναρετο παιδι και αντιστεκεται στους πειρασμους ,  αλλα αυτο ειχε επιπτωση στην αγωνιστικη του αποδοση με αποτελεσμα για πρωτη φορα μετα απο χρονια να μην τερματισουμε μαζι.

Πολυς κοσμος το Σαββατο, παρα πολλοι οι γνωστοι , καναμε μια ωρα για το ζεσταμα απο τις πολλες κουβεντες που πιασαμε στον δρομο , δεν εμεινε και κανεις να μην τρεξει, ηταν εντυπωσιακη η συμμετοχη του κοσμου. Πολλοι εθελοντες,  πρωτη φορα τοσοι πολλοι θεατες, τυμπανα,  μουσικες , φωνες , ωραια ηταν , αν ηταν και η σβουριτσα θαταν καλυτερα .

Βγαλαμε φυσικα φωτογραφιες, να βλεπουν τις μουτσουνες μας οι διαφοροι στα σοσιαλ μηδια  και μεσα σε αριστες συνθηκες για αγωνα ξεχυθηκαμε προς την  επιτευξη των στοχων μας  . Εχει τη φαση του, να τρεχεις μεσα σε τοσο πληθος  στην πολη σου, ειναι σα να πηγαινεις βολτα στην Τσιμισκη (που πηγαινεις) βλεποντας κοσμο στη διαδρομη, πιανεις κουβεντες καθ'οδον  , περναει η ωρα ευχαριστα . Εχει πλακα οταν συμβαινει αυτο , μου εχει τυχει πολλες φορες να βρω πελατες μου σε αγωνες , τρεχουμε μαζι , συζηταμε τις περιπτωσεις τους , περναω ευχαριστα σαν μονοχνωτος και κολλημενος τυπος που ειμαι.

Οι δυο στροφες του αγωνα βοηθανε κιολας να δεις και τους πρωτους στο πανε - ελα της διαδρομης, γιατι αυτους τους πρωτους μια ζωη μονο στις φωτογραφιες τους βλεπουμε. Ειδα και τους διαφορους φιλους να φευγουν σφαιρα  , ολοι εκαναν ρεκορ παλι, να μην με αφησουν να χαρω μονος μου τον αγωνιστικο μου θριαμβο.  Αλλα τετοιοι ειναι...

Εν τελει τερματισαμε ολοι λιγο -πολυ ευχαριστημενοι , ολοι παντως πεινασμενοι μετα απο την τιτανια υπερπροσπαθεια (ειχε και καντινες στην διαδρομη σπασανε μυτες απο την τσικνα) ολοκληρωνοντας ακομη μια συμμετοχη , την πεμπτη. 

Ο Νυκτερινος της Θεσσαλονικης εχει εξελιχθει σε σπουδαια διοργανωση , νομιζω οτι φετος ηταν η καλυτερη ολων, ελπιζω να την τρεχω για πολυ ακομα.   

Η Αυτου Εξοχοτης, αυτοκρατορας Χιροχιτο