Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

12ος ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ



12ος Μαραθωνιος ο Μεγας Αλεξανδρος . 
Και φετος. Aυτη την ανοιξη απο μαραθωνιο ομως δεεεεν ... Δηλωσα ομως στο δεκαρι για να μην χασω το σερι που εχω απο το 2010 οταν ασθμαινοντας συμμετειχα στο πενταρι που μου φανηκε μαραθωνιος. Στενοχωριεμαι λιγο που δεν τρεχω μαραθωνιο αλλα ελπιζω οτι θα παρω τη δοση μου στο βουνο προσεχως .
Να πω την αληθεια θα εχει τοσο πολυ κοσμο που δεν μου κανει πολυ κεφι να παω να στηθω στους Αμπελοκηπους αλλα δεν πειραζει γιατι η διοργανωση εγινε τεραστια , πραγμα καλο , δεν ξερω ακριβως σε τι πραγμα εκανε καλο  αλλα καποια μερα θα το διαπιστωσω.  Παντως ειναι ωραια,  ασχολειται ο κοσμος,  παει τρεχει γεμιζουν οι δρομοι ανθρωπους, ομορφα ειναι .
Αν δεν παω τελικα στο δεκαρι θα παω μια βολτα μεχρι Αγιο Αθανασιο να δω εναν φιλο που τρεχει μαραθωνιο και να του κανω παρεα μεχρι τον τερματισμο  . Ορεξη με ειχε βεβαια ,  αλλα δεν με νοιαζει ,γιατι  ειμαι λιγο ενοχλητικος ως δρομεας , μιλαω πολυ, κοβω κινηση γενικως , βγαζω φωτογραφιες , χαζολογαω ολη την ωρα,  δεν ειμαι δηλαδη αφοσιωμενος στον στοχο σαν κατι αλλους . 
Αυτο το ειδα και στα Τρικαλα που πηγα οπου κατι φιλοι , καλα παιδια αλλα πολυ κολλημα με το τρεξιμο και τους χρονους και την προπονηση και με ολα ,  λες και παιζεται σε καθε αγωνα το συμβολαιο με τη  NIKE  και την Αντιντας...αυτο αποδεδειγμενα  ειναι απο τις παρενεργειες του τρεξιματος , βαραει στον εγκεφαλο , ειδατε ποτε κανεναν να τρωει πιτσες  ή γυρους και να χαζευει ? Κανεις. Ποτε.  Ενω απο δρομεις , οι μισοι ειναι για το ψυχιατρειο. Γλυτωσαν μεν απο το αγχος και (ενδεχομενως) βελτιωσαν την υγεια τους αλλα τους την εχει δωσει (σε πολλους - οχι ολους). Στα Τρικαλα λοιπον μετα τον αγωνα αργα το μεσημερι , παω σαν ανθρωπος να φαω. (αμα δεν φας στα Τρικαλα που θα φας?)  Το ακουσει ενας  φιλος (κολλημα με το τρεξιμο- τρελλο) και με κοιταει λες και του ειπα οτι παω να αδειασω ενα σχολικο λεωφορειο απο παιδακια  "Θα φας!!!? " με ρωταει με ενα βλεμμα αηδιας και σιχασιας . Κοιταω εγω γυρω - γυρω λεω μεσα μου "αλλον θα κοιταει ετσι" ... δεν υπηρχε αλλος. Λεω "εμμμμ, ναι, ξερω γω μεσημερι ειναι και ειπα σημερα να φαω ετσι για αλλαγη"   . Με κοιταξε με αποδοκιμασια που θα προεβαινα σε τετοια απεχθη πραξη και εφυγα χαρουμενος - χαρουμενος αγνοωντας την αποδοκιμασια , με σκοπο να φαω το μπεργκερ που με περιμενε απο καιρο.

Τετοιοι ειναι . Οχι ολοι. Αλλα πολλοι. Χαλαρωστε λιγο ρε παιδια,  ενταξει να το ευχαριστιομαστε κιολας. Την Κυριακη να το διασκεδασουμε λιγο... 

Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

ΤΡΙ , ΤΡΙ, ΤΡΙΚΑΛΑ !!

Κατω απο τα Μετεωρα

Μετά την παταγωδη (αγωνιστικα)  αποτυχια (δικη μου) του Χορτιατη που μετρησε ομως ως ενας καλος περιπατος  στο βουνο, αφοσιωθηκα στον ημιμαραθωνιο αγωνα των Τρικαλων τον οποιον ετιμησα με την παρουσια μου (οχι οτι ενδιαφερθηκε κανεις αλλα εγω πηγα παντως) .
Παρεπιπτοντως μεσα στην εβδομαδα ειχα την ευκαιρια να παρω μερος πρωτη φορα σε προπονηση city - trail (ειναι εκεινο το πραμα που βλεπεις κατι παλαβους να τρεχουν μεσα στην πολη χωρις προφανη αιτια - να εχει γινει σεισμος , να εχει πιασει φωτια ή να γινεται  επιθεση ζομπι φερ'ειπειν) . Το αναφερω γιατι ηταν πολυ ωραια , πηγα με καμια εικοσαρια αλλους βραδιατικα απο τον Αγιο Παυλο (της Θεσσαλονικης) μεχρι ψηλα πανω στις Συκιες και τουμπαλιν, αφου πρωτα μετρησαμε οτι σκαλακι υπηρχε μεσα στην Ανω Πολη. Ηταν υπεροχα , αν αντεχει η ψυχη σας ανηφορα και δειτε καμια ανακοινωση να πατε. Θα κανετε κατι γαμπες σαν ποδοσφαιριστης βεβαια απο την πολλη την ανηφορα αλλα αν δεν σας πειραζει να μοιαζετε τον Σαραβακο μετα την προπονηση δεν πειραζει...
Προετοιμασθηκα λοιπον εντατικα (ψεμματα) και βουρ το Σαββατο κατευθυνθηκα προς την Λαρισα για διανυκτερευση οπου ειχε καταλυσει ηδη ο φιλος μου ο Βαγγελης ο οποιος εχει συγγενικους δεσμους   στην πρωτευουσα του Καμπου, αν μπορουσε ας εκανε κι αλλιως δηλαδη αφου μενει η πεθερα του εκει.
 Αφου εκανα δυο ωρες περιπου για τη Λαρισα και αλλη μιαμιση ωρα μεσα στο κεντρο της πολης οπου κοντεψα να πεθανω απο πεινα , διψα και αφυδατωση ψαχνοντας να βρω διεξοδο με τα αμαξι μεσα στους πεζοδρομους της ασφυκτικα παρκαρισμενης πολης,   κατευθυνθηκα σκοτεινιασμενος στο ξενοδοχειο οπου καθως εβριζα τους Θετταλους πολεοδομους μου ανοιξε την πορτα ενας νανος για να γινει ακομη πιο σουρεαλιστικο το σκηνικο ... (σκεφτηκα "τι ωρα να'ναι " "ε δε θαναι" απανταει αυτος - ψεμματα αυτο ειναι απο ανεκδοτο...συνεχιζω)  .
Τελος παντων περασαμε μια ωραια βραδια με σουβλακια και μπυρες παρεα με τον Βαγγελη,  γιατι η πρωτεϊνη είναι αυτη που δινει τις επιδοσεις οπως αποδειχθηκε και στη συνεχεια.

 Το πρωι βουρ κατευθυνθηκαμε Τρικαλα και απο κει με τα λεωφορεια Καλαμπακα για την εκκινηση. Πολυς ο κοσμος , αλλα και  πολυ κρυο και συννεφια το πρωι , βγηκε ομως ηλιος και ζεστη στη συνεχεια με αποτελεσμα να ψαχνουμε σκια στον δρομο για να τρεξουμε . Πολυ ωραια η εκκινηση , κατω απο τα Μετεωρα, ο αγωνας αξιζει πολυ , κατηφορικη η διαδρομη στην αρχη και ολο ισιαδι στη συνεχεια , ειδαμε και τα αξιοθεατα στον δρομο , μεχρι και στριπτηζαδικο ειχε, αθανατη ελληνικη επαρχια παραγει πολιτισμο στη μεση της εθνικης οδου, παρασαμε πολυ ωραια πρεπει να πω .
Μπροστα ποιοτητα και στο βαθος Μετεωρα

Ο αγωνας ηταν εξαιρετικος με λιγα λογια , ειχε κοσμο πολυ στα Τρικαλα , καλος ανεφοδιασμος , πολλοι εθελοντες , μουσικες ταρατατζουμ κλπ, αξιζε και με το παραπανω καθως και τα Τρικαλα και η Καλαμπακα ειναι ωραιες πολεις το κανεις και για εκδρομη . Μπραβο στη διοργανωση , μου εκανε μαλιστα εντυπωση οτι σε επικοινωνια που ειχα ηταν ευγενεστατοι οι ανθρωποι  και απαντησαν αμεσως . Πετυχαμε  ολοι ανεξαιρετως  καλους χρονους , καταφερα ακομη μια χρονια να τερματισω σαν να ειχα δουλεψει στα χωραφια ολη μερα απο τον ηλιο που με εκαψε (σαν τον κ..ο της μαϊμους εγινα με λιγα λογια), ολα πηγαν καλα , αντε και του χρονου...    

 
Μπαινοντας στα Τρικαλα

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ


εκκινηση 

Για όλη την προηγούμενη  εβδομάδα περίμενα με ανυπομονησία τον φετεινό αγώνα του Χορτιάτη και δεν διαψεύσθηκα για μια ακόμη χρονιά. Ευχαριστήθηκα περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην πρώτη καθαρά ανοιξιάτικη μέρα του χρόνου στο αγαπημένο μου τερέν… 
Βασικός λόγος όμως για την συμμετοχή μου ήταν να συναντήσω μετά από καιρό τον καλό μου φίλο τον Στελιο τον Καϊάφα που ειναι   ταυτισμένος με τον αγωνα, όντας διοργανωτής του για επτά συνεχή χρόνια με τη βοήθεια βεβαίως αρκετών φίλων του ορεινού τρεξιματος από την πόλη.
Ο λόγος για τον Στέλιο που δυστυχώς (ή ευτυχώς γι'αυτόν ) έχει απομακρυνθεί από την Θεσσαλονίκη (ελπίζουμε για λίγο) που  ακόμη και εξ'αποστάσεως ασχολήθηκε , δεν εγκατέλειψε το δημιούργημά του και έσπευσε μέσα σε πολυ στενά χρονικά περιθώρια  να είναι παρών στην εκκίνηση (πάντα με τη συνδρομή  πολλών δρομικων φίλων όπως σύσσωμου του ΣΔΥΘ που ήταν παρών στον ανεφοδιασμό κα στη γραμματεία. ).
Η παρουσία τέτοιων φίλων με αγάπη για το περιβάλλον και για το τρέξιμο είναι που με παρακίνησε για την 4η συνεχόμενη συμμετοχή  μου στον πολύ σημαντικό αυτό αγώνα , γιατί ο Χορτιάτης ειναι μια ξεχωριστή διοργάνωση για την Θεσσαλονίκη.
Αγώνας ακριβώς  δίπλα  στην πόλη, με μεγάλη  ποικιλία στο τερέν , με τέτοια υψομετρική , με διπλή άνοδο πάνω από τα χίλια μέτρα  και με φοβερή εναλλαγή   τοπίων  (βελανιδιές και οξιές από τη μία πλευρά ελατόδασος από την άλλη).
Ειναι η αλήθεια ότι η σχετική δυσκολία της διαδρομής προσελκύει  αρκετούς έμπειρους αθλητές   σε βαθμό που μας ζώσαν τα φίδια πριν την έναρξη καθώς υπήρξε υπαρκτός ο κίνδυνος να βγούμε τελευταίοι του αγώνα ως πτωχοί συγγενείς του δρομικού κινήματος.
Ο αγώνας φυσικά ήταν μια πρόκληση για μένα και τον φίλο Πάνο με τον οποίο συμφωνήσαμε να παμε μαζί . Θεωρητικά ήμουν πολύ ετοιμος για ένα ακόμη ατομικό ρεκόρ (Πάντα ειμαι ετοιμος για ρεκόρ, ατομικό ή αρνητικό)   αλλα τελικά -  για να μην μακρηγορώ,  - βούλιαξα και πάλι καλά που δεν τερμάτισα τελευταίος των τελευταίων  (αν και ευχαριστήθηκα πιο πολύ από καθε αλλη φορά). Τα είχαμε συζητήσει με τον Πάνο, με τον οποίο πήγαμε όλη τη διαδρομή μαζί (κυρίως περπατώντας) , μαζί χαθήκαμε , μαζί βγάλαμε φωτογραφίες ,  μαζί πλακωθήκαμε στο φαϊ μετά τον τερματισμό αδιαφορώντας για απονομές και άλλα αθλητικά (ΑΜΑΝ ΠΙΑ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΤΟΣΟΥΠΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΟΙΛΙΟΔΟΥΛΕ !!).
Εχω κι αυτην την φωνη της συνειδησης μου που επεμβαινει ακομη και στο σάιτ, αλλα εγω θα γραφω οτι θελω. Για την κοτοσουπα απο τα ΚΙΟΣΚΙΑ (Θεϊκος ο μαγειρας !) για την παρεα , για την πολύ χαρούμενη ατμόσφαιρα - ειναι ίσως ο πιο  παρεϊστικος  αγώνας,  για τα κοριτσια που τρεξαν (παντα γραφω για τις θηλυκες υπαρξεις αν και δεν δεν ειδαμε κανενα κοριτσι  αφου μας ειχαν περασαν ολοι) , για τις πλακες που καναμε με τον Πανο  στην ανηφορα , για το οτι καταφεραμε να χαθουμε λιγο πριν τον τερματισμο (να και μια καλη δικαιολογια για τον αθλιο χρονο) , για τον καταπληκτικό ανοιξιάτικο καιρό και για να ευχαριστήσω πάλι τον φιλο Στελιο που την τρέλλα του την έκανε απόλαυση για εμάς ...

 
Το μεγαλοπρεπες αναθεμα (Κλεμμενη η φωτο  απο το Adventure) 

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ

Αυτους τους πρωτους μονο στις φωτο τους βλεπω...


Μετά από ατελειώτες εβδομαδες κρυου , μουχλας, βροχης κλπ κλπ εστρωσε ο καιρος πανω στην ωρα για τον πρωτο αγωνα της νεας χρονιας .
Στα πλαισια της προωθησης του δρομικου κινηματος (λεμε και καμια βλακεια) εκανα μεγαλες προσπαθειες να πεισω καποιους απο την πρωινη παρεα να με ακολουθησουν στον Χορτιατη , αλλα  αυτοι μολις ακουν λασπη, νερα και κρυο κανουν τους κινεζους , ο ενας εχει δουλεια , ο αλλος ειναι τραυματιας , ο αλλος εχει συνεδριο , την καναν με ελαφρα πηδηματακια . Μονον ο Πανος πεισθηκε αλλα κι  αυτος δεν εχει ξαναπαει οποτε εχει το ελαφρυντικο της αγνοιας . Οι υπολοιποι να μην λασπωσουν τις γοβες τους ειπαμε…  Αλλα και απο τους αλλους φιλους που τρεχουμε μαζι, δεν με πηρε κανεις να μου πει οτι θα παει ...μαλλον με αποφευγουν τελικα...ισως επειδη ειμαι πολυ αργος ...ή μηπως πολυ γρηγορος (ναι, καλα στο ονειρο σου...) .  
Την Κυριακη  εχει τον γνησιο  trail running αγωνα της πολης  , θα τον τρεξω  για τεταρτη συνεχομενη φορα, φυσικα εριξε και μια βροχη ετσι στα κοντα μη τυχον και στεγνωσει το τερεν οπως περυσι που εμειναν ολοι στερημενοι απο την ελλειψη λασπης  (αυτο πρεπει να το σκεφτει σοβαρα ο Στελιος ο Καϊαφας, να διοργανωσει τον αγωνα σε κανα μερος που πληττεται απο ξηρασια , ειναι σιγουρο οτι θα αρχισει να βρεχει και θα λυθει και το προβλημα) .
Φετος συμφωνα με την μετωρολογια αναμενεται να  εχει ολα τα κομφορ , πλην παγου και χιονιου , καθως η προβλεψη ειναι για ζεστες και  ηλιολουστες μερες μεχρι την Κυριακη . Εννοειται οτι απο το σπιτι ηδη με εχουν προειδοποιησει να μην σκεφτω καν, οταν (και αν) γυρισω απο τον αγωνα να μπω με τα παπουτσια σπιτι , εγω φυσικα εννοειται οτι θα κανω τον γυρο του θριαμβου με τις λασπες μεσα.
Ετσι εξακολουθω να  κανω προετοιμασια για τους δυο επομενους αγωνες , ενας βουνο - ενας δρομο (τους αγωνες τους παω σαν  τις μπουγατσες , μια τυρι - μια κρεμα για τη λιγουρα) , την αλλη εβδομαδα εχω και τον αγωνα στα Τρικαλα , και εχω την εντυπωση οτι χειροτερη προετοιμασια δεν εχω κανει,  φταιει οτι αυτη την ανοιξη  δεν εβαλα στοχο μαραθωνιο και καθε πρωι σκεφτομαι τι τρεξιμο να κανω . Αστα να πανε δηλαδη , το πραγμα θα δειξει μετα το ενατο χιλιομετρο στον Χορτιατη . Γιατι εκει ειναι η ωρα της κρισης σε αυτον τον αγωνα , την πρωτη φορα που ειχα παει το '13 , οταν εφτασα εκει παραλιγο να αρχισω να κλαιω , τοσο χαλια ημουν , ειχα φαει την βροχη της αρκουδας , κρυωνα , με πονουσε το ποδαρι , παρακαλουσα να βγει κανας εθελοντης (ή εθελοντρια καλυτερα) να παω να χωθω στην αγκαλια του να με παρηγορησει και να παω με καποιο αμαξι στον τερματισμο αλλα μπααααα. Ψυχη δεν υπηρχε τριγυρω ,  ειχα μεινει και πισω , ετρωγα τη λασπη με το κουταλι , και σαν να μην εφταναν ολα αυτα ειχα να ανεβω και το αναθεμα που ειναι λιγο πριν τον σταθμο με τα διαφορα τερψιλαρυγγια και οταν το ανεβαινεις ξεχνας και τ'όνομά σου. Βεβαια το ανεβαινεις και βλεπεις ενα σωρο γνωστους και φιλους οποτε με πιασαν και μενα οι ντροπες και δεν σταματησα αλλα τερματισα μετα απο πολυ πολυ πολυ πολυ ωρα τον αγωνα .

Ψυχολογικά ειμαι πανετοιμος (οπως παντα δηλαδη) , σωματικα θα δειξει , παντως την Κυριακη θα ειμαι μαζι με τους αλλους παλαβους στον Χορτιατη οπου θα φαει η μυγα σιδερο και ολοι μαζι λασπη.