ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ - ΒΟΛΟΣ 1-0

Έχω τόσο καιρό να γράψω στο μπλογκ που ενδιάμεσα έχω αποκτήσει πρεσβυωπία… Εδώ και καιρό είχαμε πάρει την απόφαση με τον ψηλό γιατρό να πάμε στον Βόλο να κάνουμε ημιμαραθώνιο , κάναμε κάποιες προπονήσεις (ο θεός να τις κάνει) , κάναμε και διαλειματικές «ε» λέμε «ημιμαραθώνιος είναι ότι και να’ναι θα τον τερματίσουμε εκεί κοντά στις δύο ώρες» . Μας ακούει και ο φίλος (όχι πλέον όπως θα διαβάσουμε παρακάτω) ο Ηλίας από το στάδιο που σπουδάζει παιδί στον Βόλο : «ωωωω τέλεια να πάμε όλοι μαζί να τον τρέξουμε θα περάσουμε ωραια». Εντάξει στρώσαμε, θα είμαστε και καλή παρέα συνεχίζουμε την μαύρη προετοιμασία μέχρι την περασμένη Δευτέρα - Τρίτη που με παίρνει τηλέφωνο ο Πάνος «ελα να πάμε Χορτιάτη την Κυριακή (ημέρα του Βόλου) θα΄ναι ωραία» . «όχι ρε του λέω εχουμε πει να πάμε Βόλο θα’ναι κι ο Ηλίας δε γίνεται». Εν τω μεταξύ εντός 24 ωρών με τη σκέψη του Χορτιάτη αλλάζουμε γνώμη με τον ψηλό γιατρό αλλά του λέω να ειδοποιήσει τον Ηλία ότι τον πιστολίσαμε , μου λέει «αστο πάνω μου» . Πάντα συνεπής ο γιατρός, ξέχασε να τον πάρει, βρισκόμαστε στον Χορτιάτη το πρωι της Κυριακής παίρνουμε νούμερα κάνουμε χαβαλέ ώσπου χτυπάει το τηλέφωνο . Ο Ηλίας : «ελάτε ρε μαλακές σας ψάχνω στη εκκίνηση που είστε?» «εδώ» του λέει ο ψηλός , «στην εκκίνηση αλλά στον Χορτιάτη» ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ Θα κάνω κανά εξάμηνο να πάω στάδιο, θα μας σκίσει ο Ηλίας που είναι σοβαρό παιδί όχι καραγκιόζης σαν κι εμας , έχει και γιό Εύζωνα. Εννοείται ότι δεν είμασταν σε καμία περίπτωση προετοιμασμένοι για τον Χορτιάτη έχω κάνει και εντατική εκπάχυνση τελευταία, μια χαρά . Είμαστε αυτοί που τους βλέπουν οι θεατές στους αγώνες δρόμου και λένε «αφού τρέχουν κι ΑΥΤΟΙ τότε μπορούμε να τρέξουμε κι εμείς» .

Τέλος πάντων το πήραμε χαλαρά περπατώντας και τελικά το ευχαριστηθήκαμε περισσότερο, είχε υπέροχη μέρα για τρέξιμο (ή περπάτημα) το δάσος υπέροχο όπως πάντα , τελικά άξιζε. Για λίγο δεν κατέρριψα το χειρότερο ρεκόρ μου στη διαδρομή, αλλά ήταν ευχάριστα όπως σχολιάζαμε μπουκωμένοι κοτόσουπα στον τερματισμό. Η διοργάνωση είναι πάντα υπέροχη στον Χορτιάτη, είδαμε τον φίλο μας τον Στέλιο τον Καϊάφα που ήρθε από την Αγγλία για τον αγώνα (Ο Στέλιος είναι η ψυχή του αγώνα) πήραμε και τα δώρα μας (παγούρι και αντιανεμικό) , άφησα και ένα νύχι στην κάλτσα μου γιατί ποιος χρειάζεται τα νύχια του τον εικοστό πρώτο αιώνα , όλα καλά … (Ηλία σόρυ ρε – ο γιατρός φταίει…) .

ΣΑΡΑΝΤΑΡΙ ΚΑΙ ΔΕΚΑΡΙ

Μπαινει η ανοιξη καιρος για τρελλες… Καλα καθομασταν , καναμε κατι ψιλα τρεξιματακια ολο αυτόν τον καιρο συζητουσαμε να τρεξουμε στον τοπικο αγωνα μεχρι που επεσε η μοιραια ιδεα να παμε ολοι μα ολοι μαζι στο Μετσοβο και όχι ότι κι ότι να τρεξουμε στο σαρανταρι . Γιατι ειχε δηλωσει ο Πανος ηδη από καιρο και ελεγε «ελατε ρε θα περασουμε μουρλια» αλλα τοτε ειχαμε τα λογικα μας και στεκομασταν στον καναπε μας ασφαλεις και ξεκουραστοι. Διοτι ο Πανος είναι σαν τις ινφλουενσερ, αμα δουν τσαντα πρεπει να πανε να την αγορασουν , αμα δουν φορεμα επισης, αμα τους πουν για Μυκονο τραβανε ντουγρου κουνωντας τις τρεσες τους. Ετσι κι αυτος αμα δει διοργανωση παει και γραφεται και μετα το σκεφτεται, λες και θα φυγουν τα βουνα από τη θεση τους. Γιατι εγω ειχα παει στο Μετσοβο , στο εικοσαρι , ωραια ηταν πολύ ωραια πρεπει να πω αλλα εικοσαρι, ξεκινας και καποια λογικη ωρα τελειωνεις . Το σαρανταρι ? τι να πας ? που με βλεπω εκει στο Ανηλιο να βαζω τα κλαματα και να περιμενω ελικοπτερο να με μαζεψει . Ο αγωνας στο Μετσοβο κανει ένα οκταρι και στα μισα της διαδρομης περνας ξανα από το Μετσοβο και αντι να την πεσεις να φας κοψιδια εχει αλλα εικοσι βασανιστικα σαδιστικα και ανελεητα χιλομετρα με κατι ανηφορες ισαξιες Γιαπωνεζικων βασανιστηριων . Εγω τους εβλεπα εκει που ειχαν αλλα εικοσι χιλιομετρα να τρεξουν (το τρεξιμο είναι ευφημισμος) και εκανα φθηνο χιουμορακι τρωγοντας το κοντοσουβλι και πινοντας τη μπυρα . Φατην τωρα.

Ελα ντε που πιαστηκα στο τσακιρ κεφι και δεν φθανει που γραφτηκα , πληρωσα κιολας μη χασω και μετα πηρα και τους αλλους στο λαιμο μου που γραφτηκαν κι αυτοι να μη χασουμε οκτω ωρες γνησιας ταλαιπωριας στα ψηλα βουνα. Αυτό θα γινει στις 28 Μαιου, εν τω μεταξυ ουτε προετοιμασια εχω κανει ουτε τιποτα αντε ενταξει λιγες ανηφορες ανεβαινω μεσα στη βδομαδα , τη στιγμη που εχω ακομη μπλε νυχια από τον Μαραθωνιο της Αθηνας . Που πας ρε Καραμητρο… Ενδιαμεσως συνεννοηθηκαμε και πηγαμε και τρεξαμε στο δεκαρι εδώ στη θεσσαλονικη ετσι να κανουμε χαβαλε . Ηταν οι δυο ψηλοι ηταν ο Λευκος Κενυατης , ηταν ο Σταυρος και αρκετοι αλλοι , λεμε θα παμε ολοι μαζι όχι πολύ γρηγορα να ετσι κοντα στα 53-54 λεπτα να ευχαριστηθουμε. Παμε ολο χαρα στους Αμεπλοκηπους , λεμε τα δικα μας κανουμε ζεσταματα , κατουραμε καμια οκτω φορες εκαστος γιατι τα χρονια περνανε και ολοι μαζι σε ηλικια φτανουμε στην προ-Κολομβιανη περιοδο και φτανει η ωρα να φυγουμε. Εννοειται ότι οι ψηλοι με τον Κενυατη εφυγαν σφαιρα , ουτε γεια δεν ειπαν , ο Πανος – καλα – δεν ηρθε καν στην εκκινηση , η απουσια του ειχε φραγει από τις στοιχηματικες – τον ειχα ψυλλιαστει αφου εκανε την προηγουμενη μερα δωδεκαρι στο βουνο. Εμεινα με τον Σταυρο , «κατσε» μου λεει «θα παμε μαζι να κανουμε και χρονο» (πρωτο κακο σημαδι). Ξεκιναμε κι εμεις μεσα στο πληθος, θαβουμε για κανα δυο χιλιομετρα τον Πανο που δεν ηρθε , θαβουμε και τους ψηλους που φυγαν , σχολιαζουμε καποιες συναθλητριες για αλλα δυο χιλιομετρα …. Και μετα από λιγο … «αντε γειαααα» εφυγε και ο Σταυρος και εμεινα να τρεχω μοναχος τα υπολοιπα χιλιομετρα και τερματισα τελευταιος παλι απ’ ολους και με κοροιδευαν στον τερματισμο και με λεγανε αργο και χαλβα και είναι πολύ κωλοπαιδα να το ξερουν αυτό και αμα ξαναπαιξω εγω μαζι τους να μου γραψουνε και θα δουν αυτοι τι χρονους θα κανω αμα μεγαλωσω. Ωραια ηταν όμως, καλα το πηγαμε ολοι - μ’αρεσε που τρεχαν τα παιδια από τα Κουφαλια με τις μπλουζες δεν θα την ξεχασουμε τη φιλη μας αν και από τη διοργανωση τι να περιμενει κανεις , τιποτε ουτε μια κουβεντα - ποιος εχασε τη ντροπη για να την βρουν καποιοι. Ηταν ωραια όμως ενιωθες ότι μετα από δυο χρονια που ουσιαστικα σταματησαν τα πραγματα, ξαναξεκινησαν από εκει που ειχαν σταματησει σε Θεσσαλονικη και Ροδο και σε πολλα αλλα μερη της Ελλαδας την ιδια μερα και δεν μετραω την περυσινη Φθινοπωρινη διοργανωση ηταν λιγο στα βιαστικα στημενη . Αντε και του χρονου , καιρος για προετοιμασια …

ΜΙΑ ΜΕΡΑ

 

Αυτή τη μερα δεν περιμενα ποτε να τη δω …

«Θέλω κι εγω να ερθω στην Αθηνα …εχω  τοσο καιρο να το τρεξω …λες να παω? Θα ερθω κι ας ποναει το ποδι μου».  Πλησιαζε ο  Μαραθωνιος της Αθηνας και το ειχε στο νου της , το συζητουσαμε , θα κατεβαινε Αθηνα , να μην χασει αυτή τη γιορτη, το ηθελε μεσα από την ψυχη της.

Από τον αγωνα αυτόν την γνωρισαμε , ειχε γινει σημειο αναφορας όχι μονο για την παρεα μας στη «πρωινη ζωνη», το παρεακι της που ελεγε, αλλα για ολο το δρομικο κινημα της Θεσσαλονικης . 

Πανελληνιονίκης

Ηταν η πιο γρηγορη , ηταν Πανελληνιονικης,  εμεις ολοι την θαυμαζαμε , την καμαρωναμε και τη χαιρομασταν που ερχοταν μαζι μας τα πρωινα …τι πρωινα δηλαδη,  αξημερωτα σα σκια πηγαινε στο σταδιο πηδουσε τα καγκελα  του βοηθητικου (άλλο σημειο τριβης αν είναι δυνατον να πηδαει τα καγκελα μια πανελληνιονικης για να τρεξει…),  αλλα εβγαινε και εξω,  ακουγες ξαφνικα μεσα στα σκοταδια τα αναλαφρα πατηματα να σε πλησιαζουν και να σε αφηνουν πισω. 

Ολη η παρεα την περιμενε το πρωι μηπως εμφανισθει… 

-       «Τι» , μου λεει ο Σταυρος «για τα μουτρα σας ερχομαστε , να δουμε τη Δημητρουλα ερχομαστε». Κι ετσι ηταν δηλαδη…

 Όχι ότι ετρεχε μαζι μας δηλαδη κανονικα , ποιος να την ακολουθησει,  ηταν σκετος αερας… 

Ηταν πολύ δυσκολο   να την χαιρετησουμε στα Κουφαλια για τελευταια φορα. Ηταν το κεντρο της παρεας , η χαρα μας…

Να ξερεις ότι παει εκεινο το χαμογελο , η ομορφια της η χαρη της και η αγαπη για τη ζωη. Σταματημο δεν ειχε. Προπονηση, δουλεια, και από εκει εκδρομες , να παει εδώ, να παει εκει, να δει τους φιλους , να κανει τριαθλο , ηθελε να κανει ironman  , ηθελε να ξανατρεξει τον Μαραθωνιο που την δοξασε. 

Στο Bristol, στη μνημη του Γιωργου

Αγαπουσε τη ζωη , αγαπουσε πολύ τα μικρα παιδια. Εργο ζωης της  ο αγωνας στα Κουφαλια  «KOUFALIA HILL RUN” , ενας αγωνας σκετη ανοιξη  , τα παιδια με τους γονεις να συμμετεχουν μαζι στα παιχνιδια και στο τρεξιμο. Μια γιορτη για ολο το χωριο που την ειχε  για το αγαπημενο της παιδι και όχι αδικα. Ειχε πιστοποιηθει μαλιστα και για προπονητρια μικρων παιδιων , ζουσε για τον αθλητισμο και για το τρεξιμο.    

Και παντα με εκεινο το χαμογελο,  να κατσει να κουβεντιασει, να γελασει, κρυβοντας από πισω μια ευαισθητη πληγωμενη καρδια για τον αδικο χαμο του αγαπημενου της αδερφου, του Γιωργου πριν δυο χρονια.  Το βλεπαμε πισω από τα ματια της ότι πονουσε , δεν περναει αυτό το πραμα αλλωστε ,  αλλα αγαπουσε και τη ζωη και δεν το αφηνε να την παρει από κατω. Σαν την μεγαλη ανηφορα του Μαραθωνιου . Την ειχε αχτι , το ελεγε και γελουσε «δεν μ’αφηνει να παω κατω από 4 στην ανηφορα…» .  Ηθελε να την ξαναπαλεψει, όπως όλα .  

Ακυρωθηκε ο αγωνας στην Κρητη που της αρεσε πολύ και ηθελε να παει , ηταν μεσα στα νευρα – οσο μπορουσε να εχει νευρα βεβαια… «να παρει και ηθελα να παω…Θα ξαναρχισω να παιζω λυρα (ειχε μαθει και λυρα)» «γιατι  ρε Δημητρα για να τους εκδικηθεις?» «Ναι θα δουν αυτοι» και να ξεκαρδιζεται , παντα δεχοταν τα πειραγματα…

Μολις ειχε γυρισει μεσα στη χαρα από το Πανελληνιο πρωταθλημα στα Τρικαλα , συμμετειχε ετσι , για την παρουσια και τη διασκεδαση της. Ειχε περασει ομορφα , «εκδρομη δεκαεξαχρονου» ελεγε και γελουσε ...

Και μετα ο κεραυνος. Στη φωτο ειδαμε το κουρσακι τσαλακωμενο και καταλαβαμε . Αδυνατο να το πιστεψεις όμως … 

Και τωρα να τη χαιρεταμε ολοι οι φιλοι της , ετσι αχαρα στα Κουφαλια που τα αγαπουσε τοσο πολύ… Και να ξερουμε ότι δεν θα ξανακουσουμε τα γρηγορα βηματα να ερχονται από πισω μεσα στο σκοταδι . 

 

 

ΚΟΥΦΑΛΙΑ HILL RUN 2021

 Με την ευχη να είναι η τελευταια  φορα που γινεται virtual  θα ξαναγινει φετος στα Κουφαλια το Kοufalia Hill Run  μια διοργανωση πετυχημενη που θα ηαν ακομη καλυτερα να μην εχουμε πανδημια αλλα….

Τρεις διαδρομες , μια 1.5χλμ για γονεις με παιδια , διαδρομη παιχνιδι καλη για  πρωτη γνωριμια για τα παιδια σας με το τρεξιμο. Μια ακομη 6 χλμ και μια πιο μεγαλη ημι-trail 9 χιλιομετρων . 

Το εχω τρεξει . Είναι ενδιαφερον. Δεν σημαινει αμα πατε ότι θα τρεχετε μονοι σας σαν να χαθηκατε. Πας τρεχεις – ΔΕΝ ΚΛΕΒΕΙΣ – κρατας τον χρονο σου και τον ανεβαζεις. Μια διοργανωση διπλα στη Θεσσαλονικη που αξιζει , γινεται δε παραλληλα με το Πανελληνιο πρωταθλημα τεννις παιδων. Γιατι στα Κουφαλια εχει και τεννις , εχει αθλητισμο , εχει συμμετοχη για τους πολιτες που θελουν να αθληθουν και να παιξουν – σε αντιθεση με τη Θεσσαλονικη που μάλλον μας κυνηγανε.

Η διαδρομη των 9 δεν ειναι και τοσο ευκολη το διαπιστωσα προσωπικα , είναι όμως πολύ ευχαριστη . Δηλωνεις συμμετοχη και πας το άλλο Σαββατοκυριακο , δεν είναι ουτε μια ωρα από Θεσσαλονικη, και με την virtual εκδοαση πας και ότι ωρα θες , γυρνας οποτε θες. Και μετα περιμενεις τα αποτελεσματα για να δεις αν κερδισες ολο τον άλλο κοσμο που δεν ειδες να τρεχει αλλα ετρεξε – ειπαμε virtual – εχει πλακα…

ΠΑΤΟΥΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

 

Το πραγμα κανει κυκλους τελικα: Προετοιμασια, αγωνας (πλην πανδημιας) , δουλειες , διακοπες και μετα παλι από την αρχη.

 

Γυρισα από τις διακοπες όχι με γεματες μπαταριες όπως βλακωδως λενε διαφοροι που μαλλον είναι ηλεκτροκινητοι αλλα πρηγμενος από τη διαρκεια τους που φετος ξεπερασε κάθε προηγουμενο λογω ειδικων συνθηκων . 

 Σιχαθηκα να πηγαινω για μπανιο κάθε μερα , βαρεθηκα τις μεδουσες και τις ζεστες, τις ταβερνες και τον κοσμο. Εμενα μαρεσει να κανω διακοπες και στην πολη που εχει από όλα εχει και τρεξιμο , εχει και σταδιο εχει και βουνο . Θετικο είναι βεβαια ότι γλυτωσα τους καυσωνες και ότι εκανα γεματη προπονηση , ολο ανηφορες και σκονη τι άλλο να θελει κανεις.

 

Ειχα και μια ανησυχια τι γινεται με την Αθηνα αν θα τρεξω δλδ τον Μαραθωνιο , αν θα γινει ο αγωνας , ηρθε όμως η επιβεβαιωση για τη συμμετοχη , επαναφορα της περυσινης και βουρ ξεχυθηκα να κανω προετοιμασια η οποια όπως συμβαινει κάθε χρονο τετοια εποχη διακοπηκε λογω τραυματισμου . Είναι για το γουρι φαινεται . Δυο μερες μετα το τελευταιο 20αρι με επιασε ενας πονος στην πατουσα που δεν ειχα ξαναπονεσει ποτε των ποτων , αλλα για όλα υπαρχει μια πρωτη φορα , ειδικα για τους τραυματισμους. Γιατι αν είναι για τιποτε καλο όπως ας πουμε να κατεβω τις 4 ωρες μαραθωνιο αυτή η πρωτη φορα δεν λεει να ερχεται και μαλλον δεν θα ερθει ποτε εκτος αν ξαναερθω σε αυτή τη ζωη ως ζομπι. Υπομονη και παλι , πηγα στους καλιτερους γιατρους και φυσιοθεραπευτες για να βρω θεραπεια, δηλαδη ανοιξα το ιντερνετ και το google και εκανα ενδελεχη ερευνα γιατι κάθε σοβαρος δρομεας που σεβεται τον εαυρο του είναι και γιατρος (καλα αν ποναει πολύ θα παω και σε γιατρο) . Και μαλιστα ο εαυτος μου ειναι ο γιατρος που ποτε δε θα μου πει να μην τρεχω για κανα μηνα .

 

Αν δεν με παει κανα διβδομαδο πιστευω θα προλαβω να τρεξω όλα τα χιλιομετρα που εχω στο προγραμμα , εν τω μεταξυ θελω να τρεξω και Νυκτερινο ενώ γραφτηκα και σε έναν αγωνα στην περαια αυτό το Σαββατοκυριακο σιγα μην τα καταφερω , μπραβο όμως η περιοχη ενδεικνυται για κατι τετοια , είναι και κοντα ,αρκει να μη κολλησουμε τιποτε . Η πλακα είναι που εξακολυθει να είναι κλειστο το Σειχ Σου, κλειστο, λεμε τωρα , εχουν βαλει κατι παιδια , αστυνομικους και οι ιδιοι ντρεπονται να πουνε ότι είναι κλειστο το δασος και αφηνουν – και καλα κανουν - ολους τους δρομεις απλως καμια φορα ζητανε ταυτοτητα. Ετσι βεβαια ερημωσε σχετικα το δασος αλλα απαλλαγηκαμε από τους διαφορους που ανεβαιναν με τα αυτοκινητα και μας καναν κουραμπιεδες από τη σκονη. Καλυτερα ετσι .

ΔΡΑΚΟΛΙΜΝΗ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΔΟΥΝΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Αφου φαγωθηκαμε με τα ρουχα μας γιατι δεν τρεχαμε στο σταδιο τωρα που ανοιξε και εχει ανεση για ολους να τρεξουν πηραμε τα βουνα . Λογικο βεβαια γιατι όχι ότι εχει πιασει ζεστη αλλα εχουμε γινει σαν πετσετες ξενοδοχειου από το μουλιασμα στον ιδρωτα ξεκιναω τις προαλλες 6 το πρωι να κατεβω παραλια φτανω στην καθοδο από Γ Σεπτεμβριου και νιωθω την υγρασια να μου μουσκευει το είναι μου . Μεχρι να φτασω θαλασσα ενιωθα λες και πηγα ταξιδι στην Καραιβικη από τη ζεστη και την υγρασια με το τρεξιμο να γινεται μαρτυριο . Γυρισα κατά παραβαση ολων των καονων μεσα από την πολη που σε συγκριση με την παραλια ήταν παραδεισος δροσιας. Ετσι και εφυγα ΣΚ και πηρα τα βουνα , πηγα Ζαγορι , λέω βουνο είναι εκει καλα θα είναι δεν υπολογισα όμως ότι το Ζαγορι λογω πετρας είναι τα ιδια και χειροτερα στη διαρκεια της μερας λογω της πετρας . Την ειχα πατησει μια φορα σε έναν αγωνα που ειχα παει , ετρεχα χαρουμενος χαρουμενος σαν χελωνα μεσα στο δασος, βγαινω καποια στιγμη στο φαραγγι και εχω να ανεβω κανα εκατομμυριο σκαλια που τα ελουζε ο ηλιος. Τελος Ιουλιου αυτό . Κολαση… Παντως πηγα μια βολτα διπλα στον Βοϊδοματη , Βοϊδοματης γυρισα, δεν μπορουσα να παρω ανασα. Αναγκαστικα την άλλη μερα σηκωθηκα (επειδη ηθελα δροσια ντε) 6 το πρωι να παω Δρακολιμνη που το ειχα καημο , καπως καλυτερα ηταν ανετα παντως δεν το λες . Απορω πραγματικα πως ελεγα να παω να το τρεξω αυτό το πραγμα (40+ , 80+ χιλιομετρα? κατι τετοιο είναι ο αγωνας) μια υψομετρικη στον θεο , ελεος … Αποζημιωθηκα παντως ηταν πολύ ωραια εκει πανω, το θεαμα της Δρακολιμνης ηταν συγκλονιστικο, παραθετω πλουσιο φωτογραφικο υλικο και φωτορομαντσο .

Όχι τιποτε άλλο αλλα περιμενω να ξεκινησω προετοιμασια από Ιουλιο με απωτερο στοχο μηπως και τρεξω στην Αθηνα στις 14 Νοεμβριου που ανακοινωθηκε ότι θα γινει ο Μαραθωνιος – αν και δεν το βλεπω και πολύ σιγουρο. Με τριακοσιες συμμετοχες μεχρι στιγμης ανα αγωνα και με την μεταλλαξη Δελτα να αλωνιζει (μεχρι τοτε θα εχει ερθει σιγουρα η Εψιλον ισως και η Ζητα ) το βλεπω χλωμο και φετος να τρεξω Αθηνα

Δεν πειραζει όμως ειδα στις ειδησεις ότι θα γινει Μαραθωνιος στη Θεσσαλονικη μας υπεροχο νέο . Ο μαραθβωνιος τη Πελλας φθινει χρονο με το χρονο , δε λεω καλος είναι για πρωτο αγωνα αλλα ασχημος και δεν εχει και καμια σουδαια υποστηριξη. Βεβαια η δουλεια είναι εντελω αρπα κολα. Μαζευτηκαν 5-6 στο Δημαρχειο αποφασισαν να γινει Μαραθωνιος (City Marathon) στις 25 Σεπτεμβριου (!!!) . Δηλαδη σε λιγοτερο από δυο μηνες θα διοργανωσουν αγωνα , Μαραθωνιο μαλιστα χωρις να εχουν διαδρομη χωρις τιποτε. Και νομιζουν ότι ετσι γινεται. Το λεμε και θα γινει . Ναι καλα. Ρε μαστορες , σε ιθαγενεις απευθυνεστε ? Ποτε θα προλαβετε? Τι διαδρομη θα κανετε ? Που? Ποτε? και ποιοι θα τον διοργανωσουν, οι ιδιοι που δεν ανακοινωνουν ουτε τους συμμετεχοντες αλλα μονο μιλουν για παρουσιες «διασημων» ? Μας δουλευουν κανονικα. Παντα πιστευα ότι πρεπει να γινει μαραθωνιος μεσα στην πολη αλλα αυτό είναι της πλακας. Το ότι μαζευτηκαν στην Θεσσαλονικη και σκεφτηκαν «τι να τους πουμε για να νομισουν ότι κατι κανουμε? δεν τους λεμε να κανουμε και έναν μαραθωνιο τον Σεπτεμβριο ? τζαμπα είναι οι δηλωσεις ασε που με την πανδημια δε θα γινει και θα λεμε ότι εμεις θελαμε αλλα…» Αυτά δεν είναι σοβαρα πραγματα . Τελος γκρινιας . Παμε βουνο.

ΚΑΙ ΛΙΓΟ OFF

Ειχα καιρο να πιασω αυτό το blog και νομιζα ότι ψοφησε χωρις νερο και φαι… Γιατι δεν πηγαινε καλα το τρεξιμο καθως ξαφνικα βγηκα off… Μια χαρα ημουνα και δεν το ηξερα μεχρι που ένα προβλημα υγειας , όχι μυϊκο , με εβγαλε off για ένα μηνα ενώ με ταλαιπωρει ακομη. Και ενώ υπεφερα με απασχολουσε κυριως τι θα γινει πως θα ξανατρεξω και ποσο και σε τι ενταση … Κολλημα . Συζητωντας με φιλους που περασαν και αυτοι προβλημα υγειας (κυριως κορωνοϊο) κι αυτοι το ιδιο ειχαν κατά νου , ποτε δηλαδη θα ξανατρεξουν και ποσο και ποτε …

Φυσικα και δεν ηταν τιποτε σοβαρο το αντιμετωπισα όμως σα να ειχε ελθει η συντελεια του κοσμου μονο διαθηκη δεν εκανα και ειχα και πολλα να γραψω που θα αφησω την αμυθητη περιουσια μου και με τι ορους, ελεγα να βαλω ορο να με βαλσαμωσουν για να με τρωνε στη μαπα κάθε μερα στο σαλονι αλλα τελικα αστο … Τετοιοι ειμαστε τελικα . Και πηγαμε ξανα λιγο Καταντζογλειο , οποτε βρισκαμε θεση βεβαια γιατι εχει δεκα θεσεις ανα ωρα για ελευθερα αθλουμενους που πληρωνουμε κιολας …Πιο ευκολα κλεινεις θεση στα μπουζουκια που είναι και κλειστα παρα στο σταδιο μην τα θυμαμαι τωρα γιατι συγχυζομαι.

Σιγα σιγα ξαναρχισα λοιπον βογκωντας και σερνοντας τα ποδια μου καθαρα για τους τυπους, αφου μια χαρα τρεχω , αρχισα με μικρες αποστασεις εως 8-9 χλμ ελπιζoντας να γινει κανα θαυμα και να επανελθω μαγικα στην προηγουμενη κατασταση αλλα μπα, δεεεεεεν. Οι αλλοι βεβαια δεν μου δινουν σημασια που παριστανω τον ανημπορο και τον γηραλεο γιατι βγηκε βεβαια και το ραντεβου με το εμβολιο . Μεγαλο προβλημα αυτό γιατι που να το πεις ότι εχεις να κανεις εμβολιο , θα καρφωθεις για την ηλικια σου ευτυχως ανοιξαν και οι άλλες ηλικιες και πια δεν είναι ντροπη. Και μιλαμε τωρα για το εμβολιο χωρις αναστολες , αλλα αυτές οι κουβεντες είναι επικινδυνες από τον κορωνοϊο ξεκινας και φτανεις να λες για το ζαχαρο και το ποσα χρονια εχεις για να βγεις στη συνταξη καποτε ολο για γκομενες μιλουσαμε , τωρα για τα τριγλυκεριδια . Οποτε για να ξορκισω όλα αυτά ξεκινησα εντατικα βουνο , σιγα σιγα βεβαια να μη μας φυγει κανα νεφρο στην κατηφορα , άλλο κι αυτό, κατεβαινουμε το βουνο που μας βγηκε ο πατος να ανεβουμε , και μας πιανει κατουρημα γμτ την ηλικια μου μεσα … Και εκανα και διπλη προπονηση μεσα στη μερα που ειχα χρονια να κανω , δεν το ηθελα στην πραγματικοτητα αλλα ηθελα μια φορα να παω να ανακαλυψω το μονοπατι που εψαχνα εδώ και καιρο. Χρονια παω στο Σειχ Σου (τι χρονια δλδ δεκαετιες) νομιζα ότι ηξερα τα παντα αλλα τελικα από τη ρουτινα τρεχουμε ολο τα ιδια και τα ιδια, αν ψαξεις όμως εχει ακομη εναλλακτικες διαδρομες . Βρηκα λοιπον το μονπατι των ονειρων μου αν βεβαια αντεξεις να ανεβεις μια ανηφορα με κοντα 20% κλιση . ΑΝ αντεξεις λοιπον και δεν φυγεις κλαιγοντας είναι πολύ ωραια βγαινει μια διαδρομη μουρλια, λιγο απαιτητικη βεβαια , αρκετη όμως για να φας δυο κιλα αρνι το Πασχα χωρις ενοχες. Αυτό τους ετοιμασα τους αλλους για το επομενο ΣΚ γιατι πρηχτηκα - εχουμε μαθει και τις πετρες πια εκει στο βουνο στις κλασσικες διαδρομες . Όλα αυτά βεβαια με την προϋποθεση να μην σε πατησει κανα αυτοκινητο άλλο κακο κι αυτό εχουν ξεψαρωσει πλεον οι αθλουμενοι του SMS τωρα πια παιρνουν τα αμαξια και οργωνουν ολο το βουνο μεχρι μεσα , μη τυχον και καψουν καμια θερμιδα περπατωντας ή κουραστουν οι Δουλτσινεες τους κανοντας μας κουραμπιεδες από τη σκονη μη χεσω…