Μεσα σε μια πολυ κρισιμη συγκυρια για ολους μας κλεινει αυτος ο χρονος μεσα
στον οποιο μου ετυχε (μαλλον πετυχε) να καταφερω επιτελους να τρεξω εναν μαραθωνιο
(τον πρωτο απο πολλους ελπιζω ) να κανω πολλα καλα και μεγαλα τρεξιματα, να
γνωρισω πολλους νεους φιλους - συναθλητες , να νιωσω καλυτερα γενικως.
Αντιδοτο στις μερες κρισης , το καλο και φθηνο τρεξιμο υπηρξε αριστο
αγχολυτικο κατα γενικη ομολογια ολων των φιλων που περασαμε ωρες και ωρες στο
βουνο , στο σταδιο και στην ασφαλτο , διασκεδαζοντας την ωρα του τρεξιματος με
πολυ κουβεντα .
Ευχαριστη αθλητικα αυτη η χρονια , πανω στην ωρα δηλαδη πριν σαπισω εντελως
και παραδοθω στα τριψηφια νουμερα μεσης.
Ελπιζω στη νεα χρονια να πετυχω τους «αγωνιστικους» στοχους μαζι παντα με
την τρεξιματικη παρεα μου , να τρεξω δηλαδη Πελλα , Κλασσικο αλλα και τον Αεθλο.
Ειδικα τις τελευταιες μερες , μεταξυ τσιμπουσιων και κραιπαλης το τρεξιματακι
μας πετυχε απολυτως
με πολυ ωραιες διαδρομες σε Σειχ Σου και Χορτιατη.
Μακαρι του χρονου να ειμαστε ακομα καλυτερα , γρηγοροτεροι και πιο δυνατοι με
περισσοτερα χιλιομετρα στα ποδια μας ...Ολα τα αλλα παλευονται μετα.
Κατεβαινοντας τον Χορτιατη στην ομιχλη |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου