Eχω συνηθισει πλεον
Καθε φορα που ξεκιναω ενα προγραμμα προπονησης ολο χαρα και αισιοδοξια για
το μελλον η προχωρημενη ηλικια μου και το βεβαρυμενο σαρκιο μου παραδιδει το
πνευμα. Μια κραμπα στη γαμπα κατα τη διαρκεια του υπνου, μου ψαλιδισε τα φτερα
αισιοδοξιας μετα την πρωτη κιολας προπονηση για τον μαραθωνιο με αποτελεσμα να
κουτσαινω και να αναβαλω τα τρεξιματα για καποιον καλιτερο χρονο.
Anyway υπομονη μεχρι να
γινει καλα και παλι ο ταλαιπωρημενος μυς και ελπιζω να μην συνεχιστει το
περυσινο μαρτυριο που καθε δυο μηνες τραυματιζομουν ...
Οχι τιποτε αλλο αλλα ειχα παρει φορα και το ευχαριστιομουν πραγματικα ,
χωρις πολυ μεγαλο κοπο ...Γεραματα...
Θα το βγαλω το προγραμμα ομως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου