ΥΓΡΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Στο αγαλμα

Ξημερωματα στα λεωφορεια

Ας πουμε υπο βροχη γιατι στην πραγματικοτητα ελαχιστα μας εβρεξε. Πιο πολυ πριν και λιγο - ελαχιστα κατα την διαρκεια .

Τερματισα και τον τριτο κατα σειρα μαραθωνιο μου , εκανα πολυ καλυτερο χρονο απο τις αλλες φορες - παροτι δεν ηταν αυτο το ζητουμενο και το ευχαριστηθηκα πολυ.

Αριστες οι συνθηκες για τετοιο αγωνα , με πολυ δροσια και υγρασια που εμενα δεν με πειραζει , κρατησα δυναμεις για να μην σκασω στο τελος και παρα την σχετικη κουραση τερματισα  σε καλη κατασταση και οχι σαν κουρδος  προσφυγας

Αυτα που μου μενουν μετα τον αγωνα:

Η αναμονη στον Λευκο Πυργο τα ξημερωματα μαζι με ολους τους αλλους που αδημονουν να μπουν στα λεωφορεια. Ολοι αυτοι που επεστρεφαν απο την βραδυνη διασκεδαση να μας κοιταν περιεργα . Οι πλακες και τα γελια στις παρεες των δρομεων.

H διαδρομη προς την Πελλα  οπου καταλαβαινεις την αγωνια (ή ανυπομονησια) ολων αυτων, τοσο των εμπειρων οσων και των πρωταρηδων απο την ησυχια που επικρατουσε στο λεωφορειο.

Η αναμονη και η τελευταιες προετοιμασιες  στην Πελλα μεσα στα καταστηματα , το ζεσταμα, οι φωτογραφιες κατω απο το αγαλμα  μεσα στο κρυο και οι κουβεντες πριν την αντιστροφη μετρηση. Και τελος η εκκινηση.

Ακολουθωντας την  ιδια - μαλλον βαρετη διαδρομη , βγηκε ευκολα και ανετα το πρωτο εικοσαρι με την παρεα ενος παλιου φιλου που πηγαινε με την ιδια ταχυτητα με μενα.

Μετα απεδωσε η συντηρηση δυναμεων και παροτι περιμενα να εχω πιο πολλες δυναμεις, με λιγο περπατοτρεξιμο εκει  στο 30-38 χιλιομετρο - εκει που αρχιζει να αντιδρα το μυαλο στο συνεχομενο κοπανημα στην ασφαλτο - βγηκε και παλι η διαδρομη με το πιο ευχαριστο σημειο της , τον τερματισμο στην παλια Παραλια.

Οπου μετα το μεταλιο παραλιγο να καταβροχθισω κανα παιδι μολις συνειδητοποιησα οτι θελω να βαλω κατι στο στομα περα απο τα 4 τζελακια και τα νερα της διαδρομης. Την πληρωσαν τα μηλα, τα ισοτονικα και οι μπανανες. 

Αντε και του χρονου σε καναν αλλο αγωνα. 

Ανοιξη στα Διαβατα