 |
Και καλα για προπονηση πηγαμε...
Ολο το καλοκαιρι συζητουσαμε να παμε αυτην την βολτα στον Ολυμπο ολο και κατι τυχαινε απο κακοκαιρια ως κηδειες, τελικα βρηκαμε χρονο και πηγαμε .
Αφου αλλαξαμε πολλες φορες φορες τη διαδρομη, τη συνθεση, το στυλ της αναβασης .
Γιατι ξεκινησαμε με μεγαλεπηβολα σχεδια για ενα μεγαλο γυρο απο Γκορτσια - Σκουρτα - οροπεδιο - Ζολωτα - Πριονια, τελικα επεκρατησαν λογικοτερες σκεψεις για συντομοτερη διαδρομη , Σκουρτα και πισω γιατι θα πεινασουμε κιολας.
Υποτιθεται οτι αυτες τις αναβασεις τις κανουμε για προπονηση για τους προσεχεις αγωνες , τετοιοι μεγαλοι αθληται που ειμεθα , αναθεμα και αν εχω τρεξει συνολικα πεντε χιλιομετρα στον Ολυμπο τα τελευταια πεντε χρονια.
Απλως πουλαω μουρη στα σοσιαλ μυδια με φωτο , συνηθως μου βγαινει η ψυχη αλλα δεν το δειχνω .
Γι αυτο προτιμαω καμια φορα να πηγαινω μονος μου , κανεις δεν καταλαβαινει ποσο πτωμα ειμαι , μονος μου ταλαιπωρουμαι και κανενα δεν καθυστερω, αν και πρεπει να πω οτι φετος η παρεα μου ηταν εκλεκτη , τα ψηλα παιδια ειναι πολυ φιλοι μου και εκτος τρεξιματος , τωρα αν ειναι καλυτεροι δρομεις απο μενα ας προσεχαν, αυτο εχω να πω και εμεις οι αργοι ειμαστε χρησιμοι για το οικοσυστημα , για να εχουν καποιους οι γρηγοροι να ξεπερνανε.
Ειχαμε και απωλειες στην αρχικη συνθεση της παρεας, τελικα ξεκινησαμε για το ετησιο προσκυνημα στον Ολυμπο με Μαρκο και Μακη οι οποιοι ταιριαζουν για τη διαδρομη , ειναι ψηλοι και οι δυο, αναλογοι του βουνου που ανεβηκαμε.
"Ελα ρε θειο" μου λεγαν , "παρε μας και μας στον Ολυμπο" λεγαν ...
"Ρε σεις τους λεω να ειστε σοβαροι ομως" τους ειπα..."θα ανεβουμε στο βουνο των Θεων, μην ειστε ασεβεις , παμε για προπονηση , θα μας βλεπει κοσμος , θα μας θαυμαζει που θα ανεβαινουμε τρεχοντας, θα λεει τι αθληται ειναι αυτοι.., οχι γελια και σουξουμουξου και ετσι η μια και ετσι η αλλη...”
Τιποτε . Ντουβαρια. Ολη την ωρα χαβαλες , σταση για παστελι , για κατουρημα, για φωτογραφιες , να δωσουμε οδηγιες στις τουριστριες που ανεβαιναν σαν τα γαιδουρια φορτωμενες (μαλλον δεν τους εχουν πει οτι πανω εχει και καταφυγια , - ΠΕΝΤΕ τον αριθμο με ολα τα κομφορ μαλιστα), τετοιοι ειμαστε.
Καποια στιγμη το παραξηλωσαμε γιναμε ρεζιλι με αυτα που λεγαμε στον κοσμο που περνουσε , θα κανω καιρο να ξαναπαω, παντως κουτσομπολεψαμε καλοπιστα παντα ολους γνωστους και φιλους με επικεντρο παντοτε τα τρεξιματικα μας ενδιαφεροντα , παραπανω δεν λεω , εχουμε και οικογενειες ,οτι λεγεται στον Ολυμπο παραμενει εκει .
 |
| ανεβαινοντας |
Το βουνο βεβαια υπεροχο , περπατημενο του κερατα, κατα το μεσημερι λες και ησουν βολτα στην Τσιμισκη , ευτυχως χωρις σκουπιδια στη διαδρομη , πολυ κοπρια και μουλαρι στο δρομο , καλα που ειχα και τα ψηλα παιδια μαζι μου , αυτοι καταγονται απο επαρχια ξερουν απ'αυτα, αντιμετωπιζαν με σθενος τα φορτωμενα ζωα , ολα καλα.
 |
| αντιμετωπιζοντας τα μουλαρια |
Καναμε καποιες προσπαθειες να τρεξουμε λιγο , ελα που πηγαινα σα κοτα καθως φοβομουν να τρεξω στις κατηφορες ενω δεν αντεχα και τις ανηφορες , δεν τα πολυκαταφεραμε, απλως ανεβηκαμε σχετικα γρηγορα μεχρι Σκουρτα στα 2.450 μετρα περιπου φαγαμε το κρυο μας , βγαλαμε τις φωτο μας και φυγαμε.
 |
| Εδω ειναι η φαση του “ελα λιγο ακομα" |
Λιγο λυπηθηκα τους αλλους, αυτοι θελαν να τρεξουν πιο πολυ αλλα με μενα που μπλεξαν καλα να παθουν. Καποια στιγμη δε, ανεβαινοντας (περπατωντας φυσικα) Σκουρτα υποσχεθηκα οτι δε θα ξανανεβω εκεινη την κωλοανηφορα αλλα με αποζημιωσε το θεαμα .
Αυτο ειναι το κολπο ,το υπεροχο αλπικο τοπιο και καθε χρονο ξαναγυρναμε , του χρονου ομως θα κανουμε την μεγαλη διαδρομη ειπαμε (ναι ναι σιγουρα και γιατι δεν την καναμε και φετος αφου δεν μας κυνηγουσε κανεις ? , ειχαμε βλεπεις να παμε να τιμησουμε την ψησταρια στο Λιτοχωρο... ).
Κατεβηκαμε τελικα ευτυχισμενοι και πολυ πεινασμενοι , πρωτη φορα μετα απο χρονια δεν εφαγα τα μουτρα μου πεφτοντας πουθενα και αυτο ειναι ενα μικρο κατορθωμα, καταληγοντας τελικα στην πηγη των σουβλακιων οπου πετυχαμε νεα κατορθωμα αναλογο της προηγουμενης αναβασης .
