Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2019

ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑΜΒΟΣ





Σαν την Αθηνα δεν εχει τελικα.
Πεμπτη συνεχομενη φορα , υπο οχι καλες  καιρικες συνθηκες, πηγα προετοιμασμενος και πεπεισμενος οτι ειμαι καλυτερα απο καθε αλλη φορα. 
Τελικα οπως μου συμβαινει σε τετοιες περιπτωσεις  δεν τα πηγα  μεν και χειροτερα απο καθε αλλη φορα (που ηταν μια χειροπιαστη προοπτικη) αλλα παντως δεν εντυπωσιασα κιολας. Δηλαδη τι δεν εντυπωσιασα,  που αρνηθηκε το γκαρμιν  μου να καταγραψει το χρονο απο ντροπη. 
Δε πα να χτυπιεμαι στις προπονησεις και τα γυμναστηρια και τα τριανταρια.  Προγραμματισμενος ειμαι να κανω στανταρ χρονο εκει μεταξυ 4 και 5 ωρων . δεν μπορω ρε παιδι μου πιο γρηγορα , αλλα παντως το ευχαριστηθηκα γιατι , εκει που ψοφολογουσα μετα το 22 νιωθοντας αδειος,  μετα το τριαντα ζωντανεψα και ετρεξα παλι τερματιζοντας με ευχαριστη διαθεση και απολαμβανοντας τη διαδρομη μεσα στην πολη και φυσικα τον τερματισμο.
Κατεβηκαμε παρεα με τον Μακη και τον Κωστα τον Μελιτο , πολυ φιλοι και καλα παιδια, αυτοι βεβαια τρεχουν πολυ και γρηγορα σε αντιθεση με τον ψοφιο.  
Ημουν  καλα  προετοιμασμενος - με το μυαλο μου  - για ατομικο ρεκορ τουλαχιστον και λεω θα παω ξεκουραστος θα αραξω στα κυβικα μου ουτε βολτες ουτε τιποτε. Πηγα λοιπον στην Αθηνα αλλα φυσικα  την παραμονη του αγωνα μαρτυρησα για να  κοιμηθω , ρε  τι προβατα μετρησα , τι τηλεοραση ειδα  , τι εφαγα και ξαναφαγα, τι ξαπλωσα ετσι,  τι αλλιως , τελος παντων καποτε ξημερωσε και ηρθε η  ωρα να παμε στα λεωφορεια και απο κει στο Μαραθωνα . 
Εχω να πω το εξης:   Πολυς κοσμος αλλα ολο και λιγοτεροι παλαβοι. Λιγες χλαμυδες , λιγα κουστουμια τι γινεται? Αυτο ειναι το ψωμι μας εμας που ερχομαστε για να βγαλουμε φωτογραφιες.
Αφηστε ρε να βγει και κανας αλλος

Πολλες σημαιες,  παρα παρα παρα πολλοι Κινεζοι , πηγα να βγω και γω  φωτογραφιες με την Κινεζικη Σημαια στο αγαλμα  εκει αλλα που να παρεις σειρα, αναριθμητοι ειναι οι ατιμοι. Πολυς κοσμος απο παντου, Αμερικανοι Γαλλοι Πορτογαλλοι Νοτιοαφρικανοι Ταιβανεζοι, μαυροι ασπροι , χαμος , επιασα κουβεντες φυσικα τοσο πριν οσο και κατα τη διαρκεια του αγωνα  ετρεξα με κατι Καταλανους και τα λεγαμε , ειχαν μετανοιωσει την ωρα και τη στιγμη που τρεχαν , (ετσι ειπαν αλλα τους αρεσε)  , μετα τα λεγα με ενα παλικαρι , μου λεει εχω πεντε παιδια (έ γι'αυτο τρεχει ο καημενος - μπραβο του παντως ) γενικα πηρα αποφαση οτι χρονο δεν κανω , εκανα κουτσομπολιο , καλα περασα .  
all time classic

Καποια στιγμη με τον φιλο μου τον Κωστα τρεχαμε μαζι , αυτος συνηθως ειναι πολυ  δυνατος αλλα μου λεει "ρε συ εμεινα απο δυναμεις" , αμεσως εμεινα  και εγω απο δυναμεις να του συμπαρασταθω (ψεμματα - πρωτος ειχα ψοφησει) περπατησαμε μαζι μετα τον εχασα (με περασε μαλλον) , ακολουθησα μετα μια ξενη κουκλα απο πισω , (την εβαλε η διοργανωση να τραβαει κατι λιγουρηδες σαν κι εμενα), εβγαλα κι αλλες φωτογραφιες και βιντεο , ε καποτε τερματισα και πηγα σπιτι για μπανιο, ενω η παρεα μου ηδη ειχε τελειωσει , και ειχε παει στο αεροδρομιο 
συμπαρασταση στο Χονγκ Κονγκ

συμπαρασταση γενικως

Ειναι ωραια στην Αθηνα. Εχει κοσμο εχει καλη διοργανωση , εχει ανθρωπους, χρωματα και πραματα να δεις, οτι καλυτερο για χαβαλεδες δρομεις… 
Μπορει προσωπικα να ταλαιπωρουμαι , αλλα το οτι ειναι δυσκολος ο αγωνας   σε κανει να θελεις να τον ξανατρεξεις κι ακομη μια χρονια. 
Θα ξαναπαω.
Μεξικανοι και δρομεας μελιτζανα