Τρίτη 29 Μαΐου 2018

ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΦΟΡΑ ΤΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ


Τενις. Θα ασχοληθω με το τενις . 
Η' με το πινγκ πονγκ . 
Η μαλλον αυτα ειναι κουραστικα σπορ.
 Θα ασχοληθω με τα βελακια. 
Θα σημαδευω , θα πινω τις μπυρες μου και μετα θα ξυνω την κοιλια μου βγαζοντας και το μπλε το χνουδι βαθια μεσα απο τον αφαλο μου. 
Και ουτε γατα, ουτε ζημια, ουτε να ποναν τα ποδια μου, μονο για κατουρημα θα πηγαινω να αδειαζω τις μπυρες. 
Ηρθε επιτελους η στιγμη που εγκατελειψα και επισημα σε αγωνα χωρις να υπαρχει καποιος λογος. 
Μαγεια

Ξεκινησα στον αγαπημενο μου αγωνα , αυτον του Χορτιατη , εκανα ολη την ανηφορα αγκομαχωντας και οταν ηρθε η ωρα του σταθμου  σκεφτηκα οτι εχω ακομη ενα ανεβοκατεβασμα  6 εως 8 χιλιομετρων περιπου να κανω και ο διαβολος μεσα μου δεν με αφησε. “ΣΤΑΜΑΤΑ ! " μου λεει "ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΗ, ΠΟΥ ΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ !" οποτε κι εγω λυγισα, διαλεξα τον δρομο της αμαρτιας , αποχαιρετησα τον Μαρκο και τον Παναγιωτη που μου εκαναν παρεα (με πολυ υπομονη και οι δυο τους) , παρεδοσα το τσιπακι μου  και πηρα την κατηφορα για το  μαρτυρικο χωριο του Χορτιατη σκεφτομενος στην επιστροφη αν θα μου δωσουν μπακλαβαδακι (γιατι αυτο παει με την εγκυρη συμμετοχη). 
Βεβαια προνοησα και περιμενα λιγακι να περασουν οι  πρωτοι γιατι αμα με εβλεπαν οι γνωστοι στον τερματισμο να καταφτανω σε δυο ωρες θα παθαιναν ομαδικα παρακρουση . 
Αφου με ειδε ο Μπαμπης αγκαλια με τον εγγονο του και θαυμασε, του ειπε του μικρου "δες τι αθληταραδες φιλους εχω" μεχρι βεβαια να του πω ντροπιασμενος τα καθεκαστα οτι εκοψα 6-7 χιλιομετρα απο τη διαδρομη. Αντε να εξιλεωθουμε στον Μπαμπη ...
Ε τι να κανω , εφαγα το γλυκακι μου μεσα στις δρομικες τυψεις  ,  εκανα την καρδια μου πετρα και εκατσα στις απονομες .
 ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΑ μαλιστα να κανω την απονομη στη  ΜΙΚΡΗ ηλικιακη κατηγορια των γυναικων - εγω δεν ηθελα - αλλα τι να κανουμε αυτη η διαθεση για προσφορα στον αθλητισμο θα μας φαει.   
Ανοιξη

Περα απο την πλακα τωρα ηταν μια διοργανωση του Χορτιατη trail run η οποια κατ'εξαιρεση εγινε με καλοκαιρινο καιρο, γεγονος που απο μονο του στερει απο τον αγωνα μερος της ομορφιας και της δυσκολιας  του. Και παλι ομως το βουνο ηταν ανοιξιατικο και μεσα στα λουλουδια , η διαδρομη ειναι υπεροχη ενω εδωσαν το παρον  πολυ καλοι αθλητες - παρα το τριημερο ειχε συμμετοχες . 
Αν υπηρξαν και μερικα προβληματα  , ειναι γιατι ο Χορτιατης ειναι λιγο αναποδος , υπαρχει παντα ο κινδυνος αν ακολουθησεις τον μπροστινο σου να χαθεις , γιατι εχει πολλες στροφες και παρακαμψεις και μπορει να χασεις τα σημαδια που υπαρχουν. Ο φιλος ο Στελιος προσπαθει για το καλυτερο αν και απουσιαζει απο τη χωρα , ηταν και παλι παρων και εδωσε τα παντα μεσα σε ελαχιστο διαστημα , τον αλλο Χειμωνα θα παει ακομη καλυτερα  ο αγωνας (μπορει να τερματισω κι εγω του χρονου. ).  

Τρίτη 15 Μαΐου 2018

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Απο παλιοτερο Χορτιατη

Ορεξη να εχεις να τρεχεις . 
Πηγαμε λοιπον  με τους αλλους   στον αγωνα του Σειχ Σου που διοργανωνει ο ΣΔΥΘ καθε χρονο (στο δικο μας το βουνο) πηραμε και το μεταλιο μας (και το σαντουιτς), εκανα  ακομη μια φορα αθλιο χρονο αλλα γι'αυτο δεν φταιμε εμεις φταιει ο αλτρουισμος μας καθως πηγαιναμε πισω μπρος να δουμε μηπως χαθουνε διαφορες νες παρουισες στο δρομο ή ζαλιστουνε η παθουν κατι αλλο τρομερο μεσα στο επικινδυνο δασος.  
Κοινως το καναμε παιδικη χαρα παλι αλλα ετσι ειναι ο αγωνας αυτος ουτε πολυ μεγαλος ουτε πολυ δυσκολος ειναι οτι πρεπει να για να περασεις ευχαριστα ενα πρωι στο βουνο. 
Ηταν αφιερωμενος σε ενα παλικαρι που πεθανε τρεχοντας εδω στη Θεσσαλονικη , κριμα     νεος ανθρωπος με παιδια -  υγιης να παθει τετοιο κακο και αυτος και η οικογενεια του , τι να πεις ? Ηταν θλιβερο να το σκεφτεσαι, δεν τον ηξερα προσωπικα  μονο φατσικα , κυριως οταν θυμασαι οτι εκανε κατι - θεωρητικα - καλο για την υγεια του . Κριμα. 
Το σκεφτομαι κι εγω καμια φορα οταν παω μονος μου στο βουνο , δεν πιστευω οτι θα παθω κατι , αλλα κατι τα σκυλια,  κατι μην στραβοπατησω πουθενα , τελικα παιρνουμε ολοι το ρισκο και παμε . 
Υποτιθεται οτι κατι θα κανουν με τα σκυλια στο Σειχ Σου - γινεται   της μουρλης εκει πανω - ειναι θεμα χρονου να φανε καναν ανθρωπο  , δαγκωσαν ασχημα καποιον πριν λιγες εβδομαδες , μια φορα πανω ψηλα στην εξοχη επεσα κι εγω πανω σε μια παλιοπαρεα σκυλων , αρχισαν με γρυλιζαν την εκανα με ελαφρα πηδηματακια. Δυσαρεστα πραγματα . 
Ειχαμε κανονισει να παμε και στην Πουρλια , δηλαδη στους Πορους στην Κατερινη κοντα για αγωνα τρεηλ , πληρωσα κανονικα , πλακωσαν δουλειες δεν πηγα τελικα , φετος εχω πληρωσει ενα σωρο αγωνες που δεν εχω παει , ειμαι μεγαλη κοτα το ξερω αλλα τι να κανω. 
Πλεον δεν θα ξαναλεω οτι θα παω σε αγωνα , εκτος απο το Ξηρολιβαδο δηλαδη μεσα στο καλοκαιρι εκει θα παω . 
Γιατι και Αλοννησο ειπα να ξαναπαω φετος,  κοιταω μια τα εισιτηρια , εκτος απο το οτι κοστιζουν οσο να πας Παρισι   με παρανομο δεσμο , κανεις περιπου οσο για να πας στη Νεα Υορκη . Γυρω στις 7,5 ωρες μονο για να πας και αλλο τοσο για να γυρισεις , ε δεν παμε καλα , κοψαν και φετος το απευθειας  απο Θεσσαλονικη πιο γρηγορα θα παω αν κατεβω Αθηνα αεροπορικως και παω μεσω Χαλκιδας με το πλοιο , η κατασταση εχει γινει σουρεαλιστικη . 
Οποτε παει και η Αλοννησος και εμεινε ο παντα αγαπημενος Χορτιατης σε συνθηκες αλλες αυτη τη φορα,  καθως μετα την αναβολη του χειμωνα θα διεξαχθει στις 27 Μαιου και εννοειται οτι θα ειμαι εκει. 
Βεβαια Χορτιατης χωρις λασπη ειναι αλλος αγωνας , τωρα αμα κανει και καμια χοντρη ζεστη δεν με βλεπω καλα,  θα  ξεκινησω ωραιος ωραιος και ζουμερος και θα τερματισω ζαρωμενος σαν την πιο γρια γυναικα του κοσμου εκεινη τη Γιαπωνεζα που εβλεπα τις προαλλες στην τηλεοραση και ηταν σαν την πετσα απο το ρυζογαλο. 
Στις 27 Μαϊου λοιπον στην πλατεια του Χορτιατη