ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΥΓΕΣ

Θεα

Φτανοντας Πετροστρουγγα

Σαββατοκυριακο μεγαλων αγωνων το τελευταιο που περασε αλλα καθοτι με επιασε μεγαλη σπαριλα , εριξα μια πιστολια στην συμμετοχη μου στο Ζαγορι και αντι να τραβιεμαι στις Ηπειρους, εκατσα στα αυγα μου.

Περιπου δηλαδη, γιατι μπροστα στο ενδεχομενο να παω καμια Χαλκιδικη μαζι με καμια διακοσαρια χιλιαδες αλλα αυτοκινητα, προεβλεψα να παω να κανω μια προπονηση στον Ολυμπο , κατι που δεν ειχα ξανακανει ποτε στη ζωη μου. 

Γιατι αυτο με την Χαλκιδικη δεν παιζει πια , με τοσα αυτοκινητα προκειται περι μαζοχισμου . Το μονο που αξιζει αν εισαι και λιγο βλαμμενος δηλαδη, ειναι να παρεις το ΚΤΕΛ και να πας , το εκανα περυσι και εχει πολυ πλακα, γνωριζεις και κοσμο. 

Ανοιγει παρενθεση: (Πας στο ΚΤΕΛ φορτωμενος  με το λαπτοπ.  Καθεσαι ησυχα - ησυχα στη θεση διπλα στο παραθυρο. Επειδη ποτε δεν ερχεται να κατσει καμια λαγνα ξανθια διπλα, καθεσαι και περιμενεις. Ξαφνικα μυριζει ποδαριλα. Ερχεται θεια που φοραει πεδιλο με ιδρωμενο ποδι και φυσικα καθεται διπλα σου πιανοντας μιαμιση θεση.   Ανοιγεις λαπτοπ. Φορας ακουστικα και βαζεις ταινια να παιζει με τα εξης θεματα (κατα σειρα προτεραιοτητος) 1. Κανιβαλοι, 2. Ζομπι, 3. Σχιζοφρενης με το πριονι , 4.  Σχιζοφρενης με το πριονι νο 2, 5. Σχιζοφρενης με το πριονι νο 3.

Βλεπεις ταινια και κακαριζεις απο τα γελια καθε φορα που κοβεται ποδι/ χερι / κεφαλι,  ουτως ωστε να αναγκασεις την διπλανη σου να βλεπει,  θελει δεν θελει. Εντος πεντε λεπτων εχει φυγει, μουρμουριζοντας κατι ακαταληπτο, που τελειωνει σε "αλητης" και εσυ συνεχιζεις να γελας και να περνας υπεροχα - τελος παρενθεσης).

Επειδη ομως βαριομουν να διασκεδαζω σαν αυτιστικος, σηκωθηκα Κυριακη πρωι -πρωι και πηγα Ολυμπο να κανω προπονηση (λεμε τωρα) στη διαδρομη Γκορτσια Πετροστρουγγα και κατι ακομη παραπανω.

Καταευχαριστηθηκα να πω την αληθεια , ως γνησιος μονοχνωτος  περναω πολυ καλα με τον εαυτο μου (σπουδαιος τυπος) πηγα αρκετα καλυτερα απο οτι περιμενα, αν και μαλλον κατασταλλαξα οτι για τον αγωνα του Ολυμπου δεν ειμαι .

Ηταν παρα πολυ ωραια στον Ολυμπο παροτι ειχε παρα πολυ κοσμο , αυτο ειναι φυσιολογικο τετοια εποχη , το βουνο κανει υπερωριες κυριολεκτικα , γι'αυτο αλλωστε τα μουλαρια δουλευουν νυχθημερον για να πηγαινουν προμηθειες στα καταφυγια ,   ειχε γεμισει κοπριες απο τα συμπαθη τετραποδα , οι οποιες με τη σειρα τους ειχαν γεμισει απο μεγαλες παχιες μυγες , ηταν πραγματικα υπεροχα ορισμενες στιγμες που δεν προσεχα που πατουσα , το καταλαβαινα απο τον ηχο των μυγων που ενοχλουνταν οταν τους διεκοπτα το γευμα. Εξαιρετικα πραγματι. 
Ηταν ομως συγκλονιστικο να τρεχεις στο βουνο αυτο , το τοπιο ειναι καθηλωτικο. 

Φυσικα εβγαλα φωτογραφιες με την ψυχη μου , ειδα κοσμο γνωστο , μ'αρεσε που ξαναπηγα στο βουνο , πρωτη φορα τρεχοντας ενα μεγαλο κομματι της διαδρομης, γεμισε το ματι μου . Θελω να ξαναπαω.

 

Ωραια διαδρομη

Ανεβαινοντας σκουρτα - μου βγηκε η παναγια

ΞΗΡΟΛΙΒΑΔΟ : Ο ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

 

η ανηφορα με τις φτερες

εξαντλητικο τρεξιμο

Κι ασε τους αλλους να πηγαινουν στις παραλιες μεσα στο μποτιλιαρισμα.

Χιλια χρονια δεν παω Χαλκιδικη. Γιατι σαν το Ξερολιβαδο δεν εχει.

Για τεταρτη χρονια μαζευτηκαμε ολος ο δρομικος σεμσελες του Καυτατζογλειου , καταστρωσαμε τα σχεδια μας , καναμε την αναλογη προετοιμασια (λεμε τωρα) και ξεκινησαμε εν χορδαις και οργανοις  για τα ορη της Ημαθιας να κατακτησουμε τις κορυφες και να γραψουμε νεες χρυσες σελιδες στο τρεηλ ρανινγκ. 

Μαζι με καμια 430 τοσους αλλους - γνωστους ελαφρομυαλους - που επισης Ιουλιατικα δεν ειχαν ορεξη για μπανια και κουβαδακια και τραβηχτηκαν εκει, προς το Σελι. 

Ενω, εκτος απο τους χαβαλεδες σαν κι εμας ηρθαν και δρομεις  μεγαλων δυνατοτητων (να τα λεμε κι αυτα, ειχαμε συναγωνισμο, γι'αυτο δεν κατακτησαμε μια απο τις πρωτες θεσεις) . Μονο ο τυπος με τη γκλιτσα δεν ηταν φετος , κατι που με στενοχωρησε μια και ειναι απο τους λιγους που καταφερνω και ξεπερναω και τονωνω  ετσι το ανταγωνιστικο μου πνευμα.

Περασα ομως μια εγκυο και εναν που δεν ετρεχε , απλως εκανε βολτα στο δασος.

Μεγαλο επιτευγμα  του Κουκουτεγου και του Συλλογου της Βεροιας βεβαια , που διοργανωνουν  εναν αγωνα - απολαυση , ετοιμασμενο με προσοχη και μερακι  , στα μερη τους , σε ενα χωριο που δεν το πιανει το ματι σου και δεν θα γνωριζαμε  ποτε αν δεν ηταν ο αγωνας, σε μια διαδρομη που δεν εχει ομοιο της , με δροσιες (το δαγκωσαμε μετα τον αγωνα λες και ειχε ερκοντισιον ηταν) , με κατασκηνωση , με παροχες , με μουσικες και τυμπανα , αλλα και με σχετικα ανετη διαδρομη  (να μην τερματιζεις βλαστημωντας δηλαδη) .

Βεβαιως , οπως σε καθε αγωνα , ημουν πανετοιμος για μεγαλες επιδοσεις και ατομικα ρεκορ βασιζομενος στο οτι εχω κανει πολυ εντατικη προπονηση στις ανηφορες του Σειχ σου .

Αυτο το εκρυβα απο τους αλλους της παρεας για να τους καταπληξω στον αγωνα. Καλα εκανα βεβαια και το εκρυψα,  καθως κανεις δεν θα το αντιλαμβανοταν, καθως αντε να 'τρεξα κανα λεπτο  γρηγοροτερα απο προπερυσι...  Ειμαι σιγουρος οτι φταιει οτι η διαδρομη  - ηταν μεγαλυτερη απο αλλες φορες , το βουνο ενδεχομενως ειχε ψηλωσει τα τελευταια χρονια ,  οτι ειχε λιγο οξυγονο , ειχε πολυ κοσμο και δεν μπορουσα να αναπτυξω ταχυτητες και αλλα πολλα φοβερα εμποδια που μου παρουσιαστηκαν ( λυκοι, αρκουδες και αλλα τετοια) . Το γεγονος οτι ολοι ο αλλοι της παρεας (Βαγγελης Μαρκος Γιωργος Νικος Φωτης ) τρεξαν πιο γρηγορα απο μενα ειναι ασφαλως τυχαιο , δεν εξηγειται αλλιως ... 

 Βεβαιως μετα τη ληξη του αγωνος και παρα την εξαντληση που νιωθαμε αφου ειχαμε τρεξει στο φοβερο υψομετρο , ξεχυθηκαμε σαν αλλες νεραϊδες στα λιβαδια πλησιον του Ξηρολιβαδου, οχι για να μαζεψουμε λουλουδια, αλλα για να εντοπισουμε κανα καλο ποστο και καμια παχια σκια .

Αμα τη ευρεσει του καταλληλου παγκου και σκιας  , ξεχασαμε απονομες αγωνα και χαριεντισμους με αλλους δρομεις και ορμηξαμε σαν τους  Ουνους απεναντι στην Ρωμη.  Κατανικησαμε την εξαντληση μας απο τον κοπιωδη αγωνα , στρωσαμε τραπεζι , αναψαμε φωτιες και ως γνησιοι αθληται αναλωθηκαμε στην καταναλωση ατυχων χοιρινων και αφθονων μπυρων ελληνικης παραγωγης και προελευσης σχολιαζοντας μπουκωμενοι καρβουνιασμενο κρεας,  τις επιδοσεις μας.

Ωραια πραγματα, φυσιολατρικα που κανουμε εμεις οι αθληται. (αλλωστε γι'αυτο πηγαμε Ξερολιβαδο , γιατι να το κρυβουμε ...) .

Αν δεν εχω καμια χοληστερινη ως του χρονου θα ξαναπαω...

και ενα αλογο

αυτοι δεν ειναι αλογα, ανθρωποι ειναι

πρωτεϊνικη αποκατασταση

ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΤΡΕΞΙΜΟ

Αυτο ηταν ανοιχτο

Φιλοι σου λεει μετα...

Γραφτηκα στο Ξηρολιβαδο , ενταξει εκει παμε για το τοπιο και το μπαρμπεκιου... Θα παμε και ζευγαρια εκει, ο Ψηλος με τη δικια  του, ο Γιωργος με τη Μαρια , ο Φωτης με την Ματουλα , εγω με την Ψησταρια μου, ρομαντικα θα περασουμε .

Γραφτηκα στο Ζαγορι , αντε εκει ειναι λιγα τα χιλιομετρα,  λεει και το μερος, παει καλα, θαναι και ο Γεωργιου εκει μεχρι να κουτσομπολεψουμε και να βγαλουμε φωτογραφιες θα  τελειωσει ο αγωνας ...

Γραφτηκα στην Αθηνα, εκει κανεις δεν νοιαζεται,  ολοι πανε στην Αθηνα ...

Γραφτηκα ομως και στον Ολυμπο , την αυθεντικη διαδρομη (αυτη ειναι η αυθεντικη διαδρομη , οχι η αλλη του Ιουνιου, αλλα αυτα τα ξερουμε εμεις που εχουμε προλαβει τον Ολυμπο πριν ψηλωσει πολυ,  οταν ηταν σαν το Σειχ Σου...) . Ρε ενας να πει "τι πας να κανεις ?" δεν βρεθηκε ... ενω ειναι γνωστο οτι ειμαι απροπονητος του κερατα  και χαβαλες στο τρεξιμο , ολοι εσπευσαν να χαιρετησουν την αποπειρα αυτοκτονιας.

Εν πασει περιπτωσει αν συμμαζευτω λιγο μεχρι τον Σεπτεμβριο μπορει να παω  γιατι μονο το Σειχ σου δεν φτανει για προπονηση και που να τρεχω τωρα στις Πετροστρουγγες για προπονηση. Γιατι θαναι δυσκολα εκει πανω , θυμαμαι τον φιλο μου τον Ψηλο που ειχε παρει μερος (προ Χριστου) , μιλουσε με απελπισια για τη διαδρομη που τοτε ηταν και μικροτερη να φανταστει κανεις... (Σιγα μην παω).

Και ειναι και ψιλομαζοχισμος η προπονηση αυτον τον καιρο , πηγαμε μια παραλια με τους αλλους το Σαββατο , μπαμπακιασε η γλωσσα μου απο τη ζεστη,  σαν βραδυγλωσσος δικηγορος   μιλουσα , συμφωνησαμε παντως ολοι να λεμε οτι εμεις στην προπονηση περναμε παρα πολυ καλα και οτι δεν μας ενοχλει η ζεστη και να μην δειξουμε σε καμια περιπτωση οτι τυρρανιομαστε. 
Πηγαμε δυτικα αυτη τη φορα καναμε και μια επιθεωρηση τα (αχεμ) σπιτακια στο Μυλο , ολα σχεδον εχουν κλεισει , φαινεται οτι η κριση επιασε και τον τομεα αυτων των υπηρεσιων (ας πουμε υπηρεσιες ευεξιας να καταλαβαινομαστε) . Τελικα φτασαμε πισω στο σταδιο σαν αποξηραμενες ρεγγες απο τη ζεστη, πολυ ωραια ηταν.   

Και την Κυριακη Ξηρολιβαδοοοοοο. Η καλυτερη διαδρομη ολων (για τα δικα μου γουστα...) .

Τρεχοντας Δυτικα