Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ


Φετος που εχει ηπιο Χειμωνα δεν στρωθηκαμε σαν ανθρωποι να κανουμε μια σωστη προετοιμασια να παμε σε εναν καλο αγωνα, απλως συνεχιζουμε να τρεχουμε ετσι αβερτα .
Ειπαμε αρχικα να παμε Πελλα - μετα σκυλοβαρεθηκα να πω την αληθεια θα παω να τρεξω το δεκαρι για το χαβαλε του πραγματος,  το ιδιο λεει και ο ψηλος γιατρος και μαλλον προσανατολιζομαστε να παμε σε κανεναν απο τους πολλους ορεινους αγωνες , ισως οχι πανω απο τριαντα χιλιομετρα εδω κοντα στη Μακεδονια (την εδω Μακεδονια γιατι εχουμε κι αλλα τωρα).
Παιζουν Σουγλιανη (αυτος ειναι αργα στις 15 Απριλιου),  Ορλιακας (ακομη πιο αργα σουπερ αγωνας και δυσκολος, στις 21 Απριλιου) και με ψηνει ο ψηλος να παμε Κισσαβο  που ειναι και 42αρι αλλα θυμαμαι οτι οταν ειχε παει με εναν αλλο φιλο, γυρισαν σχεδον κλαιγοντας και παλι καλα που γυρισαν γιατι χαθηκαν κιολας, ειμασταν ετοιμοι να στειλουμε το σουπερ πουμα να τους μαζεψει .
Ειμαι τουλαχιστον επιφυλακτικος γι'αυτον τον αγωνα, ασε που ειναι και πολυ αργα. Και την ιδια ημερομηνια εχει αγωνα στην λιμνη Πλαστηρα - εικοσαρι , μια χαρα  ειναι και ωραιο μερος , εχεις και αλλοθι , παιρνεις την οικογενεια ταχα για οικογενειακη εκδρομη και στον δρομο στο αυτοκινητο τους ξεφουρνιζεις οτι Κυριακη πρωι θα λειψεις κανα δυο τρεις ωριτσες - "ελα μωρε μεχρι να φατε πρωινο θα εχω γυρισει"
Οποτε για σιγουρια την αλλη εβδομαδα στον Χορτιατη , το βουνο γεμιζει λασπη σιγα σιγα εκτος κι αν πιασει καμια καλοκαιρια τελευταια εβδομαδα , περυσι ηταν καλα παντως (οπως το παρει κανεις δηλαδη και η λασπομαχια εχει τη χαρη της) περιμενουμε και θα δουμε .
Μ'αυτα και μ'αυτα φαγαμε τον Χειμωνα περασε και το τριημερο της Καθαρας Δευτερας - βολευει το τριημερο αν τρεχεις,  κανεις λονγκ το Σαββατο και ενα ακομη την Δευτερα ενω κοιμασαι και λιγο  παραπανω να μην ξυπνας αξημερωτα.  Γιατι κατα τα αλλα καραδοκει παντα ο κινδυνος να πρεπει να τρεχεις στα βουνα και στα λαγκαδια για να πεταξεις (τροπος του λεγειν) τον χαρταετο , ουτε στον εχθρο μου τετοιο πραγμα δεν ευχομαι.
Γιατι μια ζωη θυμαμαι πηγαιναμε η παρεα αιντεεε σε κατι χωραφια που ηταν γεματα με αλλες δυο τρεις χιλιαδες : οικογενειες/ παιδακια/ ζευγαρια/ερωτευμενα ζευγαρια/ μαμαδες /μπαμπαδες / παππουδες  / κατι τσογλανους σαν κι εμας/  και δωστου ενας παιρνει τον αετο στο χερι και δωστου να τρεχει στις λασπες μεχρι να πεταξει ο αητος και να τρεχουμε και εμεις απο πισω να δινει ο καθενας τις οδηγιες του να πεταξει το παλιοπραγμα , το οποιο να σηκωνεται τρια μετρα και μπαπ παλι κατω μεχρι να διαλυθει και να ελθει η ευλογημενη ωρα να παμε να φαμε σε καμια ταβερνα “σαρακοστιανα", πλαστικο καλαμαρι και "πιο ροζ πεθαινεις"  ταραμοσαλατα. 
Και αυτο το ρημαδι ο αετος ποτε δεν πεταει ρε γμτ , ρε τι κρατα τον ετσι να παρει αερα, τι ουρες εξτρα κολλουσαμε , τι ζυγια φτιαχναμε και ξαναφτιαχναμε και ΠΑΝΤΟΤΕ μεσα στις λασπες. Βρε αντε απο κει....