Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

ΜΕ ΤΡΕΞΙΜΟ

Η αφισσα ειναι παραπειστικη - εχει μονο κοριτσια, στην πραγματικοτητα  τρεχουν 298 αντρες, 2 γυναικες


Λιγο πριν η γκρινια μου φτασει στο απροχωρητο,  εφτιαξε αρκετα το ποδι μου και επανηλθα στο τρεξιμο . Με βγαλαν  λοιπον εξω απο την πορτα,  μου πεταξαν τα παπουτσια στο κεφαλι και με εστειλαν να τρεξω προς μεγαλη μου ευχαριστηση  βεβαιως, για να ησυχασουν απο την μιρλα μου.
Αρχισα λοιπον τις διαλειμματικες εκανα και ενα μεγαλο,  χορταστικο - και πολυ αργο - long run  παρεα με τον φιλο μου τον Γιαννη (που ειναι και δικηγορος , οποτε τρεις συναπτες ωρες μιλουσαμε ακαταπαυστα, ασυναρτητα και ακατανοητα) και ολα καλα, γιατι την αλλη εβδομαδα ερχεται και ο Χορτιατης που κατα τα φαινομενα θα ειναι στα πιο  στεγνα του. Μενει μετα κι απ'αυτον  ενα ακομη αρκετα μεγαλο τρεξιμο και ουσιαστικα τελος μιας ακομη προετοιμασιας , που φετος δεν πηγε καλα αλλα ενταξει , κι οταν παει καλα το ιδιο αργα τρεχω. 
 Λιγο τον φοβαμαι για να πω την αληθεια τον Χορτιατη καθως ο αστραγαλος μου δεν ειναι ακομη ΟΚ, αλλα δεν πειραζει, θα τον τρεξω μαζι με ολους τους αλλους που εσπευσαν να δηλωσουν συμμετοχη και να κλεισουν ολες τις θεσεις - μην χασουν επιδωκοντας και παλι να μην βγω τελευταιος, ειναι και καλος ο καιρος ελπιζω να μην σπασω παλι τα μουτρα μου και να φτασω ολοκληρος στον τερματισμο.   

βεβαιως δεν μου συμβει εν τω μεταξυ  καθως μεσα σε εικοσι μερες εχω στραμπουληξει το ποδι μου , επαθα ηλεκτροπληξια μια φορα , εχω κτυπησει το χερι μου, το γονατο μου, το κεφαλι μου, επαθα μια φορα γριππη και μια φορα επεσα απο εναν τοιχο οπου ειχα σκαρφαλωσει - οχι για να κλεψω το ορκιζομαι (εκανα γκελ στο εδαφος και ξανασηκωθηκα, τιποτε σοβαρο) . Αν δεν μας πατησει και ενα τρενο στην Τσιμισκη τυχεροι θα ειμαστε, οχι τιποτε αλλο αλλα δηλωσα και επισημως για τεταρτη φορα στον Μαραθωνιο της Πελλας "ο Μεγας Αλεξανδρος" (οπως λεμε "υδραυλικα ο Μπαμπης" )  οπου θα κανω μεγαλες επιδοσεις οπως εχουμε ξαναπει.

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

ΧΩΡΙΣ ΤΡΕΞΙΜΟ


Να κοβω τις φλεβες μου με το νεο τραυματισμο. Δευτερη βδομαδα...
Γιατι το χειροτερο ειναι να διαπιστωνεις απο πρωτο χερι ποσο βαρετο ειναι να μην τρεχεις, ειδικα το ΣΚ .
Επειδη η ρουτινα εχει ως εξης : Αφου ολη τη βδομαδα σκεφτεσαι τι θα τρεξεις και ποσο κανοντας τα τσουρεκια σε ολους τους γνωστους , φιλους και συγγενεις (αυτο επαναλαμβανεται και μετα το τρεξιμο, απαρεγκλιτως, ειναι σαν τις ιστοριες με τον στρατο που καποιοι μεχρι να πεθανουν θυμουνται  - και ξαναλενε - οπως  εκεινη την παρτιδα ταβλι στο καψιμι) φτανει το Σαββατο.   Σηκωνεσαι το πρωι , ξυνεσαι , χασμουριεσαι και σκεφτεσαι να μην πας. Μετα ομως  σηκωνεσαι. Κανεις υπολογισμους για το τι καιρο εχει , αν θα κανει κρυο ή ζεστη, αν θα βγαλει ηλιο η οχι ,  τι θα φορεσεις, που θα πας και ποσο θα τρεξεις (παροτι ξερεις πολυ καλα ποσο θα τρεξεις και που) αν θα παρεις παγουρι/τζελακι/μπανανα μαζι ή οχι   .  Κανεις οτι κανεις κανα μισαωρο , τρως , πινεις και την Αρτα φοβεριζεις ,  και μετα αφου ντυνεσαι, βουρ για καποιο βουνο/δασος/παραλια/δρομο/σταδιο μονος η με παρεα (καλυτερα με παρεα αλλα και μονος ωραια ειναι , εμενα πολυ μ’αρεσει,  γιατι με παρεα ολοι πανε γρηγορα και μενα μου βγαινει γλωσσα) . Τρως καμια - δυο - τρεις ωρες  στο τρεξιμο, αλλο κανα τεταρτο στο χαβαλε μετα (αν πηγες με παρεα) και αλλη μιση ωρα μεχρι το σπιτι , παει το πρωινο ευχαριστα και δημιουργικα (ενδεικτικο βλαβης στον εγκεφαλο αυτο) .
Ενω τωρα ... σηκωνομαι απο το κρεβατι. Σκεφτομαι οτι θαταν καλα να παω για long run αλλα εγω βεβαια δεν μπορω να παω ενω οοοοοοοολοι οι αλλοι πανε. Με πιανουν τα νευρα μου κι σκεφτομαι οτι θα χασω και τον αγωνα του Απριλιου τελικα.
Ανοιγω την τηλεοραση και εχει Αυτια (να ωρυεται με το χερακι απλωμενο προς καποιον γηραλεο τυπο "πες μας κυρ-Αντωνη ποσο συνταξη παιρνεις/επαιρνες/θα παρεις" - αλλα φταιει ο λαοπροβλητος Κιμ-γιονγκ-ουν που δεν πατησε το κουμπι ) ή κατι παρεμφερες ή τηλεπωλησεις, την ξανακλεινω. 
Μετα κωλοβαρεμα ολη μερα . Και βαριεμαι να παω και στο γυμναστηριο. Εν τω μεταξυ στα διαφορα social media ολοι αυτοι οι ταχα φιλοι ποσταρουν χιλιομετρα . Και εχει και καλο καιρο  και εχουν ξεσκιστει ολα στα τριωρα και τα διωρα. Και δωστου φωτογραφιες. Αλλα τετοιοι γαιδαροι ειναι τους ξερω γω. Και παιρνει κι ο ψηλος (αλλα και διαφοροι αλλοι) και λεει ελα αυριο θα παμε οι δυο μας για εικοσαρι. Εεεεε ασιχτιρ.
Και την αλλη μερα - Κυριακη - παλι τα ιδια. Και  αντε καθεσαι να δεις τηλεοραση ,  θα δεις καμια δεκαρια εκπομπες μαγειρικης  (που εχω δει ηδη) και οταν πας να το μαγειρεψεις αυτο που ειδες, πηδαν ολοι στο σπιτι απο τα παραθυρα .
Ή αυτο θα εχει ή τύπους που θα δερνονται και θα τσακωνονται στα δελτια ειδησεων . Η - ακομη χειροτερα θα παω να δω τον ΠΑΟΚ και θα φαρμακωθω βραδιατικο οπως την Κυριακη.
Και ηταν του Αγιου Βαλεντινου - μεγαλη η χαρη του - και ειχε και ενα ζευγαρι , (την πηγε ο αλλος την Δουλτσινεα - ποιος ξερει τι την υποσχεθηκε - τετοια μερα να δουν τον ΠΑΟΚ μαζι με αλλους 100 καφρους - εμας λεω) . Και εχασε ο ΠΑΟΚ , θα ακουσε και κανα σιχτιρισμα η Βαλεντινα  (του στυλ "αντε γ...σου κι εσυ τι θες τωρα..." ).

Πολυ βαριεμαι χωρις τρεξιμο.

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

ΠΑΛΙ OFF


Αντε παλι αναγκαστικη διακοπη στο τρεξιμο.
Θα μου πεις δεν εχασε ο παγκοσμιος αθλητισμος τιποτα αλλα ειναι σπαστικο.
Κατα την διαρκεια της καλυτερης φετεινης προπονησης (λιακαδα , βουνο, πολλα χιλιομετρα και μονος μου)  την ωρα που κατεβαινα το φαραγγι που βγαζει στο καραβι , στα μισα ακριβως της προπονησης, επαθα αυτο που φοβομουν περισσοτερο στα μονοπατια ,  να γυρισει δηλαδη  ο αστραγαλος μου (και να τσακιστω κυριολεκτικα).
Αποτελεσμα να μεινω παλι (τουλαχιστον) μια βδομαδα off . Παει και το long run , πεφτω εξω στο προγραμμα μου για δευτερη φορα , σκυλομετανιωσα φυσικα που δεν φορεσα παπουτσια trail (προς γνωση και συμμορφωση αυτο) , θα πρεπει τωρα να το παω συντηρητικα μεχρι τον Απριλιο και αν προλαβω προλαβα.
Το χειροτερο δε,  ειναι οτι θα πρεπει να παραλειψω το βουνο και να ξανακατεβω  παραλια που την βαριεμαι ασυστολα.

Ασταδιαλα πια.   

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ

Στο δρομο για Χορτιατη

Κυριακη πρωι  και μαλιστα με λιακαδα,  ο κοσμος σηκωνεται με το πασο του παει καμια εκκλησια , καμια εκδρομη , κανα καφε με  εφημεριδα  και τρεις μπουγατσες (μια τυρι,  μια κρεμα και  μια κιμα τωρα τον χειμωνα για να πιανει) ,  αντε αμα πνεει τα λοισθια  καθεται και βλεπει τον Αυτια , εμεις σταθερα τραβιομαστε στα τσαλια και στους θαμνους , ο καθενας οπως τη βρισκει βεβαια, εμενα πιο πολυ μ'αρεσει παντως .
Προκειμενου να αναβαθμισω την  Κυριακάτικη  πρωινή προπόνηση - αν και ήμουν και λίγο καταπτοημένος από την πρόσφατη γρίπη ,  ειπα να παω Χορτιατη να κανω και μια πιο σύντομη προπονηση ενοψει και του αγωνα, ειχε πεσει και συρμα απο ΣΔΥΘ , σφυράω  και τον ψηλο,  ξυπναω αξημερωτα και βουρ στο πολυπαθο χωριο.
 Καθομαι στην πλατεια νωρις νωρις ενω αρχιζουν μεσα στο ξημερωμα και ερχονται ενας - ενας  , ερχεται φυσικα κι ο Στελιος ο  Καϊάφας που διοργανωνει τον αγωνα  , μην τα πολυλογω μαζευτηκαμε καμια σαρανταπενταρια ζωη ναχουμε.
45 για προπονηση .
Στον Χορτιατη.
Κυριακη πρωι - πρωι.
Ε,  δεν παμε καλα. Βλεπαν και κατι γιαγιαδες σταυροκοπιοντουσαν , σου λεει τι κανουν ολοι αυτοι κι αυτες με τα ναϋλον ρουχα  μεσα στο χωριο πρωι πρωι. Μετα το καθιερωμενο τεχνικο briefing απο τον Σταυρο τον Μπαλιωτη (μιλαμε για αναβαθμισμενη προπονηση οχι αστεια) βουρ ολοι στην ανηφορα μεσα απο το χωριο λες και τρεχαμε στον Ολυμπους Μαραθον.
Πηγε ωραια ομως , ειχε καλο καιρο , εμενα μου φανηκε λιγο πιο δυσκολα απο οτι θυμομουνα αλλα ενταξει,  εμενα ολα , μα ολα τα τρεξιματα  δυσκολα μου φαινονται στην αρχη (και στη συνεχεια πολλες φορες) ,  πηγαμε καλα με τον ψηλο να με περιμενει υπομονετικα , χαθηκαμε καναδυοτρειστεσσερεις φορες, από ότι εμαθα ολοι χαθηκαν απο λιγο , τα εχει αυτα ο Χορτιατης  , ζαλιζεσαι απο την πολυ ανηφορα στην αρχη και μετα σου φαινονται ολες οι στροφες ιδιες.
Ηταν ωραια , ειχε λασπη αλλα οχι πολυ, ειχαν λιωσει και τα χιονια , σιγα μην εχει τετοιο τερεν στον αγωνα,  εκει θα ανοιξουν οι ουρανοι δυο τρεις μερες πριν για να το ευχαριστηθουμε .
Ειδαμε και την καινουρια αφετηρια , ξαναειδαμε το Αναθεμα (το ανεβηκαμε κιολας, να το βλεπαμε μονο παει κι ερχεται) ειδαμε κυνηγους στον δρομο , ευτυχως μας ειδαν και αυτοι εγκαιρως και δεν ειχαμε να βγαζουμε σκαγια απο πισω μας  σαββατοκυριακατικα,  επιστρεψαμε ολοι σωοι και αβλαβεις σε διαφορετικους χρονους ομως  καθως πρεπει να ακολουθησαμε στην κατηφορα καμια δεκα διαφορετικες διαδρομες ...

Γιατι απο βδομαδα παλι σταδιο , Σειχ - σου για long run , ξαναμανα τα ιδια, εχω αρχισει λιγο να βαριεμαι την προπονηση για τον μαραθωνιο τι να κανω ομως,  να καθομαι Κυριακη πρωι να βλεπω τον Αυτια ?