Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

ΔΡΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟ(ΛΟ)ΠΗΣΗ 2016




Γενικως το 2016 ηταν παλιοχρονια και δεν στενοχωριεμαι που τελειωνει , θα μου πεις και να στενοχωριομουν δεν θα τελειωνε ? Δρομικα παντως ηταν καλο , για μενα τουλαχιστον,  στη διαρκεια του  καταφερα να τρεξω δυο μαραθωνιους, εναν γρηγορο  ημι , δυο  - τρεις καλους στο βουνο , να  καταρριψω καποια απο τα ατομικα μου ρεκορ (κανενα παγκοσμιο ρεκορ ομως, εστω και βαλκανικο ) , να τρεξω σε καποιους καινουριους αγωνες και  να ξανατρεξω πολλους παλιους, ενω εγραψα πιο πολλα χιλιομετρα απο καθε αλλη φορα  (δεν γραφω ποσα για να μη γελαει ο κοσμος, αλλα ενταξει ,  τοσα μπορω, τοσα κανω αν και δε με νοιαζει τι λενε οι αλλοι , αμα λαχει παω και σε αγωνα και δεν τρεχω καθολου , θα καθομαι κατω στο δρομο να μαθουν αυτοι) .
Δεδομενου του γεγονοτος οτι δεν ειχα και πολυ δουλεια λογω απεργιων, ειχα ολη την ευχερεια να πηγαινω να τρεχω οποτε μου την καρφωνε, μονος μου ή  μαζι με τους αλλους , τοσο στο σταδιο , οσο και στο βουνο . Τι να την κανεις την δουλεια αλλωστε αμα εχεις χρονο για τρεξιμο ? (κλασσικη περιπτωση βλαβης)
Ιανουαριο και Φεβρουαριο ξυνομουν , δεν εκανα και τιποτε σπουδαιο , (ουτε και τους αλλους μηνες δηλαδη τωρα που το σκεφτομαι). Κυριως χαζολογουσα με τους αλλους και  ετρεχα ασκοπως απο δω κι απο κει μαζευοντας χιλιομετρα.
Μετα τον Μαρτιο πηγα στον Χορτιατη με λαχταρα οτι θα βουτηχτω και παλι στη λασπη και την αμαρτια,  αντι γι'αυτο βρηκα ξηρασια του κερατα , λιακαδα και ζεστη (μπλιαχ δηλαδη) που απλως βοηθησαν να κανω  εναν καλυτερο χρονο απο τις αλλες φορες.   Παντως ασχημα δεν περασα.
Απριλιο εκανα και παλι τη βλακεια να τρεξω τον Μαραθωνιο της Πελλας γιατι δεν ειχα τιποτε καλυτερο να κανω , 4η φορα τον ετρεξα , ουτε καλο χρονο εκανα , παλι καλα καναμε και λιγο χαβαλε. Φυσικα το "βλακεια" ισχυει μονο  για μενα , που τον βαρεθηκα , καλα κανει ο κοσμος  και τον τρεχει , 'νταξει αγωνας της πολης μας ειναι , να τον στηριξουμε.
Μαϊο ασχοληθηκα στα σοβαρα με το βουνισιο τρεξιμο , πηγα και ξαναπηγα Γιαννουλα που ειναι (γι'αυτους που δεν ξερουν) - εκτος απο καθαρος μαζοχισμος -  σιγουρη συνταγη για ενδυναμωση στις ανηφορες . Φαινεται κι απ'αυτους που πετυχαινω εκει  καποια πρωϊνα,  κανεις δεν ειναι πολυ στα καλα του . Στα μειον οτι αμα πας νωρις κινδυνευεις να πας απο αγριογουρουνο , ειναι περασια τους . Ξεκιναν πρωι τα αγριογουρουνακια απο Ρετζικι μαζι με τη μαμα τους χαρουμενα-χαρουμενα  και τους χαλαμε εμεις την ησυχια τους την ωρα που περνανε απο τη μια πλευρα του δασικου στην αλλη...  Παντως μεχρι στιγμης δεν ακουσα να την πεφτουν σε κανεναν, εχει δωσει οδηγιες ο Μπαμπης φαινεται.
Αποκορυφωμα φυσικα του Μαϊου ηταν η συμμετοχη μου στον αγωνα του  Μετσοβου  , καθε αγωνας βουνου μου αρεσει , πρεπει να πω οτι το βλεπω καθαρα υποκειμενικα το θεμα. Πηγαμε εκει με μια παρεα εξισου χαζων με μενα , περασαμε υπεροχα  , δεν μπορω να πω οτι ημουν πολυ γρηγορος, μαλλον σερνομουν, αλλα ευχαριστηθηκα πολύ κι εγω και η παρεα, πλην Μαρκου που πρεπει να μετανοιωσε την ωρα και τη στιγμη που δηλωσε συμμετοχη στο 42αρι.
Ιουνιος - Ιουλιος ηταν  μηνες διακοπων , περισυλλογης αλλα και ανηλεους τρεξιματος,   καναμε ομαδικως το Ξηρολιβαδο μας, οπως καθε χρονο , ηταν παλι εξαιρετικα , τα εχουμε πει αλλωστε , εγιναν μεγαλες επιδοσεις τοσο στον αγωνα, οσο και στο μπαρμπεκιου , ειμαστε γεννημενοι πρωταθλητες (κυριως στο μπαρμπεκιου αλλα ενταξει ειμαστε πολυαθλητικοι τυποι , κανουμε και ειδικο τριαθλο - τρεξιμο/μπυρες/παϊδακια ) .
Τον ιδιο μηνα πηγα και εκανα  και προπονηση στον Ολυμπο μονος μου γιατι ολα τα αλλα τα γαϊδουρια οταν πανε δεν μου λενε (φταιει ισως το οτι ειμαι γρουσουζης , αντιπαθητικος και μονοχνωτος και δεν μου κανει κανεις παρεα) ,  ηταν ολα τα λεφτα , εκει θελω να καταληξω μια μερα να τρεχω μονο Ολυμπο , αλλα με κραταν  πισω η τεμπελια μου και οι υποχρεωσεις .
Αυγουστο - Σεπτεμβριο ειχαμε διακοπες με τρεξιμο στην Αλοννησο και αλλου  , Οκτωβριο κατεριψα επιτελους το ρεκορ μου στον Νυκτερινο Ημιμαραθωνιο  της πολης , συμμετειχα πρωτη φορα στον Συζαθλο πηγαινοντας καλα ακομη και για τα δικα μου δεδομενα  και γεματος αυτοπεποιθηση προετοιμαστηκα για την Αθηνα τον Νοεμβριο οπου: Εκανα το PB μου  με συνθηκες κλασσικου μαραθωνιου, εσπασα ρεκορ φωτογραφιων στη διαδρομη , επιασα κουβεντα με καθε χαζο που πετυχα , σαλιαρισα με ολες τις ξανθιες που προσπερασα (ντοπιες και αλλοδαπες, τις εντοπιζα απο πισω και τους πετουσα  διαφορες καμακερες σαχλες επιπεδου βιντεοκασετας - μηπως θα με ξαναδουν στη ζωη τους? ) , περασα υπεροχα με λιγα λογια.
Φυσικα προσπερασα ακομη μια φορα  τον τυπο με τη γκλιτσα , καποια μερα θα με καταλαβει ποιος ειμαι και θα με ρωτησει τι προβλημα εχω μαζι του , κανενα θα του πω εγω , θα με βρισει αυτος (δικαιως) , θα απαντησω εγω (με θρασος) ,  θα πηγαινει ο διαλογος  στο κειμενο αυτο σαν το ανεκδοτο με τον τυπο που πηγε να ζητησει τον γρυλο βραδιατικα ...
Τον Δεκεμβριο τιποτε...με πονουσε (και εξακολουθει να με ποναει) το ποδι οπως καθε Χριστουγεννα (γι'αυτο μου την σπανε τα Χριστουγεννα γιατι με ποναει το ποδι, οχι γιατι ειμαι αναποδος) και εχασα και τον Φιλιππειο και τον γυρο Πυλαιας...
Του χρονου παλι...
Μαραθωνας λεμε






Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

OFF


Μετά από ενα σωρο χιλιομετρα προετοιμασιας και ενα μαραθωνιο , στο πρωτο επταρο-οκταρι στο σταδιο   βγηκα off   , αλλα οχι μικροπραγματα , εντελως …
Εννοειται οτι δεν πηγα Φιλιπειους - Πυλαιες κλπ, δεν μπορω καθολου να τρεξω στο σταδιο αλλα αντιμετωπιζω την κατασταση με στωικοτητα και υπομονη που ταιριαζουν σε ενα δρομεα μεγαλων αποστασεων  
Για οσους πηγαν χωρις εμενα στον Φιλιππειο (που παρεπιπτοντως εμαθα οτι ειχε μεγαλη επιτυχια και παλι) αλλα και αλλου ευχηθηκα τα χειροτερα, στους δε φιλους που θα πανε Πυλαια την Κυριακη ευχομαι (τουλαχιστον) να χαθουν , να παθαινουν κραμπες, να βρεχει, να χιονιζει , να μην εχει τζελακια, να τους σβησει το gps , να πεσουν γενικως  πανω τους ολες οι πληγες του Φαραω .
Κοινως εχω τα νευρα μου ολη μερα , γκρινιαζω ασταματητα , μπινελικιαζω κοσμο αναιτια , τσακωνομαι με φιλους , συγγενεις αλλα και αγνωστους  , δεν κανω διακρισεις, με διακρινει αλλωστε ωριμοτητα . 
Παραλληλα κοιταω και ξανακοιταω τα διαφορα καλενταρια με αγωνες , τιποτε δεν βλεπω να μου καθεται, προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου οτι ειναι για καλο, γιατι θα ξεκουραστω και καλα, αλλα οσο σκεφτομαι οτι  χανω την περιοδο των γιορτων χωρις τρεξιμο πιο πολυ μου τη δινει στα νευρα…


Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

ΦΙΛΙΠΠΕΙΟΣ 2017



Η ευχαριστηση μετα τον μαραθωνιο ειναι να ξαναρχιζεις το τρεξιμο ετσι χωρις προγραμμα , μονο και μονο για το αθλητικο του πραγματος και για να πιανεις την κουβεντα με τους αλλους.
 Με το που τελειωσα λοιπον τον ψυχαναγκασμο της προετοιμασιας για την  Αθηνα, ειπα να ξανατρεξω λιγο και χαλαρα αλλα τραυματιστηκα με τη μια, οποτε ειπα να ξεκουραστω και λιγο , να κοιμηθω λιγο παραπανω , να κανω καμια αλλη αθληση .
Εννοειται οτι  δεν μ'αρεσε καθολου αυτο το διαλειμμα , προτιμω να πηγαινω με τους αλλους κολλημενους   στο Καυτατζογλειο στις 5 το πρωι μεσα στο κρυο απο το να κοιμαμαι  στο ζεστο κρεβατι μου . Γιατι δοκιμασα να κανω λιγο ποδηλατο , να πω την αληθεια αγανακτησα, ειχε κοσμο στην παραλια , πρεπει να προσεχεις τα αυτοκινητα οταν βγαινεις στο δρομο , πας μεν πιο γρηγορα αλλα δεν το ευχαριστηθηκα , ακομη και οι ανηφορες μου φανηκαν πιο κουραστικες , καλυτερα με το ποδι , δεν γινεται παλιος γαϊδαρος καινουρια περπατησια …
Πηγα και γυμναστηριο , μ'εφαγε ομως η κλεισουρα και η ιδρωτιλα .
Βεβαια τα γυμναστηρια εχουν το πολυ διασκεδαστικο να βλεπεις διαφορους σφιχτες να τα δινουν ολα στην αεναη παλη τους με τα σιδερα , εχει κατι πολυ γομαρια που τη μιση ωρα παλευουν με τις μπαρες,  την αλλη μιση κοιταν στον καθρεφτη την γραμμωση που κανει ο τραπεζοειδής , ο δελτοειδης ή  ο δικέφαλος, ολα αυτα βεβαια απο τη μεση και πανω . Γιατι ειναι κατι θηρια σαν τον Κοναν τον βαρβαρο αλλα απο τη μεση και κατω εχουν κατι ποδαρακια λεπτα σαν οδοντογλυφιδες καθως μονο με τη μπαρα ασχολουνται.
Καποιοι φυσικα πανε γυμναστηριο για να το … αισθηματικο το πραγματος  καθως κυκλοφορουν  διαφορες , πραγμα το οποιο  δεν ισχυει για  το δικο μου γυμναστηριο το οποιο πρεπει να εχει υπογραψει συμβαση να μην πηγαινουν κοριτσια , δεν μπορω να το καταλαβω αυτο που μου συμβαινει …
Εβαλα ομως στοχο στη ζωη μου, θα παω και φετος στον Φιλιππειο  στη Βεργινα να τρεξω κι ας μην ερθει κανεις απο την πρωινη παρεα. Επαναληψη μητηρ μαθησεως λενε ετσι κι αλλιως , μ'αρεσει να κανω τον ιδιο αγωνα ξανα και ξανα , οι αγωνες που διοργανωνουν οι Βεροιωτες ειναι καλοι , τα εχουμε πει ετσι κι αλλιως για το Ξηρολιβαδο.
Ειναι ωραια στον Φιλιππειο , ξεκινας απο τους ταφους της Βεργινας , και φευγεις καρφι προς Βεροια σε μια διαδρομη απο ελαφρως εως τερμα κατηφορικη μεχρι τη μεση,  ενδεικνυται για να τρεχουν γρηγορα και οι κουτσοι σαν κι εμενα . Στη συνεχεια μετα τη λιμνη εχει ανηφορα αλλα εχεις ηδη μπει μεσα στη Βεροια , ετσι κι αλλιως κανα εξαρι ειναι ολο κι ολο το ανηφορικο , τελειωνει καποια στιγμη και πας για τερματισμο .

Οχι τιποτε αλλο δηλαδη να εχω κατι να ασχολουμαι , γιατι ξεμεινα απο στοχους , θελω απο τη νεα χρονια να παω σε κανα μεγαλο βουνισιο τρεξιμο χωρις να εχω αποφασισει , αλλα τι προπονηση να κανει κανεις χειμωνιατικα , που να παει και ποτε…

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΑΘΗΝΑΣ - Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Ποδαροδρομος για το σταδιο

Δεν ξερω για τους αλλους αλλα για μενα ο Μαραθωνιος της Αθηνας ειναι περιπου σαν την πενθημερη που πηγαμε στο λυκειο .
Συνεννοησεις μερες πριν , παρεα , χαβαλες και στο τελος τρεξιμο .
Ζαλικωθηκα το σακιδιο μου με τα 8 τζελακια, τις 7 τρεξιματικες μπλουζες , τα παπουτσια τις απειρες καλτσες και τον κουβα βαζελινη και βουρ στο αεροδρομιο που ηταν  παλι φουλ στους τυπους με αεροδυναμικα γυαλια και τρεξιματικα παπουτσια που συζητουσαν για τους χρονους που εκαναν απο  τρια χρονια πριν , μεχρι σημερα και για τους χρονους που θα κανουν στο εγγυς και μακρυτερο μελλον.
Γεμισε το κεφαλι μου νουμερα στη διαδρομη σαν ορκωτος λογιστης αισθανομουν , ευτυχως δεν εκατσε καμια αρκουδα παλι διπλα μου (εχω παραδοση σ'αυτον τον τομεα) , αυτη τη φορα ημουν τυχερος. 
Αν παντως ακους δρομεα να στα πρηζει (ενταξει κι εγω το κανω αλλα ειναι κουραστικο για τους αλλους)  ωραια ειναι να ρωτησεις - ταχα - αφελως: "θα κανετε  τζοκινγκ?" και "ποσα χιλιομετρα ειναι ο μαραθωνιος, πεντε?"  αυτα ειναι σαν να του εβρισες τη μανα , οποτε θα σ'αφησει ησυχο. 
Ευτυχως το ταξιδι τελειωσε χωρις απροοπτα και αφου προσγειωθηκαμε στην Αθηνα ξεχυθηκαμε για δρομικα ψωνια μαζι με τον φιλο μου τον Βαγγελη για την Μαραθον Εξπο που ειναι πολυ αξιολογη σας συνιστω να πατε ολοι , αλλα του χρονου,  τωρα δεν εχει .
Αφου περασαμε καμια τρεις - τεσσερεις  ωρες στου διαολου τη μανα (εμεις ειμαστε και απο την επαρχια δεν εχουμε συνηθισει στις αποστασεις) ξαναγυρισαμε για να φαμε λιγα ακομη μακαρονια και να πεσουμε ψοφιοι για ξεκουραση. Μετα αναρωτιοταν ο Βαγγελακης (που ειναι αληθινος δρομεας οχι πτωμα σαν κι εμενα) γιατι δεν εκανε χρονο στον αγωνα, να γιατι …
Γιατι και το πρωι  πήγαμε Μαραθωνα με τα λεωφορεια αλλα με ολα τα λεφουσια που ηρθαν απο την αλλη ακρη του κοσμου και της Ελλαδος, αντε να φτασεις στο σταδιο περπατωντας.
Ε,  με τα πολλα τυλιχτηκανε οι πιο πολλοι σαν δωρα με τα ναυλον περιτυλιγματα για το κρυο , βγαλαμε τις καθιερωμενες 720 φωτογραφιες που ποσταραμε αμεσα , μιλησαμε με ολο τον καλο τον κοσμο , κοροϊδεψαμε σαν ανωριμοι που ειμαστε  οσους δεν ξεραμε  , βρεθηκαμε ολη η παρεα, Μακης, Παναγιωτης , Σηφης , Ευθυμης, Γιωργης ,  Τεο, Μπαμπης  και λοιποι,  βεβαιως ηταν και ο φιλος μου ο δρομεας με τη γκλιτσα οποτε ησυχασα οτι θα εχω καποιον να περασω κι εγω ο κακομοιρης (τον περασα τελικα και φετος) .
Ο αγωνας ηταν ιδανικος  ειδικα αν πληρουσες τις εξης δυο προϋποθεσεις:
Να εχεις γεννηθει στην Κενυα και να αντεχεις τη  ζεστη (τι διαολο σ'αυτην την Αθηνα δεν πιανει ποτε κρυο ? 18 βαθμους ανωτερη ελεγε η προβλεψη , 18 ειχε στην εκκινηση, πανω απο 20-25 ως το τελος) και
Να εχεις κανει φαροφυλακας να αντεχεις τον (κοντρα) αερα.
Εν τελει  ξεκινησαμε παρεα με μια ομαδα 15 Πολωνων ντυμενων Σπαρτιατες πολεμιστες και βουρ στον πατσα.
Σπαρτιατες made in Poland

Εχω να παρατηρησω οτι φετος ειχε πολυ λιγοτερους με χλαμυδες ενω δεν ειδα και μωρα, αλλα ειχε και :
Μελισσουλες.
Εναν τυπο (κορυφαιος)  με μουστακες ντυμενο σαν τον Λιμπερατσε με χρυσο σακακι και καπελο.
Κατι κοριτσακια με φουστιτσες αμερικανικη σημαια.
Πολλους (μα παρα πολλους) κινεζους με σημαιες και γενικα απειρους ξενους.
 Αλλα και μερικους δρομεις που εσπρωχναν  αναπηρικα καροτσακια , η εικονα ηταν συγκλονιστικη, ειδικα με την χαρα των παιδιων που συμμετειχαν ετσι στην γιορτη.
Ο αγωνας ηταν καταπληκτικος,  τον ετρεξα συμφωνα με τις δυνατοτητες μου (εκανα το ρεκορ μου) , ευχαριστηθηκα να βγαζω φωτογραφιες στη διαδρομη (εβγαλα σχεδον ολες τις ξανθιες αλλοδαπες που συναντησα) , εκανα διαφορες (αθωες) πλακες στους θεατες που μας συμπαραστεκονταν γεμιζοντας τους φιλαθλο πνευμα , επαιζα μπασκετ με τα μπουκαλια που μας εδιναν προσπαθωντας να πετυχω τους καδους (ενταξει πετυχα κανα δυο θεατες αλλα ηταν καλοι ανθρωποι δεν με βρισαν), προσπερασα με ανεση το περιφημο  αγαλμα του δρομεα στο 21  συναντησα γνωστους και φιλους ειδικα στον τερματισμο. Μονο στη διαδρομη παρακαλουσα να μου δωσει καποιος και μενα εναν κλαδο ελαιας γιατι με φαγουριζε η πλατη μου και δεν ειχα να ξυθω αλλα δεν τα καταφερα …
 Μεγαλη παραδοση στο τρεξιμο η Εσθονια
Και η Παραγουαη επισης 

Βεβαιως αμα τη αφιξει μας στο Καλιμαρμαρο,  βγηκαμε αλλες τοσες φωτογραφιες , ολοι (μα ολοι) ειπαμε οτι θα καναμε καλυτερο χρονο : αν δεν ειχε αερα , αν δεν ειχε τοσο κοσμο , αν δεν μας επιανε κατουρημα, αν δεν πονουσε η κοιλιτσα, αν δεν εκανε ζεστη και ολες τις δικαιολογιες που λεμε   οι δρομεις  (και εχουμε πολλες να γραψουμε βιβλιο…)
Αντικειμενικα τωρα η διοργανωση ηταν εξαιρετικη , ο κοσμος φοβερος, ο Κλασσικος Μαραθωνιος  αξιζει πολυ …
τον περασα σαν σταματημενο
Ακροπολη