ΜΙΑ ΜΕΡΑ

 

Αυτή τη μερα δεν περιμενα ποτε να τη δω …

«Θέλω κι εγω να ερθω στην Αθηνα …εχω  τοσο καιρο να το τρεξω …λες να παω? Θα ερθω κι ας ποναει το ποδι μου».  Πλησιαζε ο  Μαραθωνιος της Αθηνας και το ειχε στο νου της , το συζητουσαμε , θα κατεβαινε Αθηνα , να μην χασει αυτή τη γιορτη, το ηθελε μεσα από την ψυχη της.

Από τον αγωνα αυτόν την γνωρισαμε , ειχε γινει σημειο αναφορας όχι μονο για την παρεα μας στη «πρωινη ζωνη», το παρεακι της που ελεγε, αλλα για ολο το δρομικο κινημα της Θεσσαλονικης . 

Πανελληνιονίκης

Ηταν η πιο γρηγορη , ηταν Πανελληνιονικης,  εμεις ολοι την θαυμαζαμε , την καμαρωναμε και τη χαιρομασταν που ερχοταν μαζι μας τα πρωινα …τι πρωινα δηλαδη,  αξημερωτα σα σκια πηγαινε στο σταδιο πηδουσε τα καγκελα  του βοηθητικου (άλλο σημειο τριβης αν είναι δυνατον να πηδαει τα καγκελα μια πανελληνιονικης για να τρεξει…),  αλλα εβγαινε και εξω,  ακουγες ξαφνικα μεσα στα σκοταδια τα αναλαφρα πατηματα να σε πλησιαζουν και να σε αφηνουν πισω. 

Ολη η παρεα την περιμενε το πρωι μηπως εμφανισθει… 

-       «Τι» , μου λεει ο Σταυρος «για τα μουτρα σας ερχομαστε , να δουμε τη Δημητρουλα ερχομαστε». Κι ετσι ηταν δηλαδη…

 Όχι ότι ετρεχε μαζι μας δηλαδη κανονικα , ποιος να την ακολουθησει,  ηταν σκετος αερας… 

Ηταν πολύ δυσκολο   να την χαιρετησουμε στα Κουφαλια για τελευταια φορα. Ηταν το κεντρο της παρεας , η χαρα μας…

Να ξερεις ότι παει εκεινο το χαμογελο , η ομορφια της η χαρη της και η αγαπη για τη ζωη. Σταματημο δεν ειχε. Προπονηση, δουλεια, και από εκει εκδρομες , να παει εδώ, να παει εκει, να δει τους φιλους , να κανει τριαθλο , ηθελε να κανει ironman  , ηθελε να ξανατρεξει τον Μαραθωνιο που την δοξασε. 

Στο Bristol, στη μνημη του Γιωργου

Αγαπουσε τη ζωη , αγαπουσε πολύ τα μικρα παιδια. Εργο ζωης της  ο αγωνας στα Κουφαλια  «KOUFALIA HILL RUN” , ενας αγωνας σκετη ανοιξη  , τα παιδια με τους γονεις να συμμετεχουν μαζι στα παιχνιδια και στο τρεξιμο. Μια γιορτη για ολο το χωριο που την ειχε  για το αγαπημενο της παιδι και όχι αδικα. Ειχε πιστοποιηθει μαλιστα και για προπονητρια μικρων παιδιων , ζουσε για τον αθλητισμο και για το τρεξιμο.    

Και παντα με εκεινο το χαμογελο,  να κατσει να κουβεντιασει, να γελασει, κρυβοντας από πισω μια ευαισθητη πληγωμενη καρδια για τον αδικο χαμο του αγαπημενου της αδερφου, του Γιωργου πριν δυο χρονια.  Το βλεπαμε πισω από τα ματια της ότι πονουσε , δεν περναει αυτό το πραμα αλλωστε ,  αλλα αγαπουσε και τη ζωη και δεν το αφηνε να την παρει από κατω. Σαν την μεγαλη ανηφορα του Μαραθωνιου . Την ειχε αχτι , το ελεγε και γελουσε «δεν μ’αφηνει να παω κατω από 4 στην ανηφορα…» .  Ηθελε να την ξαναπαλεψει, όπως όλα .  

Ακυρωθηκε ο αγωνας στην Κρητη που της αρεσε πολύ και ηθελε να παει , ηταν μεσα στα νευρα – οσο μπορουσε να εχει νευρα βεβαια… «να παρει και ηθελα να παω…Θα ξαναρχισω να παιζω λυρα (ειχε μαθει και λυρα)» «γιατι  ρε Δημητρα για να τους εκδικηθεις?» «Ναι θα δουν αυτοι» και να ξεκαρδιζεται , παντα δεχοταν τα πειραγματα…

Μολις ειχε γυρισει μεσα στη χαρα από το Πανελληνιο πρωταθλημα στα Τρικαλα , συμμετειχε ετσι , για την παρουσια και τη διασκεδαση της. Ειχε περασει ομορφα , «εκδρομη δεκαεξαχρονου» ελεγε και γελουσε ...

Και μετα ο κεραυνος. Στη φωτο ειδαμε το κουρσακι τσαλακωμενο και καταλαβαμε . Αδυνατο να το πιστεψεις όμως … 

Και τωρα να τη χαιρεταμε ολοι οι φιλοι της , ετσι αχαρα στα Κουφαλια που τα αγαπουσε τοσο πολύ… Και να ξερουμε ότι δεν θα ξανακουσουμε τα γρηγορα βηματα να ερχονται από πισω μεσα στο σκοταδι . 

 

 

ΚΟΥΦΑΛΙΑ HILL RUN 2021

 Με την ευχη να είναι η τελευταια  φορα που γινεται virtual  θα ξαναγινει φετος στα Κουφαλια το Kοufalia Hill Run  μια διοργανωση πετυχημενη που θα ηαν ακομη καλυτερα να μην εχουμε πανδημια αλλα….

Τρεις διαδρομες , μια 1.5χλμ για γονεις με παιδια , διαδρομη παιχνιδι καλη για  πρωτη γνωριμια για τα παιδια σας με το τρεξιμο. Μια ακομη 6 χλμ και μια πιο μεγαλη ημι-trail 9 χιλιομετρων . 

Το εχω τρεξει . Είναι ενδιαφερον. Δεν σημαινει αμα πατε ότι θα τρεχετε μονοι σας σαν να χαθηκατε. Πας τρεχεις – ΔΕΝ ΚΛΕΒΕΙΣ – κρατας τον χρονο σου και τον ανεβαζεις. Μια διοργανωση διπλα στη Θεσσαλονικη που αξιζει , γινεται δε παραλληλα με το Πανελληνιο πρωταθλημα τεννις παιδων. Γιατι στα Κουφαλια εχει και τεννις , εχει αθλητισμο , εχει συμμετοχη για τους πολιτες που θελουν να αθληθουν και να παιξουν – σε αντιθεση με τη Θεσσαλονικη που μάλλον μας κυνηγανε.

Η διαδρομη των 9 δεν ειναι και τοσο ευκολη το διαπιστωσα προσωπικα , είναι όμως πολύ ευχαριστη . Δηλωνεις συμμετοχη και πας το άλλο Σαββατοκυριακο , δεν είναι ουτε μια ωρα από Θεσσαλονικη, και με την virtual εκδοαση πας και ότι ωρα θες , γυρνας οποτε θες. Και μετα περιμενεις τα αποτελεσματα για να δεις αν κερδισες ολο τον άλλο κοσμο που δεν ειδες να τρεχει αλλα ετρεξε – ειπαμε virtual – εχει πλακα…

ΠΑΤΟΥΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

 

Το πραγμα κανει κυκλους τελικα: Προετοιμασια, αγωνας (πλην πανδημιας) , δουλειες , διακοπες και μετα παλι από την αρχη.

 

Γυρισα από τις διακοπες όχι με γεματες μπαταριες όπως βλακωδως λενε διαφοροι που μαλλον είναι ηλεκτροκινητοι αλλα πρηγμενος από τη διαρκεια τους που φετος ξεπερασε κάθε προηγουμενο λογω ειδικων συνθηκων . 

 Σιχαθηκα να πηγαινω για μπανιο κάθε μερα , βαρεθηκα τις μεδουσες και τις ζεστες, τις ταβερνες και τον κοσμο. Εμενα μαρεσει να κανω διακοπες και στην πολη που εχει από όλα εχει και τρεξιμο , εχει και σταδιο εχει και βουνο . Θετικο είναι βεβαια ότι γλυτωσα τους καυσωνες και ότι εκανα γεματη προπονηση , ολο ανηφορες και σκονη τι άλλο να θελει κανεις.

 

Ειχα και μια ανησυχια τι γινεται με την Αθηνα αν θα τρεξω δλδ τον Μαραθωνιο , αν θα γινει ο αγωνας , ηρθε όμως η επιβεβαιωση για τη συμμετοχη , επαναφορα της περυσινης και βουρ ξεχυθηκα να κανω προετοιμασια η οποια όπως συμβαινει κάθε χρονο τετοια εποχη διακοπηκε λογω τραυματισμου . Είναι για το γουρι φαινεται . Δυο μερες μετα το τελευταιο 20αρι με επιασε ενας πονος στην πατουσα που δεν ειχα ξαναπονεσει ποτε των ποτων , αλλα για όλα υπαρχει μια πρωτη φορα , ειδικα για τους τραυματισμους. Γιατι αν είναι για τιποτε καλο όπως ας πουμε να κατεβω τις 4 ωρες μαραθωνιο αυτή η πρωτη φορα δεν λεει να ερχεται και μαλλον δεν θα ερθει ποτε εκτος αν ξαναερθω σε αυτή τη ζωη ως ζομπι. Υπομονη και παλι , πηγα στους καλιτερους γιατρους και φυσιοθεραπευτες για να βρω θεραπεια, δηλαδη ανοιξα το ιντερνετ και το google και εκανα ενδελεχη ερευνα γιατι κάθε σοβαρος δρομεας που σεβεται τον εαυρο του είναι και γιατρος (καλα αν ποναει πολύ θα παω και σε γιατρο) . Και μαλιστα ο εαυτος μου ειναι ο γιατρος που ποτε δε θα μου πει να μην τρεχω για κανα μηνα .

 

Αν δεν με παει κανα διβδομαδο πιστευω θα προλαβω να τρεξω όλα τα χιλιομετρα που εχω στο προγραμμα , εν τω μεταξυ θελω να τρεξω και Νυκτερινο ενώ γραφτηκα και σε έναν αγωνα στην περαια αυτό το Σαββατοκυριακο σιγα μην τα καταφερω , μπραβο όμως η περιοχη ενδεικνυται για κατι τετοια , είναι και κοντα ,αρκει να μη κολλησουμε τιποτε . Η πλακα είναι που εξακολυθει να είναι κλειστο το Σειχ Σου, κλειστο, λεμε τωρα , εχουν βαλει κατι παιδια , αστυνομικους και οι ιδιοι ντρεπονται να πουνε ότι είναι κλειστο το δασος και αφηνουν – και καλα κανουν - ολους τους δρομεις απλως καμια φορα ζητανε ταυτοτητα. Ετσι βεβαια ερημωσε σχετικα το δασος αλλα απαλλαγηκαμε από τους διαφορους που ανεβαιναν με τα αυτοκινητα και μας καναν κουραμπιεδες από τη σκονη. Καλυτερα ετσι .

ΔΡΑΚΟΛΙΜΝΗ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΔΟΥΝΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Αφου φαγωθηκαμε με τα ρουχα μας γιατι δεν τρεχαμε στο σταδιο τωρα που ανοιξε και εχει ανεση για ολους να τρεξουν πηραμε τα βουνα . Λογικο βεβαια γιατι όχι ότι εχει πιασει ζεστη αλλα εχουμε γινει σαν πετσετες ξενοδοχειου από το μουλιασμα στον ιδρωτα ξεκιναω τις προαλλες 6 το πρωι να κατεβω παραλια φτανω στην καθοδο από Γ Σεπτεμβριου και νιωθω την υγρασια να μου μουσκευει το είναι μου . Μεχρι να φτασω θαλασσα ενιωθα λες και πηγα ταξιδι στην Καραιβικη από τη ζεστη και την υγρασια με το τρεξιμο να γινεται μαρτυριο . Γυρισα κατά παραβαση ολων των καονων μεσα από την πολη που σε συγκριση με την παραλια ήταν παραδεισος δροσιας. Ετσι και εφυγα ΣΚ και πηρα τα βουνα , πηγα Ζαγορι , λέω βουνο είναι εκει καλα θα είναι δεν υπολογισα όμως ότι το Ζαγορι λογω πετρας είναι τα ιδια και χειροτερα στη διαρκεια της μερας λογω της πετρας . Την ειχα πατησει μια φορα σε έναν αγωνα που ειχα παει , ετρεχα χαρουμενος χαρουμενος σαν χελωνα μεσα στο δασος, βγαινω καποια στιγμη στο φαραγγι και εχω να ανεβω κανα εκατομμυριο σκαλια που τα ελουζε ο ηλιος. Τελος Ιουλιου αυτό . Κολαση… Παντως πηγα μια βολτα διπλα στον Βοϊδοματη , Βοϊδοματης γυρισα, δεν μπορουσα να παρω ανασα. Αναγκαστικα την άλλη μερα σηκωθηκα (επειδη ηθελα δροσια ντε) 6 το πρωι να παω Δρακολιμνη που το ειχα καημο , καπως καλυτερα ηταν ανετα παντως δεν το λες . Απορω πραγματικα πως ελεγα να παω να το τρεξω αυτό το πραγμα (40+ , 80+ χιλιομετρα? κατι τετοιο είναι ο αγωνας) μια υψομετρικη στον θεο , ελεος … Αποζημιωθηκα παντως ηταν πολύ ωραια εκει πανω, το θεαμα της Δρακολιμνης ηταν συγκλονιστικο, παραθετω πλουσιο φωτογραφικο υλικο και φωτορομαντσο .

Όχι τιποτε άλλο αλλα περιμενω να ξεκινησω προετοιμασια από Ιουλιο με απωτερο στοχο μηπως και τρεξω στην Αθηνα στις 14 Νοεμβριου που ανακοινωθηκε ότι θα γινει ο Μαραθωνιος – αν και δεν το βλεπω και πολύ σιγουρο. Με τριακοσιες συμμετοχες μεχρι στιγμης ανα αγωνα και με την μεταλλαξη Δελτα να αλωνιζει (μεχρι τοτε θα εχει ερθει σιγουρα η Εψιλον ισως και η Ζητα ) το βλεπω χλωμο και φετος να τρεξω Αθηνα

Δεν πειραζει όμως ειδα στις ειδησεις ότι θα γινει Μαραθωνιος στη Θεσσαλονικη μας υπεροχο νέο . Ο μαραθβωνιος τη Πελλας φθινει χρονο με το χρονο , δε λεω καλος είναι για πρωτο αγωνα αλλα ασχημος και δεν εχει και καμια σουδαια υποστηριξη. Βεβαια η δουλεια είναι εντελω αρπα κολα. Μαζευτηκαν 5-6 στο Δημαρχειο αποφασισαν να γινει Μαραθωνιος (City Marathon) στις 25 Σεπτεμβριου (!!!) . Δηλαδη σε λιγοτερο από δυο μηνες θα διοργανωσουν αγωνα , Μαραθωνιο μαλιστα χωρις να εχουν διαδρομη χωρις τιποτε. Και νομιζουν ότι ετσι γινεται. Το λεμε και θα γινει . Ναι καλα. Ρε μαστορες , σε ιθαγενεις απευθυνεστε ? Ποτε θα προλαβετε? Τι διαδρομη θα κανετε ? Που? Ποτε? και ποιοι θα τον διοργανωσουν, οι ιδιοι που δεν ανακοινωνουν ουτε τους συμμετεχοντες αλλα μονο μιλουν για παρουσιες «διασημων» ? Μας δουλευουν κανονικα. Παντα πιστευα ότι πρεπει να γινει μαραθωνιος μεσα στην πολη αλλα αυτό είναι της πλακας. Το ότι μαζευτηκαν στην Θεσσαλονικη και σκεφτηκαν «τι να τους πουμε για να νομισουν ότι κατι κανουμε? δεν τους λεμε να κανουμε και έναν μαραθωνιο τον Σεπτεμβριο ? τζαμπα είναι οι δηλωσεις ασε που με την πανδημια δε θα γινει και θα λεμε ότι εμεις θελαμε αλλα…» Αυτά δεν είναι σοβαρα πραγματα . Τελος γκρινιας . Παμε βουνο.

ΚΑΙ ΛΙΓΟ OFF

Ειχα καιρο να πιασω αυτό το blog και νομιζα ότι ψοφησε χωρις νερο και φαι… Γιατι δεν πηγαινε καλα το τρεξιμο καθως ξαφνικα βγηκα off… Μια χαρα ημουνα και δεν το ηξερα μεχρι που ένα προβλημα υγειας , όχι μυϊκο , με εβγαλε off για ένα μηνα ενώ με ταλαιπωρει ακομη. Και ενώ υπεφερα με απασχολουσε κυριως τι θα γινει πως θα ξανατρεξω και ποσο και σε τι ενταση … Κολλημα . Συζητωντας με φιλους που περασαν και αυτοι προβλημα υγειας (κυριως κορωνοϊο) κι αυτοι το ιδιο ειχαν κατά νου , ποτε δηλαδη θα ξανατρεξουν και ποσο και ποτε …

Φυσικα και δεν ηταν τιποτε σοβαρο το αντιμετωπισα όμως σα να ειχε ελθει η συντελεια του κοσμου μονο διαθηκη δεν εκανα και ειχα και πολλα να γραψω που θα αφησω την αμυθητη περιουσια μου και με τι ορους, ελεγα να βαλω ορο να με βαλσαμωσουν για να με τρωνε στη μαπα κάθε μερα στο σαλονι αλλα τελικα αστο … Τετοιοι ειμαστε τελικα . Και πηγαμε ξανα λιγο Καταντζογλειο , οποτε βρισκαμε θεση βεβαια γιατι εχει δεκα θεσεις ανα ωρα για ελευθερα αθλουμενους που πληρωνουμε κιολας …Πιο ευκολα κλεινεις θεση στα μπουζουκια που είναι και κλειστα παρα στο σταδιο μην τα θυμαμαι τωρα γιατι συγχυζομαι.

Σιγα σιγα ξαναρχισα λοιπον βογκωντας και σερνοντας τα ποδια μου καθαρα για τους τυπους, αφου μια χαρα τρεχω , αρχισα με μικρες αποστασεις εως 8-9 χλμ ελπιζoντας να γινει κανα θαυμα και να επανελθω μαγικα στην προηγουμενη κατασταση αλλα μπα, δεεεεεεν. Οι αλλοι βεβαια δεν μου δινουν σημασια που παριστανω τον ανημπορο και τον γηραλεο γιατι βγηκε βεβαια και το ραντεβου με το εμβολιο . Μεγαλο προβλημα αυτό γιατι που να το πεις ότι εχεις να κανεις εμβολιο , θα καρφωθεις για την ηλικια σου ευτυχως ανοιξαν και οι άλλες ηλικιες και πια δεν είναι ντροπη. Και μιλαμε τωρα για το εμβολιο χωρις αναστολες , αλλα αυτές οι κουβεντες είναι επικινδυνες από τον κορωνοϊο ξεκινας και φτανεις να λες για το ζαχαρο και το ποσα χρονια εχεις για να βγεις στη συνταξη καποτε ολο για γκομενες μιλουσαμε , τωρα για τα τριγλυκεριδια . Οποτε για να ξορκισω όλα αυτά ξεκινησα εντατικα βουνο , σιγα σιγα βεβαια να μη μας φυγει κανα νεφρο στην κατηφορα , άλλο κι αυτό, κατεβαινουμε το βουνο που μας βγηκε ο πατος να ανεβουμε , και μας πιανει κατουρημα γμτ την ηλικια μου μεσα … Και εκανα και διπλη προπονηση μεσα στη μερα που ειχα χρονια να κανω , δεν το ηθελα στην πραγματικοτητα αλλα ηθελα μια φορα να παω να ανακαλυψω το μονοπατι που εψαχνα εδώ και καιρο. Χρονια παω στο Σειχ Σου (τι χρονια δλδ δεκαετιες) νομιζα ότι ηξερα τα παντα αλλα τελικα από τη ρουτινα τρεχουμε ολο τα ιδια και τα ιδια, αν ψαξεις όμως εχει ακομη εναλλακτικες διαδρομες . Βρηκα λοιπον το μονπατι των ονειρων μου αν βεβαια αντεξεις να ανεβεις μια ανηφορα με κοντα 20% κλιση . ΑΝ αντεξεις λοιπον και δεν φυγεις κλαιγοντας είναι πολύ ωραια βγαινει μια διαδρομη μουρλια, λιγο απαιτητικη βεβαια , αρκετη όμως για να φας δυο κιλα αρνι το Πασχα χωρις ενοχες. Αυτό τους ετοιμασα τους αλλους για το επομενο ΣΚ γιατι πρηχτηκα - εχουμε μαθει και τις πετρες πια εκει στο βουνο στις κλασσικες διαδρομες . Όλα αυτά βεβαια με την προϋποθεση να μην σε πατησει κανα αυτοκινητο άλλο κακο κι αυτό εχουν ξεψαρωσει πλεον οι αθλουμενοι του SMS τωρα πια παιρνουν τα αμαξια και οργωνουν ολο το βουνο μεχρι μεσα , μη τυχον και καψουν καμια θερμιδα περπατωντας ή κουραστουν οι Δουλτσινεες τους κανοντας μας κουραμπιεδες από τη σκονη μη χεσω…

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥΣ

ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟ

Θα το πω. Γιατι με ενοχλουν τα νταβατζιλικια. Γιατι τα καταφεραν τελικα. 

Κανουν κουμαντο όπως αυτοι θελουν . 

Το στάδιο βρίσκεται στην αποκλειστική ευχέρεια των υπαλλήλων και της διοικησης του . Καθονται σε ένα ερημο σταδιο  και οι κοινοι θνητοι – δηλαδη η μη εγγεγραμμενοι σε σωματεια είναι πλεον εκτος του βοηθητικου σταδιου τις πρωινες ωρες. Προσχημα … ότι διαμαρτυρονταν οι αθλητες … οι οποιοι ετσι κι αλλιως ειχαν αποκλειστικες ωρες προπονησης εκτος από το ελευθερο ολες τις ωρες.

Όμως το σταδιο δεν ανηκει ουτε στα σωματεια, ουτε στους αθλητες, ουτε στις αθλητικες εταιρίες εκγυμνασης υποψηφιων ,  ουτε στους απλα γυμναζομενους . Ανηκει στο κρατος και δωρηθηκε σε αυτό με σκοπο την αθληση . Ολοι δικαιουνται τη χρηση του. Με προφυλαξεις ναι αλλα τη δικαιουνται. 

Επιβεβαιωνομαι . Εδώ και καιρο ηθελαν να μας πεταξουν εξω . Το ειχα διαπιστωσει τον πρωτο καιρο της δευτερης καραντινας όταν μας στραβοκοιτουσαν και μας κραζανε. Ασε που ηταν κλειστο για μεγαλο διαστημα ενώ τα υπολοιπα σταδια της πολης (Αμεπλοκηποι – Στρεμπενιωτη)  ηταν ανοιχτα.  

Και το σταδιο για το οποιο ειμασταν οι μονοι που πληρωναμε (για  δημοσιο χωρο) μια μικρη εστω συνδρομη για τη χρηση του , μενει κλειδωμενο και ανοιγει κατά βουληση.  (τις γιορτες το εκλεισαν τεσσερεις μερες τα Χριστουγεννα και άλλες τοσες την Πρωτοχρονια) . Τον Δημοσιο χωρο αθλησης. Που πληρωθηκε από ολους εμας και όχι από αυτους. Και ας μην πηγαινει κοσμος το πρωι , αντε δεκα ατομα ανα ωρα .

Αλλα τους ενοχλουσαμε. Γιατι οσο πιο πολυς ο κοσμος, τοσο πιο πολυς μπελας για καποιους . Θα πρεπει να ελεγχουν και να τσεκαρουν τωρα με την πανδημια.  Που είναι και το προσχημα για τα παντα . Στα αλλα γηπεδα δεν κολλαει δηλαδη .Καλυτερα να μενεις σε χωριο παρα στη Θεσσαλονικη οπου ο κεντρικος Δημος εχει ένα γηπεδο με ταρταν  ολο κι ολο.  Και για ποιο λογο τωρα αφου δινουμε τα στοιχεια μας δεν μπαινουμε στο ταρταν ? Μα λεει θα τρεχετε στην περιμετρο. Στα τσιμεντα. (Θα κρυωσουν και οι μπουγατσες και οι καφεδες δηλαδη ασε τωρα να μην τρέχουμε με τους μαλακες αλλη δουλειά δεν εχουν...)

Ευχαριστουμε και αντε …

Δε με νοιαζει πλεον .

 Ας καθονται να πινουν τους καφεδες τους ησυχοι . Αυτοι κανουν κουμαντο . Στο σταδιο που το θεωρουν δικο τους και το διαχειριζονται  ως ιδιοκτησια τους .

  Εμεις βουνο. Εκει δεν εχει δημοσιους υπαλληλους να το κλεινουν κατά βουληση (ακομη).

ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ : ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΙ ΕΠΑΝΗΛΘΑΜΕ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΘΛΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΒΟΗΘΗΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ. ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΦΙΛΗ ΚΑΛΥΨΩ ΓΟΥΛΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΕ