ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ

Θα παρω μερος για εκτη  χρονια , μετα το 2010 με την ηρωικη συμμετοχη στο 5αρι που ξεκινουσε απο την ADIDAS στη Μοναστηριου (δεν  προκειται περι γκριζας διαφημισεως επειδη τα πιανω απο τον γερμανικο κολοσσο των αθλητικων, το γραφω επειδη δεν τα πιανω ΑΚΟΜΗ απο τον γερμανικο κολοσσο των αθλητικων...) 

Το πενταρι τοτε μου ειχε φανει βουνο - το ελαχιστο πρεπει να πω - αλλα τελικα απο τον ενθουσιασμο ειχα κανει και σπριντ στα τελευταια μετρα στο πλακοστρωτο μπροστα στο αγαλμα του  Μεγα Αλεκου που καβαλουσε εκεινο το αλογο με το τεραστιο τσουτσουνι που το καναν τοσο μεγαλο που φαινεται μεχρι τα Σκοπια (σημειολογικο αυτο, «ερωτικη Θεσσαλονικη» κλπ κλπ) . Ο χρονος βεβαια δεν ειχε σημασια αλλα θυμαμαι οτι στα αποτελεσματα ειχα δει οτι ενας ευσταλης κυριος 80 περιπου χρονων με ειχε αφησει καμια πεντε - εξι λεπτα πισω.

Την αλλη χρονια ετρεξα – ξεψαρωμενος πλεον -  στο δεκαρι – που επισης μου φανηκε βουνο παρα την υπερμετρη αισιοδοξια μου – οπου εκανα τον καταπληκτικο χρονο των 62 λεπτων και κατι (καμια 50-100 δηλαδη) δευτερολεπτων . Εκτοτε αποφασισα να προπονηθω καλα, οποτε και ετρεξα σε τρεις διαδοχικους μαραθωνιους της Πελλας  με εκπληκτικα αποτελεσματα που αφησαν αφωνο το Πανελληνιο (ψεμματα,  κανεις δεν συγκινηθηκε  , ουτε καν η μαμα μου).

Αυτο ηταν και το κερδος ομως απο τη διοργανωση της πολης μας που ειναι οτι καλυτερο για την αθλητικη Θεσσαλονικη που κατα τα αλλα αθλητικως εχει να παρουσιασει εξαιρετικες επιδοσεις στον χουλιγκανισμο, το ντοπινγκ , τα στημενα παιχνιδια , την τοκογλυφια , την τελεση οικονομικων αδικηματων με οχημα ομαδες  και αλλα τετοια ευγενη αθληματα.  Οτι δηλαδη αρχισε κοσμος να αθλειται γεγονος που δεν βοηθαει μονο τα καταστηματα των αθλητικων ειδων αλλα και την ατιμη την κενωνια γενικοτερα. 

Γιατι δοκιμασα και περυσι τον μαραθωνιο της Κων/νουπολης και εχω να πω οτι  ο δικος μας ο αγωνας ειναι πολυ καλυτερος σε οργανωση ασε που τερματιζεις και πας κατευθειαν για μπυρα και λουκανικα. (καμια φορα κατι οινοφλυγες νοσοκομοι κατεβαζουν και μια μπυρα ΠΡΙΝ τον τερματισμο στα μπακαλιαρακια).

Χαιρομαι που θα τρεξω και φετος το δεκαρι (αν και λιγο ζηλευω που φετος δεν τρεχω το μεγαλο) μαζι με ολο τον πρωινο σεμσελε του σταδιου (πλην του Βαγγελη του Σταματακη που ειναι σοβαρο παιδι) αλλα και αλλους τρεξιματικους φιλους . Ευελπιστω βεβαια οτι φετος θα εχουν και αλλες κατηγοριες εκτος απο τις ηλικιακες, προτεινω δε ετσι τωρα ανοιχτα – να μπουν και κατηγοριες βαρους, σαν την πυγμαχια την αρση βαρων  , την παλη - ενδοξα  αθληματα να τα λεμε κι αυτα  - ετσι να εχουμε και μεις καμια τυχη διακρισης στην κατηγορια μας.

Τα λεμε την Κυριακη.

ΕΑΡΙΝΕΣ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ

Ορλιακας, Σφενδαμη (Απρίλιος) , Αλοννησος και Πορτο Καρρας (Αγίου Πνεύματος)...

Σ’αυτα θελω να παω τωρα.

Απτόητος μετα τις δύο συμμετοχες στη 1η και 15η  του μηνα σε Αεθλο και Χορτιατη , τωρα θελω να δοκιμασω τις δυναμεις μου σε μερικα ακομη βουνισια.  Πρωτα βεβαια θα παρω μερος στον «κοσμικο» Μεγα Αλεξανδρο στις 5 Απριλιου.

Διαμαρτυρονται – διαβαζω - καποιοι φιλοι που ερχονται διαφοροι τοπικοι ανθυποσελεμπριτυ για να δωσουν «γκλαμουρ» (την τυφλα μας) στη διοργανωση αλλα αυτα τα εχει η αυξανομενη δημοτικοτητα του τρεξιματος.  Ετσι κι αλλιως την αλλη μερα  κανεις δεν θα θυμαται ποιος ηταν στον αγωνα  , μονο οποιος συμμετεχει θα το ευχαριστηθει σιγουρα.

Κι εμενα με πειραζει λιγο που εμφανιζονται διαφοροι μαϊντανοι της TV   ως φιλαθλοι γεματοι χαρα που ηρθαν στην επαρχιακη πολη μας , πραγματικοι εκπροσωποι   της τηλεοπτικης υποκουλτουρας οι περισσοτεροι αλλα απο την αλλη και αυτοι που τους καλουνε  κουκια ξερουν,  κουκια μολογανε.

Λιγο το μετανιωσα  να πω την αληθεια που δεν θα παω στον μαραθωνιο μετα απο τρεις συνεχεις συμμετοχες, αλλα και το δεκαρι καλο ειναι για να λεμε οτι τρεξαμε. Αλλωστε οι προπονησεις μου ειναι αλλ’αντ’αλλων τρεχω οτι ναναι,  οποτε ναναι.

Στις λοιπες υποψηφιοτητες...

Ορλιακας και Σφενδαμη ειναι μαζι. Στη πανεμορφη Σφενδαμη μετα απο τοσες βροχες που εχει ριξει μαλλον θα μας καταπιει η λασπη οπως και περυσι οποτε δεν το βλεπω.

 Στον Ορλιακα βαριεμαι λιγο το οτι πρεπει να ξοδεψω  δυο μερες πηγαινοντας Γρεβενα αλλα η διαδρομη φαινεται καταπληκτικη ενω υποψιαζομαι οτι και η διοργανωση – παροτι πρωτη – θα ειναι καλη. Δεν ξερω ομως αν «τα εχω» τα χιλιομετρα και την υψομετρικη και φοβαμαι να μην με ψαχνει κανα σουπερ πουμα μετα τον αγωνα. Θα δουμε, θα αποφασισω τελευταια στιγμη.

Πορτο Καρρας το βλεπω πολυ πιθανο γιατι ειναι κοντα, ενω καποτε πρεπει να τρεξω και τη διαδρομη της Αλοννησου – αν γινει φετος   . Το τριημερο του Αγιου Πνευματος βολευει  βεβαια αλλα δεν βολευουν οι υποχρεωσεις των ημερων. Αν εχει καλο καιρο χωρις αερα με βλεπω Αλοννησο αλλιως Πορτο Καρρας που και εκει καλα ειναι .

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟΣ ΑΕΘΛΟΣ

E ρε γουστα στον Αεθλο  φετος…

Ημουν πολυ καλα προετοιμασμενος με αποτελεσμα να φυγω πολυ γρηγορα στις πρωτες ανηφορες , να μεινω ξεκουραστος και μετα απο καταπληκτικο προσωπικο ρεκορ να τερματισω πρωτη φορα πρωτος σε αγωνα . Τη στιγμή που μια εκρηκτικη ξανθια μου απενειμε το χρυσο μεταλιο και χαρίεσα (κωλο)τριβοταν πανω μου,  ακουσα το ξυπνητηρι γιατί ήταν ώρα να πάω στον αγώνα...

Απογοητευμένος από την παρολίγο νίκη μου (και τα παρολιγο μεθεορτια) σηκωθηκα και πηγα  και φέτος στον Άεθλο που ήταν  και παλι  «όλα τα λεφτά» .

Είναι θέμα (και ) προσωπικού γούστου.

Μ’αρέσει πολυ το Σειχ Σου το θεωρώ «εντός έδρας» λόγω της μακρόχρονης προπόνησης σε αυτο -  προπόνηση που   ελάχιστα απέδωσε εάν αναλογιστούμε γενικώς τις επιδόσεις μου .

Ο αγώνας έγινε σε μια καταπληκτική ημέρα για τρεξιμο με πολυ λιακαδα και ανοιξιατικη θερμοκρασια. Ο Αεθλος μ’αρεσει παρα πολυ , διασχιζει το βουνο απο τον Περιφερειακο εως τα συνορα Εξοχης (αρχικα) και Πανοραματος στη συνεχεια, ακολουθωντας ενα εξαιρετικο συμπλεγμα μονοπατιων , με μεγαλη ποικιλια σε ανηφοροκατηφόρες, (κυριως ανηφορες, λιγοτερες κατηφορες)  αναδεικνύοντας ένα μεγάλο μέρος του το βουνού ,  το οποίο – ευτυχώς ή δυστυχως – δεν εχουν τη δυνατότητα πολλοί να το δουν. 

Βεβαιως και  ήταν ολος ο δρομικος σεμσελες εκει και μετά τον ατελείωτο χαβαλέ της εκκίνησης ετοιμαστήκαμε  και βουρ στον 10ο – επετειακό Αεθλο. 

Μονον ο Μπαμπης ελειπε παρα τη δηλωση του οτι θα συμμετεχει  καθως τον ειδαμε στο τελος να κανει τις απονομες (καλυτερα ηταν στο ονειρο μου με την εκρητικη ξανθια που μου εδινε το μεταλιο...) 

Φυσικά η συμμετοχή μου ήταν αντάξια της προετοιμασίας μου – φτωχική. Παντοτε πριν κάθε  αγωνα νιώθω πανέτοιμος με μεγαλες φιλοδοξιες αλλα  στη διαρκεια του αγωνα νιώθω σαν σακι πατάτες έτοιμο να κατρακυλήσει στην κατηφόρα μετανιωνοντας (για λιγο) την ωρα και τη στιγμη που αρχισα το  τρεξιμο.  

Ακόμη κι ετσι όμως  περπάτησα αρκετά (κουράστηκα ακομη και στο περπατημα - τρομάρα μου θέλω και Ορλιακα και Ολυμπο) έβγαλα μπόλικες φωτογραφίες (ο αργος ρυθμος βολεύει για φωτογραφίες ) , έδεσα και ξανάδεσα τα κορδόνια μου, χαζολόγησα με διαφορους που με προσπερνούσαν σαν σταματημένο (που ήμουν) , χάζεψα τα λουλούδια,  τετοια  φυσιολατρικά πράγματα  και  κυρίως απέφυγα να τερματίσω τελευταίος , κάτι που ως γνωστόν δεν θα αντέξω όταν συμβεί...

Το ευχαριστηθηκα όμως , τερματισα σχετικα ξεκουραστος απο την πολυ την χαλαροτητα που επεδειξα στον αγωνα , πολύ ωραίο το μετάλλιο αν και πρέπει να πω ότι με στενοχώρησε λίγο ότι δεν είχε πολυ συμμετοχή, γιατί ο Αεθλος είναι ωραίος αγώνας   και αξίζει να τον τρέχει κανείς.

Μπραβο στα παιδια που το διοργανώνουν , μπραβο και στους εθελοντες και διασωστες που αλλη δουλεια δεν εχουν οι ανθρωποι ερχονται καθε ΣΚ και βλεπουν κατι χαζους να τρεχουν ασκοπως στο βουνο

Θα παω και του χρονου.  

ΑΕΘΛΟΣ 2015

Ειπα κι εγω να παω να τρεξω σε εναν αγωνα να μη γινω σαν τον ρευματοπαθη της Πικρολιμνης απο τη λασπη ειδικα μετα τον αγωνα του Χορτιατη ...
Βρεχει λες και ειμαστε στο London, ολη την εβδομαδα .
Την προηγουμενη φορα τουλαχιστον ειχε ζεστη...
Αεθλος την Κυριακη και δεν τα βλεπω καλα τα πραγματα.
25 χιλιομετρα μεσα σε λασπη, οσο και να μην κραταει το Σειχ Σου νερο , δεν λεει.
Φοβαμαι λιγο τα νεροφαγωματα , φοβαμαι λιγο το οτι θα τρεξουν μονο 185 (αρα αυξανονται οι πιθανοτητες μου να τερματισω τελευταιος) , να δουμε τι θα γινει την Κυριακη.
Γιατι αν ο Χορτιατης - ο αλλος καθαροαιμος trail αγωνας της πολης -  ειναι ο αγαπημενος μου λογω δυσκολιας - λασπης κλπ κλπ , ο Αεθλος για μενα ειναι εντος εδρας , καθως διεξαγεται στα μονοπατια που κυριως κανω προπονηση μεσα στη σεζον και που επι πολλα χρονια ανεβαινα ειτε για περπατημα ειτε για τρεξιμο .
Και θελω να παω καλα (δηλαδη να τερματισω σε ενα κομματι - ολοκληρος και ει δυνατον χωρις να εχω πεταξει σε καμια κατηφορα οπως την αλλη φορα ) αν και δεν το βλεπω...

ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ

Και τα λεγε ο γεροντας :

(Δεν εχει σημασια ποιος γεροντας αλλα ηταν ενας απο αυτους που τα λενε – συνηθως κατοπιν εορτης) .

«Θαναι σαν να τρεχεις - αλλα δεν θα τρεχεις»(για μενα αυτο, οι αλλοι τρεχαν)

«Θα δειτε ανδρες με ψαροντουφεκοστολη  στο βουνο αλλα δεν θα ψαρευουν , θα τρεχουν ασκοπως .»

«εκει που ηταν μονοπατι, θαναι νερο και λιμνες.»

«Θα τρεχεις θα τρεχεις και δεν θα τελειωνει η ανηφορα. Και οι ανηφορες θαναι πιο πολλες απο τις κατηφορες. »

Αλλα εγω ο απιστος δεν ακουγα τις προφητειες  και νατα, τα βρηκα ολα μπροστα μου.

Μετα την περυσινη πανωλεθρια με την οποία τιμωρηθηκα αρκετα για τις αμαρτιες μου δοκιμασα και φετος στο καταπληκτικο Χορτιατης Trail Run .

Σημασια φυσικα δεν εχει ο χρονος (ολοι εμεις που κανουμε χρονους ελεεινους αυτο λεμε, τελος παντων) αλλα η εμπειρια που ηταν καταπληκτικη.

Χωρις πολυ βροχη και κρυο , με πολυ λασπη που ειναι το σημα κατατεθεν του βουνου, δοκιμασα τις δυναμεις μου μαζι με καμια 250-300 αλλους ημιαγριους και ημιαγριες , στον αγωνα αυτο που διοργανωνει ο φιλος μου ο Στελιος ο Καιαφας (αξιος Στελιο κι εσυ αλλα και τα αλλα παιδια σαν τον Γεωργιου και τον Μανο τον Φραντζεσκακη και τους υπολοιπους της διοργανωτικης που βγηκε η ψυχη τους να τρεχουν πανω κατω) .

Το αποτελεσμα ηταν θετικο απο την αποψη οτι ευχαριστηθηκα περπατημα και τρεξιμο μεσα σε ενα καταπληκτικο  περιβαλλον το οποιο θα το εδειχνα κιολας αν δεν τα επαιζε η καρτα της καμερας που κουβαλουσα μαζι μου.

Μου εμεινε κυριως η ονειρικη ανηφορικη διαδρομη μετα το 15 χλμ μεσα στην ομιχλη, οι χειμαρροι που σε εκαναν να νιωθεις οτι κανεις διαθλο, η μεγαλειωδης βουτια στη λασπη που εκανα γυρω στο 6, η αναβαση του μαρτυρικου «αναθεματος» οπου ειχα την ευχαριστηση να ακουω τα σχολια που εκαναν καποια παιδια που δεν το ειχαν ξαναδοκιμασει (χε χε χε πραγματι «αναθεμα») και η χαρα του να τερματιζεις με τερμα τα γκαζια (λεμε τωρα) στα τελευταια κατηφορικα χιλιομετρα καθως ειχα δυναμεις μεχρι τελους .

Εξαιρετικη η διοργανωση παρα καποια προβληματα που ειχαν μερικα  παιδια που χαθηκαν λογω της ανεξηγητης μανιας καποιου ηλιθιου που πηγε και αλλαξε τη σημανση την προηγουμενη του αγωνα, πολυ καλοι αθλητες στην κορυφη , ωραιο ξυλινο μεταλιο , αλλα και τραταρισμα στο τελος με κοτοσουπα και γλυκο .

Επιστροφη καρφι στο σπιτι μετα τον αγωνα οπου με εκλεισαν εξω για να μην κουβαλησω μεσα τους ογκους λασπης που ειχαν κολλησει πανω μου γιατι Χορτιατης χωρις λασπη δεν γινεται . 

Ελπιζω του χρονου - θα εισηγηθω γι’αυτο – να εχει και τα εξης events:

- Χορηγοι της διοργανωσης να ειναι οι 29 κατασκευαστες πλυντηριων αλλα και γνωστη φιρμα απορρυπαντικου και να δινονται ταμπλετες Σκιπ στους συμμετεχοντες.

- Να εχει και παλη μεσα στη λασπη (κατα προτιμηση ) γυναικων για να γινει πιο brutal η φαση αλλα και προς τερψιν ημων των αρρενων δρομεων που θα εχουμε εξαντληθει απο την υπερεκθεση στη φυση και θα θελουμε κατι πιο γηινο βρε αδερφε.

- Να παμε μετα τον αγωνα ομαδικως στις ταβερνες του Χορτιατη για καθαρη πρωτεϊνη (αποκατασταση γαρ) και παραλληλα να τονωθει η οικονομια του πολυπαθου Χορτιατη.

   - Να σταματησει αυτη η εκδοση  αποτελεσματων τα οποια εχουν και χρονο διπλα και αναγκαζομαστε να βρισκουμε καθε χρονο καινουριες δικαιολογιες για να δικαιολογησουμε τα αδικαιολογητα. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΒΡΕ ΑΔΕΡΦΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 3 ΩΡΕΣ....(και απο τρεισημισυ και τεσσερεις καμια φορα) . Παντως περυσι ημουν μεσα στην τελευταια τριαδα , τετοια μεγαλεια δυσκολα φετος.

 Αυτα . Και του χρονου παλι σαν τους χαζους θα τρεχουμε ασκοπως μεσα στη λασπη. 

 

Χυμα ολοι πριν τον αγωνα, του χρονου
θα αναλαβω επιλοχιας και θα κανουμε αναφορα κανονικη

Κανουν και ζεσταμα μερικοι , αυτο μας μαρανε,
να ψοφησουμε πριν αρχισουμε