ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΒΟΔΙΑ

Εφτασε και η καταραμενη εποχη που κανει καυσωνες και που φερνει  ολα τα κακα της μοιρας μας, συμπεριλαμβανομενων των μπανιων στη θαλασσα, των συζητησεων με κεντρικο αξονα το  "γιατι να μην παμε μια βολτα σε μια κοντινη παραλια?" , των διακοπων μαζι με μερικες δεκαδες χιλιαδες ζεσταμενους τουριστες  , της ατελειωτης κινησης στους επαρχιακους δρομους κλπ κλπ

Κι ολο μου ξεφευγαν αυτοι

Καταρχην σαν μονοχνωτος και αντικινωνικος  τυπος που ειμαι δεν μπορω να πηγαινω σε μερη με πολυ κοσμο και ειδικα με κοσμο που παει για διακοπες. Δεν γουσταρω τα μπανια, ειδικα αυτα που μπαινεις στη θαλασσα και μετα πασπαλιζεσαι με αμμο σαν κεφτες ετοιμος να μπεις στο τηγανι. Δεν μπορω τα ταξιδια με τη ζεστη.  Δεν μπορω τη ζεστη γενικως. Γιατι ολα αυτα συντεινουν στο να χασω το τρεξιμο μου, τις προπονησεις μου , το ρυθμο μου , πανω στη φαση που υποτιθεται κανω ενα διαλειμα απο τη δουλεια μου.  (καλος ανθρωπος ειμαι και βολικος). 

Ομορφιες

Ετσι συμβιβαστηκα ολο αυτο το διαστημα με το να κανω μερικες προπονησεις βουνο και σταδιο μεσα στη ζεστη  (ακομη και στις 6 το πρωι εχει 25 βαθμους, μπλιαχ) αν και προγραμμα δεν εβγαλα ακομη, μια και καθε μερα παντοτε υπηρχε παρεα που ηθελε να τρεξει μαζι μου (απορω) και να κανουμε τελικα λιγοτερα χιλιομετρα  απο οσα ηθελα. (Ειπαμε ειμαι αντικοινωνικος αλλα τους δρομικους φιλους μου τους ανεχομαι ακομη) .

Φυσικα η αποθεωση του δρομικου ξεσαλωματος ηταν το ετησιο προσκυνημα μας στο Ξηρολιβαδο με το οποιο εχω πρηξει τους παντες και τα παντα , μονο σ'αυτο το μπλογκ  εχω γραψει καμια εικοσαρια φορες, αλλα θα γραφω καθε φορα που παω και σχεδιαζω να το τρεξω αρκετες φορες ακομη.

Πηγαμε με Ευθυμη και Μαρκο ψηλο γιατρο , ετσι μπαμ μπαμ στα πεταχτα , ειδαμε φιλους και γνωστους (παντα στος αγωνες ειναι και ο Κοτζαμπουικης μαλλον η παρουσια του κατι εχει να κανει με την εγκυροτητα της διοργανωσης δεν εξηγειται οτι παει παντου) , ειχε δροσια (αλλα οχι τοσο οσο αλλες φορες) , ειχε απειρο κοσμο , ευχαριστηθηκαμε για τον φιλο μας τον Σακη τον  Πυροσβεστη που ειχε τη χαρα να δει τον γιο του να βγαινει πρωτος στα μικρα (μπραβο ρε Σακη !!).

Πηγαμε λοιπον τρεξαμε μεσα στα ρουμανια και στα δαση και στα λιβαδια του μονον κατ'ονομα Ξηρολιβαδου, δεν καναμε και τιποτε χρονους φοβερους , μονον ο Ευθυμης  πηγε εκει κοντα στο 1,10, αλλα τι σημασια εχει , φχαριστηθηκαμε απο την αρχη μεχρι το τελος , ειναι ρε παιδι μου αγωνας διασκεδασης , τρεχεις , δεν ειναι πολυ μεγαλος δεν κανει πολυ ζεστη , εχει ωραιο σκηνικο , δεντρα, δαση κλπ, ειναι μαλακο το τερεν , ουτε πολυ υψομετρικη, ξεκινας και τελειωνεις σαν ανθρωπος .

Εχει και γελαδια στον δρομο , σε καποια φαση θελαν τα βοδια να περασουν τον δρομο (οχι εμεις τα βοδια, τα γελαδια εννοω) περνουσαν αναμεσα στους δρομεις γιατι θελαν να βοσκησουν. 

Αυτη η πρωτη παραλιγο να με πατησει και τωρα παριστανει την αδιαφορη

Κοιταχτηκαμε στα ματια σε μια διασταυρωση με μια αγελαδα  με κατι κερατα σαν τη γυναικα του Τραμπ  ηταν ,  δεν ηταν καθολου χαριτωμενη , ειχε μεγεθος αυτοκινητου, παραλιγο να με πατησει πρεπει να πω , παλι καλα τη γλυτωσα απο τυχη ,  θα γινομασταν πρωτοσελιδο για τους λαθος λογους , μονο αυτο μου ελειπε, θα μας δειχναν τα ξενα καναλια και θα γελουσε κοσμος με τον τιτλο "γελαδα πατησε δρομεα".

Τελος καλο ολα καλα τρεξαμε τερματισαμε μας απονεμηθηκε πιατο με μπριζολακια , γελασαμε , φαγαμε και ηπιαμε , ναταν κι αλλο , τωρα  καιρος για ανελεητες ανηφορες στην Αλοννησο. 

ΤΕΡΜΑ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ (ναι καλα)

Ολυμπαρα

Δεν με πειραζει να παιρνω μερος σε αγωνες και να ειμαι αναμεσα στους τελευταιους . Εχω συμβιβαστει με το γεγονος πως οι επιδοσεις στους αγωνες ειναι κατι που δεν με αφορα, απλως θελω να αποφευγω την ταλαιπωρια . 

Αυτο δηλαδη να ξεκιναω σε εναν αγωνα και να βλαστημαω την ωρα και τη στιγμη που γραφτηκα γιατι δεν εχω δυναμεις, δεν το αντεχω, πολυ περισσοτερο τωρα που κανει  και ζεστη και δεν ειμαι στα καλυτερα μου.

Δυο δρομους εχει η ζωη

Αποφασισα λοιπον οτι δεν με βολευει να τρεχω σε αγωνες,  ειδικα βουνου,  καθως ολος ο συνωστισμος οι αλλαγες ρυθμου με αποσυντονιζουν και δεν μπορω να τρεξω καθολου  ειδικα οταν αυτοι  γινονται σε μονοπατια και παει ο ενας πισω απο τον αλλον και μονιμως νιωθω οτι καθυστερω ολους τους υπολοιπους (εχουμε και τα ψυχολογικα μας) . 

Γι'αυτο καλυτερα μονος μου σε προπονησεις η και με λιγους φιλους , οπως τις προαλλες στον Ολυμπο που πηγα με Γιωργο και Μιχαλη οι οποιοι σεβομενοι την φυσικη μου κατασταση και την ηλικια μου  (αυτα δεν τα λεμε) με πηγαν παρεα μεχρι την Σκουρτα και γυρισαμε. 

Εριξα εν τω μεταξυ μια τουμπα στην κατεβασια  - οπως σχεδον καθε φορα στον Ολυμπο - και γυρισα μπλε μαρεν στην Θεσσαλονικη αλλα κατα τα αλλα το ευχαριστηθηκα πολυ ασχετα αν επεστρεψα μεσα στα αιματα . 

Ειχα πολυ καλυτερες φωτο να βαλω αλλα ειμαι κακοηθης - γνωστο αυτο

Φυσικα ολες αυτες οι μεγαλες αποφασεις για τα μοναχικα τρεξιματα πηγαν τελικα περιπατο, μια και γραφτηκα με τη μια σε δυο αγωνες για το Φθινοπωρο,  σε Παρανεστι και καπακι στον Αυθεντικο Μαραθωνιο .

Αυτα οσον αφορα τις μεγαλες δρομικες αποφασεις,  τι να κανουμε και το να τρεχεις χωρις στοχο μου ειναι δυσκολο , παντως θελω πολυ να τρεξω αυτο το Παρανεστι , εχω ακουσει τα καλυτερα , δεν θα εχει και τεραστια συμμετοχη νομιζω οτι με καλη προετοιμασια θα μπορεσω να το κανω. 

Γιατι αλλιως θα μπω στην συνηθισμενη διαδικασια των διακοπων , μπανια παραλιες κλπ , που  τις βαριεμαι ετσι σκετες αν δεν εχει και λιγο τρεξιμο  , λιγη προετοιμασια  - ετσι να τη σπας   στους αλλους που περιμενουν μπανια και ποτα και ταβερνες  και εσυ να πηγαινεις για λονγκ ραν.

Η διαδικασια εχει ως εξης : σχεδιαζεις διακοπες με οικογενεια ή παρεα , αγαπημενη/ο, αρραβωνιαστικια/αρραβωνιαστικο   κλπ κλπ. 

Γκουγκλαρεις στα κρυφα να δεις αν υπαρχει κανα φορουμ να λενε που πανε για τρεξιμο εκει κοντα . 

Κανονιζεις διαδρομες αναλογα με το προγραμμα προπονησης. 

Κανονιζεις τα μπανια αναλογα με το προγραμμα προπονησης. 

Κανονιζεις τα ρουχα που θα παρεις, αποκρουοντας με σθενος παρατηρησεις-ερωτησεις  του στυλ , "γιατι παιρνεις  τοσα αθλητικα ?" και "γιατι παιρνεις τζελακια?" και "γιατι ισοτονικα?" και "γιατι ζωνη -παγουρι?" και "παλι τρεξιματα θα κανεις εκει δεν μπορουμε να κατσουμε σαν ανθρωποι να κανουμε διακοπες?"  και παει λεγοντας . Φυσικα η απαντηση ειναι "οχι μωρε να καμια φορα αν βαριεμαι να παω για λιγο και μην κοιτας που φαινονται πολλα , αφου δεν πιανουν πολυ χωρο κλπ" 

Απο κει και περα μολις φτασουν τα τρεξιματικα στο νησι των ονειρων (τους) μην τον ειδατε τον Παναη , το μονο προβλημα ειναι να αποφυγεις τις βραδυνες εξοδους αν εχεις την αλλη μερα πρωινο τρεξιμο (ωραια που περναν οι διαφορες Δουλτσινεες που μπλεκουν με τρεξιματικους...).   

 

Λιιιιιιιγη ανηφοριτσα