ΚΟΛΛΗΜΑ

Τελικά ειχαν δίκιο. Κόλλημα σε πιάνει. Τρέξαμε τα κέρατά μας (για δεδομένα φυσιολογικών ανθρώπων)  την Κυριακή, 22 ο ενας 25 ο άλλος   και πάλι ανυπομονώ να πάω στο στάδιο .
Και προκύπτουν απορίες. Θα συνεχίσει να με πονάει το πόδι , τι να τρώμε, πόσο ακόμα να τρέχουμε, να αλλάξουμε παπούτσια, να πιούμε κανένα αντιφλεγμονώδες στο μεγάλο τρέξιμο, να πιούμε ισοτονικό , μπάρες χρειάζονται ?
Θα μου πεις εδώ ο κόσμος καίγεται, δεν βγαίνει πλεον,  τώρα ρωτάς και συ αν θα φας ενεργειακή μπάρα.
Ναι, αλλά το τρέξιμο είναι και αυτό  μια λύση στο γενικότερο πρόβλημα ...

ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ, ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ?

Ξανά Κυριακή. Με τον Μάρκο αυτή τη φορά. Δυο προπονήσεις όλες κι όλες  μέσα στην εβδομάδα με το μεγάλο τρέξιμο την Κυριακή.
Και θα μου πεις τι μπορει να ενδιαφέρει αυτό.
Μα δεν γράφω επειδή ενδιαφέρεται κάποιος αλλά υπάρχουν κι άλλοι (πολλοί απ'ότι βλεπω) εκεί έξω που έχουν αρχίσει τη μεγάλη προπόνηση για τον Μαραθώνιο του Απριλίου και πιθανόν σκέφτονται τα ίδια.
Θα βγει το 42αρι ή όχι? Αξίζει τον κόπο να χτυπιέμαι για διόμισυ ώρες και βάλε στο βουνό? Στο κάτω - κάτω δεν είμαι αθλητής.
Ναι αξίζει , γιατί κάθε τέτοιο τρέξιμο , μεγαλίτερο από κάθε άλλο που έκανες πριν είναι ένας μικρός μαραθώνιος. Αν δε, το τρέχεις και στο βουνο είναι απόλαυση.
Είδα κι άλλους να κάνουν την ίδια διαδρομή. Πυροσβεστική - Γέφυρες - μέχρι Εξοχή και πίσω (Θα μπορούσε νά'ναι κι αλλού στην Ελλάδα) .
Μεγάλη ικανοποίηση. 20+ χλμ , όταν παλιότερα δεν μπορούσες να κάνεις τα πέντε , τα δέκα. Και δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Μοναδικό πρόβλημα ότι τελειώνει η ευθεία. Περάσαμε στην άλλη πλευρά του Σειχ Σου. Μπήκαμε στο χωριό. Θα το λύσουμε την άλλη φορά . Την ερχόμενη Κυριακή. 

Μεγάλο Τρέξιμο. Επιτέλους.

Το προβλημα ήταν  το Σάββατο . Ο αγώνας στο Ξηρολιβαδο μας έριξε πισω - χάνοντας την "Μεγαλη" δυο εβδομαδων.  Το Σαββατο φυσουσε σαν τρελλός ο αέρας , η ευκαιρία ήταν την Κυριακή.
Στόχος κοντα στα 20 χιλιομετρα , πρώτη φορά μετά από χρονια. Ο καιρός υπέροχος, μόλις ξημέρωνε , δεν έτρεχε κανείς άλλος (Η έτσι νόμιζα γιατί στη μέση της διαδρομής κάποιοι γυρνούσαν ήδη από ένα "μακρινό").
 Το πόδι δεν πονούσε και η διαδρομή βγήκε . Περίπου 18 χιλιόμετρα σε μια ώρα πενήντα τρία.
Ένα χιλιόμετρο  μετά το Γκολάν.
Απόλαυση. Μάλλον θα βγει η προπόνηση τελικά. Κρίμα που δεν ήρθε ο Ψηλός...
Να και οι φωτογραφίες...

Ξηρολιβαδο-τρεχοντας (;) στο χιονι

Μεσα σε ολα μας επιασε και η φυσιολατρεια.
Δεν γινεται να τρεχει κανεις χωρις να του αρεσει η φυση. Δεν γινεται.
Λοιπον δηλωσαμε για τον αγωνα δρομου για το Ξηρολιβαδο Βεροιας , το ειδαμε και στο google maps, ειδαμε και τα βιντεακια του διοργανωτη Αντωνη Κουκουτεγου (by the way χρονια πολλα) μας ανοιξε η ορεξη και - αφου μειναμε με την ορεξη το πρωτο Σαββατοκυριακο λογω σφοδρης χιονοπτωσης - πηγαμε στις 15 του μηνα.
Πηγαμε με τον ψηλό τον Μαρκο. Μας ειχαν προειδοποιησει  για χιονι σε μερικα σημεια αλλα η πραγματικότητα ήταν αλλη.
Το πόδι βουλιαζε , μεγαλο "παλουκι" το τρεξιμο που ηταν αδυνατο στο μεγαλυτερο μερος της διαδρομης.
Παλι καλα που τρεξαμε λιγο στην κατηφορα . Χρονος τραγικος αλλά...
Απιστευτης ομορφιας διαδρομη λογω χιονιου , πολυ μεγαλη προσπαθεια των ανθρωπων που διοργανωσαν τον δρομο , ομορφα αναμνηστικα, μας εμεινε μια πολυ καλη αναμνηση.
Ωραιο και το χωριο . Θα παω και του χρονου... Να και δυο φωτο για του λογου το αληθες.
Παλι πισω στην προπόνηση τωρα..

     

Τρεχοντας ασκοπως

Τρεχοντας ασκοπως αλλα και με στοχο , προγραμμα , επιμονη . Για ολους αυτους που κανουν ασταματητα  γυρους στο σταδιο , ανηφορες στο σειχ σου (η οποιο αλλο βουνο) και τρεχουν σε αγωνες δρομου σε χωρια και γειτονιες.
Μερικες σκεψεις, σχολια, εντυπωσεις απο αγωνες αλλα και φωτογραφιες, ιδεες για προπονηση .
Για τους αρρωστους με το τρεξιμο , με τον αθλητισμο γενικως , που δεν ειναι αθληταραδες αλλα τους αρεσει να κουνιουνται λιγο απο τον καναπε τους εστω και για την πρωτη φορα.
Ιδεες , αποψεις γκρινιες , προβληματισμοι , εξοπλισμος κλπ κλπ , ολα γυρω απο το τρεξιμο .