ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΧΔΡΟΜΗ ΣΤΟ XIROLIVADO

ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η παρουσα ανακοινωση απευθυνεται προς κανιβαλους δρομεις που αλλη δουλεια δεν εχουν, σηκωνονται απο τα χαραματα και πανε και τρεχουν. (το ξερουμε οτι το κανετε για να αποφυγετε τις γυναικες σας - και αυτες επισης) .

Λοιπον:

Η χασαποταβέρνα ο Kωτσος σας ανακοινώνει οτι θα διεξαχθεί ημερήσια εχδρομη στο κοσμικό ξηρολιβαδο Ημαθίας.

Οι εχδρομεις θα μεταβούν με αμάξια αλλα αν θέλουν έχει και ΚΤΕΛ .

Θα λάβουμε μέρος με πάθος στον αγώνα του τοπικού συλλόγου και μετά θα ακολουθήσει δεξίωση όπου θα κάψουμε νεκρά ζώα στη σχάρα. Περιμένουμε συμμετοχές . Πλούσια δωρα και Εκπλήξεις για τους μικρούς μας φίλους .

Δηλώσεις στην χασαποταβέρνα .

ΛΙΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Το Ξηρολιβαδο ειναι ενα μερος πολυ στη φυση , πιο πολυ δεν γινεται.

Δηλαδη αν πατε εκει θα νιωσετε τοσο κοντα και σε επαφη με τη φυση σαν να ειστε τιποτις φοιτητρια και σας πλησιασε ο καλογερος στο  λεωφορειο, τοσο κοντα. (μπορω να δωσω κι αλλα παραδειγματα αλλα θα πλακωσουν οι μηνυσεις)

Δεν θα το μαθαιναμε ποτε αν δεν γινοταν ο αγωνας και τωρα που το μαθαμε το εχουμε ξεφτυλισει , προσωπικα το εχω τρεξει καμια 5 φορες , τη μια χειμωνα .

Τον χειμωνα ηταν σαν την εποχη των παγετωνων,  καλα που δεν το ξανακανανε γιατι θα χανοταν κανεις και θα περιμεναμε μεχρι την ανοιξη που λιωνουν τα χιονια να τον βρουμε .

Γι'αυτο ξαναπηγαμε ανοιξη .

Δεν εχει μεγαλη δυσκολια και ειναι ιδανικος αγωνας για κουτσους σαν την αφεντια μου  που θελουν μεν να τρεχουν αλλα οχι και πολυ, να κουραζονται αλλα οχι και του θανατα και πιο πολυ να καθονται μετα και να πινουν μπυρες και να κουτσομπολευουν τρωγοντας (ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ)

Αυτα. Για περισσοτερες πληροφοριες και γλαφυρες , σχεδον ηδονιστικες περιγραφες,  δειτε και αυτο το εγκυρο σαϊτ:

ΞΗΡΟΛΙΒΑΔΟ : Ο ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

 Θελω να δω αν θα φιλοτιμηθει κανα κοπροσκυλο να κανει εγγραφη…

ΟΛΥΜΠΟΣ ΠΑΛΙ

Σκουρτα

Ολοι εχουν τα παθη τους εμενα μου αρεσει ο Ολυμπος .

Στον οποιο με καθε ειλικρινεια πρεπει να πω, οτι δεινοπαθω καθε φορα που ανεβαινω κυριως σκεπτομενος οτι "πως θα παω να τρεξω τον αγωνα , που δεν μπορω να ανεβω περπατωντας την πρωτη ανηφορα ?" .

Παρολ'αυτα δεν πτοηθηκα και μια βδομαδα πριν τον  Μαραθωνιο  πηρα τον φιλο μου τον Γιωργο παρεα και καρφι στο Λιτοχωρο . Ο Γιωργος βεβαια ειναι -   αυτος  - καλος αθλητης του βουνου με επιδοσεις οχι αστεια , απορησα που ηθελε να ερθει παρεα με το αργοκινητο τρενο της παρεας, αλλα ειναι υπομονετικο και στωικο παιδι  , το ειδε πιο πολυ σαν βολτα, οποτε με ακολουθησε να αγκομαχαω στις ανηφορες. Γιατι προπονηση δεν το λες κι αυτο που καναμε αλλα τελος παντων ηταν μια καλη εξορμηση για τα μετρα τα δικα μου.

Καναμε παλι την διαδρομη Γκορτσια - Πετροστρουγγα - Σκουρτα , παραδοξως σε καλουτσικο ρυθμο,  παροτι κυριως περπατησαμε , απολαμβανοντας θεα,  βγαζοντας φωτογραφιες και συζητωντας τα τεκταινομενα στον χωρο  του ορεινου  αθλητισμου (δλδ κουτσομπολευαμε αγριως ) , αναλογιζομενοι παραλληλα τα παθη που θα τραβηξουν την αλλη βδομαδα στον αγωνα οσοι θα συμμετεχουν (ψεμματα,  πολυ ζηλευω , οταν μεγαλωσω κι εγω θα τον τρεξω τον αγωνα αυτο, τωρα ειμαι ακομη μικρος και ανωριμος) .

εδω πεφτεις με selfie

Στην πορεια μας επιασε και ολιγη κακοκαιρια , κοινως το δαγκωσαμε σε βαθμο να αναπολουμε τις παλιες καλες εποχες που ειχαμε και γαντια μαζι μας , παλι καλα δηλαδη που ειχαμε και ενα αντιανεμικο , ετσι ειναι ο Ολυμπος μη νομιζει κανεις,  ειμαστε   τυποι της περιπετειας στην πραγματικοτητα, αποζητουμε τον κινδυνο .

Kαπου γραφει Σκουρτα αλλα δεν φαινεται, πηγαμε παντως αληθεια....

Τελικα περασαμε πολυ ωραια δεν κινδυνευσαμε να παθουμε βαβα στα χερακια απο το κρυο , απαθανατισαμε τα τοπια,  βγαλαμε  και σελφι σαν τις κακομοιρες τις τουριστριες που πεφτουν στους γκρεμους της πατριδας μας , φαγαμε τα παστελια μας και γυρισαμε ευτυχεις και μαλλον πεινασμενοι ,  αποκομισα και ενα διαστρεμμα στον γυρισμο που θετει εν αμφιβολω την συμμετοχη μου στον επομενο αγωνα , στην "Κοψη των Αετων " στον Ολυμπο την Κυριακη οπου ελπιζω να με παρουν και μενα αν και δεν εκανα εγκαιρως εγγραφη  (παρτε με ρε τι θα παθετε !!)

Αυτα τα ωραια (να ζηλευουν οι αλλες οι κουφαλες που μειναν στο σταδιο) …

ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ RUNNING

Το ανοιξιατικο  τρεξιματικο προγραμμά μου ολοκληρωθηκε τελικα με την συμμετοχή μου  για πρωτη φορα  στον αγωνα της Αλοννησου  - το Alonnisos Challenge,  εναν αγωνα που ηθελα χρόνια να τρεξω και για χαρη του δεν εκανα αλλον μαραθωνιο μετα απο αυτον του Νοεμβριου .

Η προετοιμασια φετος την ανοιξη  ειχε αβερτα (και κουβερτα) βουνο  γιατι ηξερα οτι στο νησι εχει περισσοτερες ανηφορες απο κατηφορες και αρκετα χιλιομετρα στο συνολο . Στην πραξη ειχε το ιδιο αποτελεσμα που ειχαν ολες οι αλλες προετοιμασιες μου... Μολις επιασα τις συνεχομενες ανηφορες κλαταρα κανονικα, το επαιξα φυσιολατρης πηγαινοντας χαλαρα και περπατωντας ενω οταν εφτασα στην χειροτερη ανεβασια απο ολες ηθελα να κατσω κατω και να πεθανω , τοσο πολυ ετοιμος ημουν.

Κατεπλευσε  λοιπον το περασμενο Σαββατο  στην Αλοννησο η ολιγομελης (πιο ολιγομελης δεν γινεται ...) συμμετοχη της  ομαδας της πρωινης ζωνης του σταδιου   , γεματη  ελπιδες και ονειρα και υψηλους στοχους (ταρατατζουμ, πολυ βαρυγδουπο αυτο) ... Να πω την αληθεια βεβαια κοιτουσα αλλα δεν ειχε κανεναν αλλο τρεξιματικο πανω στο πλοιο , παρατηρουσα να  δω καναν αλλον να κατεβαινει στο νησι για τον αγωνα (ξεχωριζουν ευκολα οι δρομεις , φορανε ναϋλον ρουχα, πολυχρωμα παπουτσια, διαστημικα γυαλια και ολη την ωρα λενε βαρετες ιστοριες απο αγωνες τρεξιματος) αλλα τζιφος .

Συνωστιζονται οι δρομεις στην εκκινηση

Μονος ημουν τελικα και   με το  φοβο μου να εντεινεται  μηπως εχει πολυ μικρη συμμετοχη (περυσι τρεξαν εννια ατομα στο τριανταρι) γεγονος που θα με εφερνε αυτοματως φαβορι για την τελευταια θεση  , ειναι το μονο που δεν θελω να παθω σε αγωνα .

Βασικο  μειονεκτημα οτι κανεις απο τους φιλους μου δεν εκανε τον κοπο να ερθει να τρεξει , τραβηξαν ολοι για γαμους και βαφτισεις φαινεται Ιουνιο μηνα , εγω δεν παω σε γαμους - πιανεται η ψυχη μου ...

Αλλα δεν με νοιαζει αυτοι χασαν την κοσμοπολιτικη και χλιδατη (λεμε τωρα) Αλοννησο κι εγω περναω καλυτερα χωρις αυτους να το ξερουν , ας πανε στα Μετσοβα και στα  Ζαγορια και στη Βροντου... Ακου Βροντου , λες και πηγαν για πατατες... Ευτυχως ειχε συμμετοχες φετος (μην φανταστει κανεις κοσμοπλημμυρα, 35 ατομα δηλωσαν στο τριανταρι, τελικα τερματισαν 26)  με μερικους πολυ φανατικους απο την Aθηνα κυριως να εχουν κανει την εμφανιση τους (αυτους φοβαμαι -  εξαφανιζονται στην αρχη και ειναι δεδομενο οτι θα με περασουν.).

Συννεφιες

Την μερα του αγωνα εκανε καλο καιρο (δρομικα μιλωντας) , κοινως ειχε συννεφια και μια σχετικη δροσια για Ιουνιο , ξεκινησαμε βουρ, πιασαμε την ανηφορα και γιναμε καπνος (τροπος του λεγειν)  , πρεπει να πω οτι ηταν πολυ ωραια , ημουν ετοιμος να αντιμετωπισω τις ανηφορες αλλα φυσικα μολις σφιξαν τα γαλατα, αρχισα το περπατημα . Παλι ευτυχως μετα το 17-18 ειχε συνεχομενες κατηφορες και ετρεξα ακομη λιγο, για να ακολουθησουν παλι ανηφορες του κερατα μεχρι το Παλιο Χωριο .

Ολα αυτα βεβαια κοιτωντας κλεφτα πισω μου οπου δεν εβλεπα - προς απελπισια μου -  να με ακολουθει κανεις , λεω μεσα μου "παει βγηκα τελευταιος” .  Μεχρι και ενας γαϊδαρος με προσπερασε - χωρις πλακα αυτο - στην ανηφορα προς το Παλιο Χωριο.   Τερματισα  παντως σωος και αβλαβης, αναρωτώμενος γιατι στο διαολο δεν με πιανει η προετοιμασια εμενα και δεν μπορω να παρω τα ποδια μου (στα τελευταια τρια χιλιομετρα δεν μπορουσα να τρεξω ουτε στην κατηφορα - τοσο καλα) .

Ο γαιδαρος ηδη με εχει αφησει πισω

 Τελος καλο ομως - ολα καλα , εριξα και μια μεγαλοπρεπη βουτια στη θαλασσα με τον τερματισμο , πηγε και η ψυχη μου στον τοπο της μολις εμαθα οτι ΔΕΝ ημουν τελευταιος , πραγμα που σημαινει μεταξυ αλλων οτι τρεχουν και χειροτερα πτωματα απο μενα ... Πηρα το μεταλλιο μου , εκανα την πλακα μου με διαφορους φιλους εκει , συνεχαρην τους νικητες και αλλα τετοια φιλαθλα και η σεμνη τελετη ελαβε τελος, για να φτασω στο σπιτι μου και να διαπιστωσω την καταστροφη , οτι για πολλοστη φορα σε αγωνα ειχα ξεχασει να παρω μαζι μου σωβρακο , μεγαλυτερη καταστροφη δεν υπαρχει, τρεχεις, ιδρωνεις, κανεις και  το μπανιο σου - την επαθα και στο Ζαγορι -  και μετα πρεπει να γυρνας σαν τον Ταρζαν για  μερες.

Αλλο τετοιο κακο να μη μας βρει , παντως ευχαριστηθηκα στο τελος αν εξαιρεσεις μερικες καταραμενες ανηφορες που μου εβγαλαν την ψυχη αλλα θα μου πεις αν δεν εχει και ανηφορες τι να τρεχεις ? Πολυ ωραια η διοργανωση , να το πω κι αυτο , πραγματικα για να ζηλευουν πολλοι αλλοι αγωνες στην ηπειρωτικη χωρα , τακτικοτατος ανεφοδιασμος, πολυ ωραιο μεταλλιο,  τρομερο σκηνικο με εναλλαγη δρομου και χωματος  και τελικα με το αβανταζ να βλεπεις τοπια και θεες που δεν τα βλεπεις αλλου ...  

Και βεβαια ποικιλια στο τερεν και δρομο ειχε και χωμα ειχε και κατω απο τα πευκα και διπλα στις παραλιες και ανηφορες (απο αυτες ειχε πολλες) και κατηφορες να γκρεμιζεσαι και σκαλακια και και και ...

Και δασος εχουμε...

Μπραβο στους ντοπιους , στον Δημο Αλοννησου , στον φιλο τον Παναγιωτη τον Καραμαλη , ψυχη του αγωνα , αλλα και στον Νικο τον Πολλια της διοργανωσης. Λεει πολλα  ο αγωνας , αν τραβαει κι η ψυχη σας ανηφορα (οχι βεβαια σε κανα τραγικο βαθμο, 900 μετρα υψομετρικη ειχε)  αξιζει  πολυ ...

Πρωτη μουρη στο Αιγαιο