ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ ΞΑΝΑ...

Μετα απο δυο μαραθωνιους μεσα στη χρονια αποφασισα οτι επιτελους μπορω να ασχοληθω λιγο με το βουνισιο τρεξιμο το οποιο δεν το κατεχω πολυ καλα ακομη αλλα μ’αρεσει πολυ.

Ενεδωσα λοιπον στις προσκλησεις των φιλων και μετα απο απανωτα τρεξιματα σε Αεθλο , Ατλαντιδα και Περαιβου πηγα Χορτιατη    , ο αγωνας του οποιου αποτελει διαρκη στοχο και ποθο μου.

Ο Χορτιατης συμφωνα με την τοπικη ιντερνετικη εφημεριδα-για να μορφωνεστε και λιγο :(*αυτο ειναι καπως παραδοξο.Ιντερνετικη εφημεριδα. Γιατι ως γνωστον με τις εφημεριδες καθαριζεις και κανα τζαμι η τυλιγεις ψαρια. Με την ιντερνετικη τι κανεις? σκουπιζεις με το λαπτοπ? παμε παρακατω ομως):

"Ο Χορτιάτης ή Κισσός (1201μ.) είναι το βουνό της Ν. Μακεδονίας και γεωγραφικά ανήκει στο συγκρότημα των βουνών της Χαλκιδικής…. Αντίθετα με το γειτονικό του Χολομώντα, που είναι εκτεταμένος και πολύκορφος, και καλύπτει με τις πολλές πτυχώσεις και διακλαδώσεις του το κέντρο της Χαλκιδικής και φτάνει ως τη Θάλασσα, ο Χορτιάτης είναι φτωχός σε διακλαδώσεις και κορυφές.

Η ψηλή κορυφή του (1201μ.) έχει σχήμα κώνου και τελειώνει σ’ ένα μικρό οροπέδιο 50μ. περίπου… Σε αρκετά μέρη φυτρώνουν πουρνάρια, όπως και σ’ όλες τις πλαγιές προς τον Θερμαϊκό και την Θεσσαλονίκη, που είναι και αυτές γυμνές από δέντρα. Αντίθετα η Β. και ΒΑ. έχουν θαυμάσια δόση κυρίως από καστανιές.

Στην αρχαιότητα ήταν όλος σκεπασμένος από πυκνά δάση και γεμάτος άγρια θηρία" (Για λασπες δεν λενε τιποτε που ειναι μονιμως σαν τα λουτρα της  Πικρολιμνης - χωρις βεβαια τις γριες με τα ρευματικα)

Εγω φυσικα δεν εδωσα σημασια στην τελευταια παραγραφο και μολις ειπε ο Στελιος ο Καϊαφας για προπονηση  πηγα πρωι - πρωι , λεω “εμεις κι εμεις θα ειμαστε , παμε για ενα χαλαρο”.

Σκαω μυτη νυσταγμενος και βλεπω καμια τριανταρια ημιτρελλους (τα αγρια θηρια που λεγαμε) να ανυπομονουν να ξεχυθουν στις λασπες, μαζι και ο Μακης ο Μηλιας  και λεω παει την βαψαμε…

Γινεται και μια συντομη παρουσιαση των συμμετεχοντων ελεγε λοιπον ο Σταυρος ο Μπαλιωτης “ειναι μαζι μας ο ταδε που τερματισε πρωτος εκει , μαζι μας ο αλλος που τερματισε πρωτος εκει” - ηταν ολοι οι γρηγοροι εκει -, για μενα τιποτε δεν ειπε που ημουνα μεσα στους τρεις τελευταιους του περυσινου αγωνα του Χορτιατη , ειναι κι αυτο ενα επιτευγμα οπως και να το κανεις.

Ευτυχως ομως διασωθηκα , ειμασταν μαζι με εφορο ΣΔΥΘ , τον σκυλο του  και κανα δυο ακομη λογικους ανθρωπους και εν τελει καναμε μια χαλαρη διαδρομη με φωτογραφιες συζητησεις και χαβαλε, βουτηξαμε ολο χαρη  στα ρυακια και στη λασπουρα και τερματισαμε αρτιμελεις σε χρονο  που δεν κανουν ουτε τα δεντρα, ολοκληρωνοντας  μια επιτυχημενη τρεξιματικη χρονια. 

Γιατι φετος ετρεξα κοντα στα δυο χιλιαδες χιλιομετρα , προπονηση που απεδωσε τοσο πολυ, που εκανα και παλι ολους σχεδον τους αγωνες μου στον ιδιο χρονο με τον ιδιο ρυθμο που κανω παντα .

Επιβεβαιωνεται ετσι η θεωρια  οτι ο ογκος και η ποιοτητα  της προπονησης ειναι αναλογη πολλων πραγματων αλλα παντως οχι του χρονου που τελικα επιτυγχανω.

Αγωνιστικα αξιζε πολυ φετος ο Χορτιατης αν και τραυματιστηκα ,  μ’αρεσαν οι δυο μαραθωνιοι σε Πελλα και Κων/νουπολη στον πρωτο εκανα ενα καλο (για μενα) χρονο,  στον δευτερο αν και περιμενα να παω καλυτερα λογω αρκετης και καλης προπονησης δεν πηγα πολυ καλα , (αλλα περασα ωραια    λογω παρεας) μ’αρεσε – οπως παντα το Ξηρολιβαδο αλλα και η περιπετεια της Σφενδαμης , βουλιαξα ομως σε Νυκτερινο και Διον.  

Αυτα.

Στο σημειο εκκινησης

SPIRIT OF MARATHON

Aλιευσα την φωτογραφια  απο περιηγηση στο runners world

Spirit of Marathon - Boston by Mico Kaufman
Το αγαλμα το εστησαν στη Βοστωνη μετα απο χορηγια της New Balance. 
Απεικονιζει τον Στελιο Κυριακιδη , νικητη του αγωνα του 1946 που καθοδηγειται απο τον Σπυρο Λουη...
Αντιστοιχως σε μας βλεπουμε στο "Κατσανειο",  στο μνημειο που ειχε γινει για την Ολυμπιονικη Βουλα Πατουλιδου , οτι ξηλωσαν το ονομα της (γιατι αν δεν κανω λαθος ειχε τολμησει να παρει μεταγραφη απο τον Ηρακλη οπου ανηκε παλιοτερα) 
Τετοια σκατα ειμαστε...

ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΚΑΛΟΓΡΙΕΣ

Τιποτα φετος απο αγωνες ....

Την επεσα  κανονικα...

Δεν πηγα πουθενα , ουτε στον Φιλιππειο,  ουτε στην Πυλαια , αφεθηκα στο ασκοπο τρεξιμο με φιλους , κυριως στο βουνο...

Ας αφησω και καναν αλλον να κερδισει... 

Πιο πολυ στην διαδρομη του Αεθλου και Ατλαντιδα  , αλλα και Περαιβου – καλογριες... Ειδικα το τελευταιο, παρεα με 3 καλους φιλους την Κυριακη  ηταν απολαυστικο , κολλητο τρεξιμο με αυτο του Σαββατου , διαδρομη απο την γεφυρα, στροφη στο 3 και βουρ μεχρι το μοναστηρι ,  αφου περασαμε την αντιπυρικη η οποια ηταν κατι σαν την αναβαση στο Εβερεστ , ακομη και για μας που εχουμε και μια εμπειρια απο ανηφορες  (εδω γελαμε , ποτε δεν εχω τρεξει σε αντιπυρικη και ουτε προκειται , τρεχεις δυο λεπτα  και ειναι σαν να εκανες εκστρατεια στην Μικρα Ασια) .

Ολοι την ανεβηκαμε φυσικα περπατωντας, εκτος απο τον λευκο Κενυατη που την ανεβηκε τρεχοντας και μαλιστα γρηγορα , απηλλαγμενος προφανως απο την παρουσια μας - μια και εμεις μειναμε πισω σαν φτωχοι συγγενεις . Εμεις παροτι μεγαλοψυχοι και αληθινοι φιλαθλοι, τον αντιμετωπισαμε με ζηλεια ,  μισος, ακατανομαστες απειλες και υβρεις, γιατι οσο ναναι,  μας εκανε κουρελι ψυχολογικα (φωναζε και «αντε – αντε» ο προκλητικος, ενω μας παρατηρουσε με περιφρονηση οταν ηπιαμε λιγο νερο) .

Μετα το σοκ της σχεδον καθετης αναβασης συνεχισαμε  προς το μοναστηρι με τις καλογριες , εγω δε που ημουν προετοιμασμενος για το πολυ 20 χιλιομετρα , τους εριξα ενα συνοπτικο βρισιδι (χαμηλοφωνα ομως ειχε και κοσμο) και ετσι μεσα σε εορταστικο κλιμα ομονοιας και συναδελφικοτητας συνεχισαμε την επιστροφη μας προς τον πολιτισμο.

Ελεγε βεβαια πολυ το τρεξιμο ειχε πολυ  καλο καιρο μετα απο μερες βροχης και μουχλας και επεται συνεχεια σε χορτιατηδες και αλλα λασπερα τοπια.  

Τετοια καλογρια δεν ειδαμε

ΔΙΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΠΥΡΑΥΛΟΣ

Σαν τα Τουρκικα δεν εχει ...

Εκτος απο το οτι ανακηρυχθηκα διηπειρωτικος πυραυλος... εεεεε δρομεας ηθελα να πω , με ειπαν και Κιταραλαραρασι Ατλετ (προφανως αθλητης) αλλα και Καζανμιστιρ...και επιπλεον Ντερετσεϋλε Ταμαμλαγιαρακ... (αυτο πρεπει να εχει σχεση με το “ταμαμ” που λεμε κι εμεις οτι τερματισα "ταμαμ" , (ας πουμε τερματισα “προσηκοντως”) και οχι με την ψυχη στο στομα οπως συμβαινει καθε φορα που τερματιζω τον κατηραμενο μαραθωνιο. ... 

Ε και εγω να συμπληρωσω  με τα λιγα τουρκικα που ξευρω: αλ σικινί βουρ ντουβαρά, νε σικίν κιριλίρ, νε ντουβάρ γικιλίρ 

(Μια παροιμια ξερω κι αυτη προστυχη ειναι, η μαμα μου με την εμαθε ομως που ηταν και φιλολογος)

ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΑΣΚΟΠΩΣ ΠΑΛΙ

Ξανα χωρις  μεγαλεπηβολους  στοχους για προπονηση μετα την επιστροφη απο Κωνσταντινουπολη , αρχισα να τριγυρνω σαν το κοπροσκυλο  από βουνο σε βουνο  ενδιαφερομενος να κανω δυο καλους αγωνες απο τη νεα χρονια σε  Χορτιατη κατάρχην και Αεθλο στη συνεχεια. 

Γιατι με φωναζει σαν τις Σειρηνες τον Οδυσσεα και ο φιλος ο Στυλιανος ο Καϊαφας να μην χασω τη λασπη στον Χορτιατη , εσφιξε λεει...  («Στελιο , αλλο πραγμα τα ιαματικα λασπολουτρα, αλλο το τρεξιμο στην αιωνιως υγρη   λασπη του Χορτιατη»)

Αρχισε να κανει και ψοφοκρυο και δεν λεει το πρωι στο σταδιο, αλλα ειναι οι διαφοροι φιλοι εκει και πρεπει να παω,  εχουμε να πουμε πολλα αλλωστε, αμα τη επανενάρξη του πρωταθληματος ποδοσφαιρου , να κακολογησουμε διαφορους  , να πουμε για τον ΠΑΟΚ , ενδιαφεροντα πραγματα.

Και μια που ειπα για το σταδιο , αραγε τωρα υπαρχει περιπτωση να ανοιξει το καταραμενο βοηθητικο? Εμεις δεν πειραζει πηδαμε απο πανω (ειμεθα και αθλητικοι τυποι, το λενε ολοι)  ετσι κι αλλιως το πρωι ειναι κλειστο αλλα δεν το λυπαται κανεις που ειναι ετσι αδειο και καθονται οι φυλακες και το κοιτανε?

Ειναι να απορεις ωρες - ωρες με την βλακεια των ανθρωπων.

Τελος παντων ας το κρατησουν κλειστο να το χαιρονται , τωρα εχω και τον 3^ο Φιλιππειο την παραλληλη Κυριακη , θα παρω Φωτη Διοσκουρο μαζι μου, τον ψηλο τον Μαρκο, το γατι  και οποιον αλλο απο τον σεμσελε θελει να ερθει , ωραιος ο αγωνας, ετρεξα και τους αλλους δυο  , πας καρφι απο  Βεργινα προς Βεροια , σου βγαινει η ψυχη  μεσα στην πρωτευουσα του ρεβανιου απο την ανηφορα αλλα δεν πειραζει εχει και προφιτερολ στο τελος. Το εχουν οι Βεροιωτες με τους αγωνες τοσο αυτος, οσο και ο αλλος στο Ξηρολιβαδο ειναι πολυ ωραιοι .

Θα παμε με αυτους τους απολιτιστους λοιπον , θα δουμε και τους βασιλικους  ταφους  απο μεσα , οπως και περυσι αλλα που να δουμε πολιτιστικο χαϊρι , εκαναν ολοι ασχημιες μεσα στο  μουσειο, σαν δεν ντρεπονται σοβαροι ανθρωποι σου λεει μετα, ουτε σε ζωολογικο κηπο δεν ειναι να τους πας ποσο μαλλον στους βασιλικους ταφους των Μακεδονων .

Ωραια στον αεθλο

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Εκκινηση

Αξιοθεατα

Παει κι αυτο.

Ο πρωτος μου διεθνης  μαραθωνιος

Μεγαλη εκδρομη απο τον ΣΔΥΘ, πλημμυρισε η Πολη Ελληνες που πηγαν και για να τρεξουν συν γυναιξι και τεκνοις.

Μπραβο στα παιδια, τον Λαμπρινιδη και τον Γεωργιου που ειχαν την υπομονη να διοργανωσουν και να συνοδευσουν τετοια εκδρομη , αξιζε.

Κατεφθασα Σαββατο πρωι , μετα το κυριως γκρουπ που ειχε την αξεχαστη εμπειρια της εκδρομης οδικως  και που περασαν τοσο ωραια που μολις εφθασαν στην Πολη πηγαν ντουγρου στον Πατριαρχη ολοι μαζι να του εξηγησουν πως ειπαν τον Δεσποτη - Παναγιωτη μετα απο 12 ωρες στο πουλμαν.

Εν τω μεταξυ κατευθυνθηκα αμεσως στο ξενοδοχειο (δεν ηταν πενταστερο με ολες τις πολυτελειες,  γιακουζια, τηλεορασεις πλασμα και τετοια ωραια , αλλα δεν πειράζει  κι εγω μαζι με τον απλο λαο,  ενας απο σας ειμαι κι εγω – απορω ποτε θα με βρισει κανεις) και αμεσως κρουαζιερα στον Βοσπορο και βολτα στις αγορες και τα παζαρια. 

Μιλαμε για τουρισμο μεχρις εσχατων , (δρομεις σου λεει μετα),  εγω το καταλαβα απο την αρχη γι’αυτο  δεν  πηγαινει ο Μηλιας εκει που ειναι αφοσιωμενος ο ανθρωπος στον αθλητισμο και μονο ο ψηλος ο Μαρκος παει πρωτος και καλυτερος , μονο χαβαλε και φωτογραφιες.

Ηταν ολα τα γατια εκει , αλλα βεβαια μονο γυρες στα μαγαζια και κουβεντες για σπλιτ, ρυθμους και αλλα τετοια. 

Ασε που ενω ξεκινησαν απο την Θεσσαλονικη , με κεικ τσουρεκια και  τυροπιτες τα εφαγαν ολα οι απληστοι  στον δρομο και παρισταναν τους αθωους αμα τη αφιξει μου εις την παλαι ποτε πρωτευουσα του Βυζαντιου και ουτε κερασμα, ουτε τιποτε. Ψιχουλο δεν αφησαν.

Εν τω μεταξυ με βαλαν με τον Γιωργο τον λευκο Κενυατη στο δωματιο που τρεφεται μονο με αέρα ,  περιμενα κι εγω με τις ωρες να βαλω κατι στο στομα μου, τιποτα, ψωμολυσαξα εκει στην Πολη αδειασαν οι αποθηκες του γλυκογονου που λενε και και τα περιοδικα του τρεξιματος τα οποια και διαβαζω με θρησκευτικη ευλαβεια ασχετως αν παντα τρεχω στον ιδιο ρυθμο και κανω τον ιδιο χρονο ανεξαρτητως προπονησης.

Ετσι καθημαγμενος και αποστεωμενος (σχεδον) απο την πεινα και τις κακουχιες επεσα να κοιμηθω με αδειο στομαχι (περιπου δηλαδη, τρια - τεσσερα κουλουρια εφαγα,  κατι πιροσκι ,  μια μακαροναδα, καμια δεκαπενταρια μπισκοτα και λιιιγη σοκολατιτσα , δεν μ’επιανε υπνος το βραδυ).

Το πρωι δε , διαπιστωσα τι θα πει ισλαμικο κρατος καθως κατα τις 5 η ωρα το πρωι αρχισε να ψελνει ο μουεζινης στη διαπασων απο το διπλανο τζαμι , τον π...η τον ιμαμη ρε,  λες και ηταν μεσα στο δωματιο και τραγουδουσε , τι να κανουμε σηκωθηκαμε με 5 ωρες υπνο βλαστημωντας την γειτονα χωρα.

Κατευνθηκαμε καρφι στην εκκινηση με τα πουλμαν του τοπικου ΟΑΣΘ, οπου γινοταν της μαμαλης , με χιλιαδες κοσμο απο ολες τις κουρσες , ο ενας πανω στον αλλον , αναμεσα τους πλανοδιοι πωλητες , γαμα τα διοργανωση δηλαδη , οι δικοι μας ειναι καλυτεροι – να τα λεμε κι αυτα.

Για να μην πολυλογω ομως εγινε η εκκινηση φυγαν ολοι σφαιρα και με αφησαν μονο μου μεσα στην Τουρκιά να τρεχω επι τετραμισαωρο απολαμβανοντας το τοπιο και τα αξιοθεατα μεχρι να παραδωσω – ως συνηθως  - το πνευμα μετα το τριωρο .

Τερματισα τελικα σχετικα αξιοπρεπως μπροστα στην Αγια Σοφια , καλυτερα ομως να μην τερματιζα,  γιατι μετα ειχα να αντιμετωπισω ολους τους αλλους που ολοι - μα ολοι - εκαναν ατομικο ρεκορ  και μου εσπασαν τα νευρα να λενε ποσο καλα τρεξαν και ποσο ξεκουραστοι ηταν,  που εγω ημουν και εξακολουθω να ειμαι τρεις μερες μετα σαν τον νεκρο της Αμφιπολης.

Δεν ειναι ανθρωποι αυτοι , φταιω εγω που ειμαι ανωτερος και που τους κανω παρεα και υφισταμαι μετα τον χλευασμο τους. Επνιξα τον πονο μου στα σιροπιαστα της Πολης μετα τον αγωνα . Εχε χαρη ομως που περασαμε καλα αντε παμε για τον επομενο ...  

 

Ready

40χλμ. Τελειωνει το μαρτυριο.