Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

6ος ΔΡΟΜΟΣ ΣΕΙΧ ΣΟΥ

Στα πλαισια της φοβερης και τρομερης προετοιμασιας μου για να τρεξω στο Αλοννησος Challenge συμετειχα για πολλοστη φορα στον τοπικο αγωνα του τοπικου συλλογου δρομεων του οποιου ειμαι τοπικο μελος , στον δρομο δηλαδη του Σειχ Σου , συνολικης αποστασεως 16 ολόκληρων χιλιομετρων .
Να επισημανω εδω οτι η προετοιμασια μου ειναι ολιγον χειροποιητη , δηλαδη την εχω ετοιμασει εγω μονος μου, τροποποιωντας αλλα προγραμματα προπονησης, νομιζοντας ο αφελης οτι θα μπορεσω να τρεξω ικανοποιητικα καναν αγωνα . Το αποτελεσμα των πρωτοβουλιων  μου φυσικα ειναι (πολυ) κατωτερο των προσδοκιων , ειμαι συνεχεια κουρασμενος και δεν μπορω ουτε να ανεβω τις σκαλες στο σπιτι μου, ποσο μαλλον να τρεξω καπου , αλλα οσο ζω ελπιζω,  μπορει να ανακαμψω καποια στιγμη (πως και δεν) ...
Βέβαια εδώ έχω την υποψια ότι ίσως γι'αυτό φταίει ότι κάθε φορά που πάω και τρέχω με εκείνους τους παλαβιάρηδες στην Ανω Πόλη γυρναω κομματια και κανω μερες να συνελθω ισως γι'αυτό, πήγα και την τελευταία φορά με βγάλαν BLR . Πάντως όποιος έχει αρκετό πάθος με τις ανηφόρες κάθε Τρίτη βράδυ έχει  Ανω Πόλη και κάστρα στη Θεσσαλονίκη.
Ετρεξα λοιπον στο Σειχ Σου την περασμενη Κυριακη ,   ειχε πολυ κοσμο , δρομεις, περιπατητες, ποδηλατες, εθελοντες μουσικες, βαβουρα, ειχε απ'όλα , ειναι ωραιος ο   αγωνας του ΣΔΥΘ βλεπεις ολους τους γνωστους, κανεις χαβαλε και ενιοτε τρεχεις κιολας.
 Βρεθηκαμε λοιπον με τους αλλους, πειραχτηκαμε, βγαλαμε φωτογραφιες , ξαναβγαλαμε φωτογραφιες  , μετα βγαλαμε λιγες ακομη γιατι ολο και καποιος ειχε μεινει  εκτος καδρου  , για να μην πολυλογω δεν καναμε τιποτε αλλο μεχρι την εκκινηση κοιτουσαμε προς καποιο κινητο ρουφωντας τις κοιλιες μας για να δειχνουμε ευσταλεις και αθλητικοι,  πανετοιμοι για μεγαλες επιδοσεις.
Εδω πρεπει να πω, οτι υποψιαζομαι οτι   ολοι αυτοι οι φιλοι μου που συνωστιζονται να τρεξουν διπλα μου (τρεξαμε ολοι μαζι, σε ολο τον αγωνα παροτι αυτοι ειναι πολυ πιο γρηγοροι απο εμενα )  δεν τρεχουν μαζι μου λογω των αθλητικων επιδοσεων μου αλλα λογω χαβαλε , ας μην σχολιασω καλυτερα...
Παντως προσπαθησα και σε εναν αγωνα 16 περιπου χιλιομετρων έκανα ατομικό ρεκόρ   τριαντα ολόκληρα  δευτερολεπτα καλύτερο σε συγκριση με πέρυσι . Ηταν ενας μικρος (πολυ μικρος ομως) θριαμβος.
Συγκινημένος από την ανεπανάληπτη επιτυχία μου και την φοβερή ταχύτητά μου  (οι άλλοι βέβαια  καθε τρεις και δύο σταματούσαν στον αγώνα και κοιτούσαν πίσω να δουν αν έρχομαι)   πήρα το μετάλιό μου , έφαγα την μπανάνα μου και  μπήκα πάλι στο κλουβί .
Εδώ πρέπει να καταγγείλω στην διοργάνωση του αγωνα ότι δεν μπορεί με τις πρωτες ζεστες να φοράνε όλες κάτι σορτσακια δεκαπεντε πόντους , ειμαστε και κάποιας ηλικίας, πρέπει να τηρείται ένα dress code βρε παιδί , τι ξετσίπωτα πράγματα ειναι αυτά . Αυτά φυσικά  τα καυτηρίασα  στους άλλους της παρέας  όσο τρέχαμε (τους έδειχνα και τα σχετικά παραδείγματα προς αποφυγήν στη διάρκεια του αγώνα) αλλά αυτοί είναι χαμηλής ηθικής δεν συμμερίζονταν τον αποτροπιασμό μου, τρέχαν με περισσότερο πάθος. 
Ετσι δημιουργικά περάσαμε πάλι το Σαββατοκύριακο, τώρα πρέπει να τρέξουμε όσο προλαβαίνουμε πριν ζεστάνει αρκετά και αρχίσουν παλι να μας τραβολογάνε για μπάνια  σε διάφορες κοντινές παραλίες.

Μπάνια τωρα στην Αλόννησο μαζί με τον αγωνα στις 4 Ιουνίου.     
εξαιρετικοι  δρομεις, ακομη καλυτερη παρεα