Μοναδικη από πολλες αποψεις.
Δεν ειχα ξαναπάει . Μου ειχαν πει πολλοι δρομεις και μαζι και η καρδια μου οτι ειναι ομορφη με ωραιο τοπιο και διαδρομη.
Ολυμπος και ασχημος δεν γινεται βεβαια, οποτε πηγαμε με εκλεκτη παρεα οπως παντα (ευτυχως που ηρθαν τελικα, Μαρκος, Πανος, Στεφανος Χ2 και αρκετοι αλλοι) και ειδα απο κοντα ακομα εναν αγωνα βουνου στον Ολυμπο .
 |
| Αθληται σε κατασταση ΚΟΥΚΟΥΡΟΥΚΟΥ |
Τα καλα πρεπει να τα λεμε. Στον "αγωνα" αυτο (α ξεχασα δεν ειναι αγωνας αχεμ... ειναι φυσιολατρικη εκδηλωση , περιπατος - οπως θελετε , δεν λεμε την απαγορευμενη λεξη, καραδοκει ο ΣΕΓΑΣ- τι ντροπη για μας τους φιλαθλους η ιερη Ομοσπονδια , μητερα του αθλητισμου στην Ελλαδα να παιζει τον μπαμπουλα απεναντι στην πιο καθαρη ερασιτεχνικη μορφη αθλητισμου που αφορα χιλιαδες ανθρωπους).
Η διοργανωση ηταν αψογη. Σε ολα της . Και σε ενα πολυ δυσκολο τερεν . Εθελοντες με χαμογελο , διασωστες , τροφοδοσιες , ολα . Μεγαλη η προσπαθεια τους με σεβασμο στο περιβαλλον , σε μια διαδρομη αριστουργημα. Με μονοπατια , με απαιτητικη ανηφορα , με θεα , με φαραγγια με βαθρες και ποταμια , σκοινια παντου στα δυσκολα σημεια , με φιλους να σε προειδοποιουν και να βοηθαν στα δυσκολα .
 |
| Ομορφια |
Και να περιμενουν και εμας τους τελευταιους να μη μας λειψει τιποτε παροτι εριχνε τουλουμια προς το μεσημερι. Μπραβο στο ΕΟΣ Βροντου.
Πηγαμε με την συνηθη παρεα. Διαπιστωσα δε οτι οι υπολοιποι εχουν εμπεδωσει οτι ειμαι πτωματαρα ολκης και αποδεχονται το γεγονος οτι δεν θα τρεξουν τελικα αλλα θα περπατανε (χαρα στο κουραγιο τους) . Μετα απο μια ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ανηφορα (ο αγωνας ειναι πολυ απαιτητικος - 1400+ υψομετρικη στα πρωτα 8Κ- τουλαχιστον για οσους απο εμας ειμαστε , αχεμ μεσου επιπεδου) στην πρωτη κατηφορα γυρισε το ποδι μου - οπως παντα στον Ολυμπο - και παπαλα τα ονειρα για τρεξιματακι στο κατεβασμα (που ηταν κι αυτο δυσκολο) - αλλα κουτσα στραβα και χαρη στα παιδια που με ακολουθησαν, υπομονετικα κατεβηκαμε.
 |
| και πισινες εχομε |
Και το χειροτερο ηταν οτι μ'αρεσε κιολας .Τωρα ειναι το ποδι μου πρησμενο και σκεφτομαι τι ωραια που ηταν ... Μαζοχισμος.
Το ειπα και στους αλλους την ωρα που τρωγαμε μετα τον τερματισμο. Πρεπει να κανουμε τουριστικη καμπανια του στυλ:
- Σας αρεσει να πονατε και να υποφερετε?,
-Σας εξιταρει η προοπτικη να ειστε ολο στο πεφτω - δεν πεφτω στην πλαγια, στο ψηλοτερο βουνο της Ελλαδος?
-Τη βρισκετε να ανεβαινετε ανηφορες που στα τρια μετρα βλεπετε ψηλα την φτερνα του μπροστινου σας?
-Να ανεβαινετε με 25 λεπτα το χιλομετρο και αυτο για μια δυο ωρες?
-Να θυμαστε ολες τις παλιες βρισιες στην ανηφορα και να εφευρισκετε καινουριες?
-Να μην μπορειτε να τρεξετε ΟΥΤΕ στην κατηφορα?
-Και ολα αυτα να τα κανετε με παρεα και να γουσταρετε κιολας ?
- Και να ξεκαρδιζεστε με αστεια επιπεδου δημοτικου?
-Και να βγαζετε φωτογραφιες λες και ειστε στη Χαλκιδικη ? Ελατε στον Ολυμπο ...
Αυτα μας αρεσουν λοιπον και παροτι ποναω τωρα που τα γραφω, θυμαμαι οτι το μονο που λεγαμε οταν τερματισαμε μεσα στη βροχη ειναι ποτε θα γραφτουμε στον επομενο αγωνα. Γιατι τετοιοι ειμαστε .
 |
| Ανεβαινοντας σαν τους ειλωτες |
