Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ


 
Να μην χορταινεις τρεξιμο
Επιτελους τελειωσε αυτο το μαρτυριο της ζεστης που δε μ'αφηνει να κοιμηθω να δουλεψω να αναπνευσω και - κυριως - να τρεξω.
Ξεμπερδεψα και με τις διακοπες , πηγα και ενα ταξιδι στο εξωτερικο οπου ειχα σχεδιασει με καθε λεπτομερεια τα τρεξιματα μου τα οποια και τα εκανα στο ακεραιο και τα ευχαριστηθηκα σε συνθηκες ιδανικες. 
Γιατι οι κουτοφραγκοι τα θεματα δημοσιου χωρου τα εχουν ξεκαθαρισει απο καιρο και αν θες να τρεξεις με την ησυχια σου πας και τρεχεις μια χαρα δεν σε ενοχλει κανεις. Και παρκα εχει και σταδια εχει και ποδηλατο μπορεις  να κανεις και βολτα να πας να χαζεψεις, οτι θες .  Εδω πας στην παραλια και  αν δεν σε πατησει κανα ποδηλατο και αν δεν σε πονεσει το ποδι σου απο το δαπεδο και αν περασεις με γιγαντιαιο σλαλομ  μεσα απο τα δεκαδες καροτσακια με μαλλι της γριας - καλαμποκι - ποπ κορν και αν δεν σε δαγκωσει και κανας σκυλος , θα την βγαλεις την προπονηση. 
Για τρεξιμο βεβαια  στο χορτο ουτε λογος , στην Ελλαδα το χορτο ειναι απαγορευμενο πραμα, κατι σαν τη φουντα. Μονο το καπνιζεις, δεν το περπατας η το τρεχεις, εκτος αν εισαι σκυλος οποτε μπορεις να πας το χ... 
Στο βουνο δε κανεις τον σταυρο σου να μην πεσεις σε καμια αγελη σκυλων  εχουν πληθυνει τα σκυλια , ας οψονται διαφοροι βλαμμενοι και καλα "φιλοζωοι" που πανε και τα ταιζουν  και ολο γεννοβολανε. , ειναι καλα τα σκυλακια γενικως,  αλλα καμια μερα θα φανε κανεναν. 

Πανε αυτα τελειωσαν ομως . Επεστρεψα στην πολη ξαναεβαλα μπρος να κανω τα τρεξιματα μου  και ολα τα χρειαζουμενα για να τρεξω στο Παρανεστι ,    πηγα για λονγκ στο Σειχ Σου και φυσικα την πατησα κυριολεκτικως.
Ενω τοσο καιρο δεν ειχα κανενα προβλημα, παω να μπω στο μονοπατι που συνδεει δρομο Πυροσβεστικης  με καραβι , βλεπω οτι κατω ειναι σκεπασμενο με φυλλα , προχωραω περπατωντας  αλλα και παλι την πατησα την πετρα και παει ο δεξιος αστραγαλος. Αποτελεσμα για  δυο βδομαδες πανε ολες οι προπονησεις εκτος από δυο μεγαλα αλλα ο αστραγαλος εκει να ποναει. Και μενουν 12 μερες. Για το 46 αρι. Που 46 χιλομετρα σε βουνο    ουτε στον υπνο μου δεν εχω κανει . Και περπαταω μεσα στο σπιτι και με βλεπει η μανα μου και κλαιει  ετσι που παω. Υπομονη. 
Και γεφυρες και ποταμια θα σας κανουμε