ΤΡΕΞΤΕ ΛΕΕΙ...

Τρεξτε λεει να αποκτησετε υγεια.

Θα νιωθετε καλυτερα και θα ζησετε περισσοτερο.

Θα σας ζηλευουν ολοι για την ομορφια σας και την καλη φυσικη σας κατασταση

Τρεξτε λοιπον.

Ετρεξα κι εγω και γραφτηκα στον αγωνα του Χορτιατη.

Γιατι ολα τα αλλα τα  γατια  δεν θα πανε.

Χορτιατης trail run 22 χλμ, 1100 μετρα αναβασης.

Θα δουμε την Κυριακη το μεσημερι τι θα λεω...

Και ηδη αρχισε να βρεχει . Στον Χορτιατη αν πας καλοκαιρι και υπο   συνθηκες  αδιαλειπτης ξηρασιας, οταν   μπεις σε ενα μονοπατι τοσοδα   ακακο ,γεμιζεις λασπη μεχρι τα αυτια.

 Φανταζεται κανεις τι  εχει να γινει την Κυριακη.

Ειναι και εκεινο το καλο το παιδι ο Στελιος ο Καϊαφας που το οργανωνει και δεν παει το μυαλο σου στο κακο...   Σου λεει οικολογος ειναι, δρομεας , φιλος της φυσης . Ειμαι σιγουρος οτι θα καθεται σε κανα υψωμα και θα γελαει σε βαρος ολων των αφελων σαν κι εμενα που θα πανε στον Χορτιατη.

Γι’αυτο χαιρετηστε τους αγαπημενους σας πριν τον αγωνα. Μπορει να κολλησετε στην λασπη και να μην τους ξαναδειτε πριν την ανοιξη.

Η διαδρομη ομως ειναι καταπληκτικη.  Το συναισθημα ειναι πραγματικα ανεπαναληπτο.

Ειναι  αυτο που λενε «Ποναει αλλα μ’αρεσει» Στο κατω κατω κανείς δεν μας αναγκασε να παμε.

Ο μαζοχισμος μας μονο.

ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ (ΞΑΝΑ)

Δηλωσα. Το σκεφτηκα λιγακι (αλλα πολυ λιγο ) και δηλωσα. Θα παω να τρεξω.

Δυσκολος αγωνας. Τον εχω κανει σε κομματια στην προπονηση . Προκειται περι παλουκιου ολκης με μπολικη λασπη και πιθανως χιονι και παγο.

Εν τω μεταξυ δεν εχω κανει προπονηση σε μονοπατι , τιποτα, μονο στο Σειχ Σου πανω στον δρομο. Αλλα δεν με νοιαζει.

Ειναι ο αγωνας του φιλου μου του Στελιου του Καϊαφα και δεν τον χανω με τιποτα. Λιγο θα αλλαξω το προγραμμα μου, του τρεξιματος, που ειχα ενα 30αρι εκεινη τη μερα, αλλα δεν πειραζει καπου αλλου θα το χωσω.

Γιατι κατα τα αλλα η προπονηση παει πολυ καλα, χωρις προβληματα , με πολλα - πολλα χιλιομετρα.

Εγινε και το πρωτο τριανταρι στην Παραλια με την παρεα του ΣΔΥΘ. Ωραια ηταν -  καμια 25αρια νοματαιοι τρεχαν σαν τους παλαβους πρωι πρωι , σχεδον μεχρι το ΙΚΕΑ φτασαμε. Διαδρομη , Σταδιο, Λιμανι μεσα για μεσα, πισω Κρηνη , ΙΚΕΑ και παλι πισω σταδιο με την τελευταια ανηφορα , να πηγαινει υπερ πατριδος και με απλο περπατημα να τερματιζουμε μαζι με την Γεωργια.

Εγινε και συνεστιαση ολων των ψυχαναγκαστικων που τρεχουμε το πρωι στο Σταδιο , για ποτο, λιγο φαγητο, με πολυ γελιο και βραβεια και βασιλοπιτα. Καλα παιδια ολοι τους , χαρηκα που τους εχω γνωρισει.   

Τωρα τα κεφαλια μεσα , λιγο πιο χαλαρα αυτο το Σαββατοκυριακο και η πολλη προπονηση ειναι στις επομενες τρεις εβδομαδες με ενδιαμεσο Διον, Χορτιατη (θα ηθελα και Τρικαλα αλλα ενταξει ...ειπαμε) και μετα Μαραθωνιος. 

Αρχισα ηδη να ανατριχιαζω στην ιδεα...