Η γνωστη παρεα μαζοχιστων απτοητοι απο τα δελτια
καιρου , ετοιμαστηκαμε , πλυθηκαμε, ξυριστηκαμε , παρφουμαριστηκαμε (λεμε τωρα)
και πηγαμε στην Σφενδαμη.
Η βροχη καταρακτωδης , η γη τσαμουρωδης, πηραμε τα
νουμερα μας και παρακολουθουσαμε κατω απο τις τεντες τους ποδηλατες που ερχοντουσαν
στον τερματισμο μεχρι να ξεκινησουμε εμεις.
Βασικα ποδηλατες δεν ειδαμε , κατι λασπωμενα οντα
βλεπαμε με ροδες να εξεχουν απο κατω ...
Εν τω μεταξυ να βρεχει και να λυσομαναει και μαζι
με την βροχη κατι κουνουπια σαν προβατα στο μεγεθος, να μας τρωνε ζωντανους
κατω απ' την τεντα .
Την ψυλλιαστηκαμε οτι δεν θα περασουμε και πολυ καλα.
Με τα πολλα και με μια αναγκαια καθυστερηση
στηθηκαμε στην εκκινηση , μας ανακοινωθηκε οτι θα γινουν δυο γυροι των 10 χλμ
για λογους ασφαλειας (προφανως ειχαν βγει κροκοδειλοι απο τα ποταμια του νερου)
και ξεκινησαμε. Η πρωτη στροφη εμοιαζε με τους παλιους αγωνες φορμουλα ενα , με τους πρωτους τολμηρους να φευγουν με
τις μπαντες και να χτυπαν στις μπαρες (δεν υπηρχαν μπαρες ετσι το λεω)
Ηταν αδυνατο οχι να τρεξεις , να περπατησεις ,
να σταθεις ορθιος. Το πηρα αποφαση ομως
οτι προκειται για αγωνα περιπετειας πλεον και οχι για τρεξιμο και ξεκινησα με τους λοιπους...
Τελικα το διασκεδασα. Ειχε πολυ πλακα η διαδρομη,
(φυσικα εκανα μονο τον ενα γυρο) τερματιζοντας με DNF , οπως και οι υπολοιποι της παρεας. (φυσικα
υπηρχαν και οι εξωγηινοι που τερματισαν κανονικα, αλλα αυτοι δεν ειναι ανθρωποι
ειμαι σιγουρος)
Καταπληκτικη η διαδρομη και θα θελα να δω πως θα
ειναι ολοκληρα τα 23 χλμ. Πολυ ωραια φυση , πραγματικα μεσα σε τουνελ απο
θαμνους κλπ, με αρκετο χωραφοδρομο που θα ηταν μια καλη εναλλακτικη σε συνθηκες
ξηρου καιρου αλλα με βροχη δεν παιζοταν...
Θα μου μεινουν απο την εμπειρια αυτη:
Τα πολυ ωραια τοπια. Η μεγαλη διοργανωση ,
ποδηλατα ετοιμασιες κλπ κλπ. Η αγριαδα της φυσης σε πολλα μερη και τα πολλα
σκιερα σημεια με την πιστα να διασχιζει το τουνελ της βλαστησης. Το πιο ωραιο
μεταλλιο που εχω παρει σε αγωνα (παροτι δεν το αξιζαμε μια και οι πιοι πολλοι
των 23 τερματισαμε στα 10) . Η προθυμια των πολλων εθελοντων που εφαγαν
κανονικα την κακοκαιρια. Η ατελειωτη λασπη που με καλυψε σχεδον ολοκληρο .
Δεν μ’αρεσε που μετα το τελος του αγωνα δεν ειχε
ενα χυμο , μια μπανανα ...
Θα’ θελα να ξαναπαω , να το τρεξω ομως , σε κανονικες συνθηκες , γιατι αυτη
τη φορα δεν ετρεξα καθολου , μονο κρεμιομουν σαν τον Ταρζαν απο τα κλαδια των
δεντρων. Του χρονου τωρα.
 |
| εκκινηση |
 |
| Καινουριος... |
 |
| Απο τη διαδρομη. Μαγεια. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου