ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΣΤΟ ΜΕΤΣΟΒΟ

 

Χαμος στην εκκινηση των 40

Μαγεια

Ανηφορα με Στεφανο

Σαββατοκυριακο. Στο Μετσοβο. Με παρεα. Σε μεγαλο αγωνα .

Τι αλλο να θελει κανεις ?

Ξενυχτισμενοι απο τον βραδυνο τελικο του τσαμπιονσλιγκ, σηκωθηκαμε  5 η ωρα τα χαραματα να παμε να τρεξουμε στην Ηπειρο.   Παρεα με Γιαννη   (που ηρθε για βολτα ταχα ) και Στεφανο    με ετερον ημισυ (τι τραβαν κι αυτα τα κοριτσια , ποιος ξερει τι της υποσχεθηκε και  τραβιοταν ξημερωματα στο Μετσοβο ενω δεν τρεχει κιολας) πηραμε τους καφεδες μας και βουρ  .  Στη διαδρομη φυσικα δεν ειπαμε τιποτε αλλο εκτος απο αγωνες και τα λοιπα ,  πιναμε,  καπνιζαμε (ψεμματα)  και τρωγαμε  , διασκεδαζαμε εις βαρος των διοδιων , κακολογουσαμε το μαυρο προβατο που παλι δεν ηρθε και οσονουπω αφιχθηκαμε στο ξακουστο Μετσοβο οπου ηταν λιγο πιο δυσκολο να βρεις να κυκλοφορησεις και να παρκαρεις από την Τσιμισκη Σαββατο στις 12 η ωρα.  

Βρηκαμε τελικα να παρκαρουμε , αλλαξαμε μεσα στον δρομο, βαζελινωθηκαμε σαν γερμανιδες πορνοσταρ του '80 και κατεβηκαμε χαρουμενοι και γλυστεροι προς την πλατεια να δουμε τους αλλους (Μαρκος , Σηφης και πολλοι - πολλοι αλλοι) που ετοιμαζονταν για τις εκκινησεις .  

Βεβαια να πω οτι η ατμοσφαιρα ηταν πανηγυρικη , πραγμα λογικο, μια και ηταν ωραια μερα, επικειτο αγωνας τρεηλ ρανινγκ (trail running, where men are dressed  like women and women look like men που ελεγε και ενας κινεζος αλλα αγγλομαθης φιλοσοφος) , ο οποιος για εμας που θα τρεχαμε εικοσαρι ηταν ευκαιρια για μια καλη  εκδρομη , ενω γι'αυτους που τρεχαν στα σαραντα, απλως δεν ηξεραν τι τους περιμενε στη συνεχεια... Φυσικα μουσικες,  χρωματα , πολυς κοσμος , ηταν πολυ ωραια η ατμοσφαιρα και παρα παρα πολυ καλη η διοργανωση , να τα λεμε κι αυτα , αξιζει να παει κανεις στο Μετσοβο να τρεξει σε οποιον απο τους δυο αγωνες μπορει. Ειναι απο τις πολυ ωραιες διοργανωσεις trail running που σε αποζημιωνει η διαδρομη από την αρχη μεχρι το τελος, με καταπληκτικα τοπια και παρα πολυ μαλακο τερεν.

Ο Γιαννης που θα ερχοταν για καφε οπως ελεγε  πηρε το νουμερο του μαυρου προβατου που δεν ηρθε και συμμετειχε , ετσι για την πλακα του - και βγηκε αναμεσα στους πρωτους , ενω εμενα μου βγηκε η γλωσσα στα ρουμανια της Πινδου.  Καθε φορα που ανεβαινω τετοιες ανηφορες αναθεωρω ολο το αγωνιστικο μου προγραμμα, ενω δηλαδη φετος  ειμαι σχεδον αποφασιμενος να τρεξω στον Ολυμπο , μου κοπηκε η ορεξη . 

Ανεβαινοντας σαν ειλωτες-πλακα κανω

Ευτυχως ειχα τον φιλο μου τον Στεφανο μαζι  που μου εκανε παρεα σε ολη τη διαδρομη και πολυ ευχαριστιοταν κανοντας ολες τις βλακειες που μπορει να φανταστει κανεις,   ενω βγαλαμε και καμια κατοσταρια φωτογραφιες . Παντως υπηρχαν στιγμες - σε πιο χαλαρο τερεν - που παρακαλουσα να μην τελειωσει το τρεξιμο , δεν εχω ξαναδει τετοια ωραια μερη...

Καταπληκτικο το κατεβασμα για Μετσοβο

Τελικα ηταν πολυ ωραια ,  χορτασε το ματι μας ομορφια ,  τερματισαμε ανετα και χαλαρα και μετα κατσαμε να δουμε τους τερματισμους των 40αρηδων , σκεφτομενοι με αγωνια και περισυλλογη τον φιλο μας τον Μαρκο που ταλαιπωρουνταν ακομα πανω στα βουνα . Ευτυχως καταφεραμε να πνιξουμε τον πονο , την αγωνια και την δυστυχια μας για την τυχη του φιλου μας  στα κοντοσουβλια και τις μπυρες που ερχοταν με ρυθμο γραφομηχανης και μετα , ε ποσο να φαμε πια , αναγκαστηκαμε και φυγαμε.

Ωραια ηταν .