Μετά από ένα μήνα ουσιαστικής απραξίας μπαίνουμε
με την παρέα σε ρυθμούς προπόνησης πιο πολύ για να το
ευχαριστιόμαστε, παρά γιατί έχουμε και κάποιο στόχο .
Πήγα στο στάδιο όπου γίνεται το μαλιοβράσι . Καλό
αυτό γιατί ο κόσμος δεν κάθεται μέσα αλλά έστω και τώρα προ θερινών ... αποκαλυπτηρίων, τρέχει λίγο και κινείται. Κάτι θα μείνει
στον καθένα από αυτην την έκτακτη προπόνηση που στο 90% των περιπτώσεων γίνεται
μόνο και μόνο για να χαθούν κάποια κιλά ...
Χαλάλι ο συνωστισμός στο στάδιο, αρκεί να
κινητοποιηθεί και κάποιος να προσπαθήσει να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κόσμου, που δεν έχει που να πάει να αθληθεί ελεύθερα και όχι με αντίτιμο.
Η Πολιτεία έχει υποχρέωση να προσφέρει συνθήκες
άθλησης καθώς είναι κάτι που θα της επιστραφεί στο πολλαπλάσιο. Περίμενα είναι η αλήθεια πιο πολλά από τον νέο Δήμαρχό
μας σ'αυτόν τον τομέα αλλά μέχρι στιγμής σιγήν ασυρμάτου.
Επίσης για το στάδιο. Η έμπνευση να μπεί εισιτήριο
στο πάρκινγκ αφησε το πάρκινγκ άδειο και πιστεύω ότι ούτε τα έξοδά τους δεν βγαζουν.
Σκέφτομαι μόνο τον γονέα που θέλει να πάρει το
παιδί από τον στίβο όπου το στέλνει για να γυμναστεί λίγο. Πληρώνει και στον σύλλογο που εκμεταλλεύεται
το δημόσιο στάδιο για τις ακαδημίες του, πληρώνει και για το πάρκινγκ. Τέλος
πάντων και πάλι...
Η Ελλάδα (και
) σ’αυτόν τον τομέα είναι πολύ πίσω . Θα’θελα
να είχαμε γεννηθεί κάτι άλλο, σε κάποια άλλη ευρωπαική χώρα...
Αφού δώσαν ένα
κάρο λεφτά για να παριστάνουμε την παγκόσμια αθλητική δύναμη με όλους τους ντοπαρισμένους
αρσιβαρίστες, στιβίστες, κολυμβητές κλπ, κλπ, έχουμε μείνει με ένα στάδιο στην Θεσσαλονίκη
για όλο αυτόν τον κόσμο, ενώ και στην Αθήνα όπως ακούω κλείνουν τον Άγιο Κοσμά.
Ντροπή. Μόνο που τα σκέφτομαι συγχύζομαι.
Πάω για τρέξιμο να ξεσκάσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου