ΖΕΣΤΗ ΚΑΙ ΜΑΥΡΙΛΑ

Τελικα μια χαρα ηταν τον χειμωνα.

Πηγα την Κυριακη πρωι για ενα “μεγαλο” (τρομαρα μου) και με βαρεσε η ζεστη  . Και θυμομουν αγκομαχωντας στην κατηφορα , που ήταν Μαρτιος , ειχαμε βγει  Χορτιατη και χιονιζε και ειχαμε παγωσει αλλα τρεχαμε μεσα στο χιονι και στην λασπη σαν τους ηρωες του σαραντα...

Και μετα εψαχνα δροσερο νερο να πιω...

Δεν πειραζει . Θα συνηθισω και στη ζεστη  ενοψει του δρομου (20Κ) της Εδεσσας αν βεβαια δεν μας κοψουν τιποτε εκλογες...

Γιατι ειναι κι αυτα. Ολη η κατασταση μου  προκαλει καταθλιψη και προσπαθω να αποφευγω να δω ειδησεις αλλα και ξενα καναλια που αν τα δεις μια φορα εισαι ετοιμος να πηδηξεις απο κανα μπαλκονι.

Οποτε ας παω για τρεξιμο και σημερα το απογευματακι , που αναμενεται και να βρεχει   να φυγουν οι μαυρες σκεψεις  και να αισιοδοξησουμε λιγακι.

Κι ας ειναι το γηπεδο γεματο κοσμο και χαλια ο ταπητας και δεν εχουμε που να παμε .

 Αρκει να τρεξω και να το ευχαριστηθω , οπως παντα .