Ενα πράγμα που με συγκινεί πάρα πολύ επί
προσωπικου επιπέδου είναι οι πίτες παντός είδους .
Ενα δευτερο είναι το τρέξιμο ιδίως σε δασική διαδρομή.
Ο συνδυασμός των δύο με εκστασιάζει.
Γι’αυτό ο γύρος Πυλαίας θα παραμείνει ως πρώτη
επιλογή και για του χρόνου.
Αγώνας μέσα στον αστικό ιστό ουσιαστικά , με
πινελιές τρέκινγκ , πορεία σε μονοπάτια,
λάσπη αλλά και άσφαλτος , πολύ ανηφόρα, (ουφ) αλλά και συμμετοχή.
Στη λήξη του αγώνα δε ένας εντυπωσιακός μπουφές
για να μην χάσουμε και καμια θερμίδα ...
Πραγματικά όμως με εντυπωσιάζει η προθυμία ανθρώπων να
διοργανώσουν αγώνες (για να τρέχουμε όλοι
εμείς που άλλη δουλειά δεν κάνουμε) που σίγουρα χρονο με τον χρονο θα
ειναι καλυτεροι.
Δεν θα σταθώ στα όποια προβλήματα γιατί είναι άδικο γι’αυτούς που ξόδεψαν χρόνο και χρήμα
για να τρέξουμε σε μια ομορφη διαδρομη.
Τώρα Χριστούγεννα με πολύ τρεξιμο με απώτερο στόχο
τον Αεθλο (για πρώτη φορά) και στο βάθος Πέλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου