To αποφάσισα
και είπα τέλος στον μαζοχισμό του θερινού τρεξίματος .
Με πονάει και το πόδι σε
τακτά χρονικά διαστήματα, οπότε είπα να κάνω μπυρο-πιτσοθεραπεία , να αφήσω τον
οργανισμό μου δείξει τα δείγματα υγείας
του και να επανακτήσει σε ελάχιστο χρόνο όλα τα κιλα (ολα τα λεφτα) που έχασε το
προηγούμενο διάστημα και να παρατήσω τις βλέψεις για Ζαγόρια κλπ κλπ τα οποία
μάλλον είναι ουτοπικό να ελπίζω ότι μπορώ να τα τρέξω πλέον κι ας έχω πληρώσει
και τη συμμετοχή μου.
Με βασικό μου στόχο να τρέξω για πρώτη φορά στον Κλασσικό του Νοεμβρίου είναι
ευκαιρία να ξεκουραστώ λίγο , να στρώσει το πόδι μου , να κάνω κανα μπάνιο βρε
αδερφέ και όχι κάθε Σάββατο πρωί ραντεβού με τους άλλους πυροβολημένους στις
γέφυρες στον κλασσικό διάλογο «Να τρέξουμε ... λίγο εεε.... Να ... κανα δεκαπεντάρι ....» το οποίο μετά γίνεται
εικοσάρι και αν είμαστε βέβαια τυχεροί δεν παραστρατήσουμε σε κανα μονοπάτι και
όλα αυτά μέσα στη ζέστη της Αφρικής σα λεγεωνάριοι που έχασαν τον δρόμο στην
ερημο.
Βέβαια για να πω την αλήθεια μου λείπει αφάνταστα το
τρέξιμο (έχω 6 ολόκληρες μέρες να τρέξω) , οπότε οριστικοποίησα την συμμετοχή
μου στο Ξηρολίβαδο για να έχω με κάτι να παίζω ...
Ραντεβού τον Ιούλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου