Σε μια θαυμασια μερα , ξεκινησαμε και πηγαμε οι
τρεις μας στο Ξηρολιβαδο (σαν σχολικη εκθεση μοιαζει ...)
Στη θερινη εκδοση λοιπον του ωραιου αυτου αγωνα πηγα
με μισο ποδι , τον ετρεξα οσο μπορουσα (περιπου τα 10 απο τα 14 χλμ) παρεα με τον Μαρκο που παραφυλαγε μην χαθω σε
κανα δασος.
Παροτι πονουσα ευχαριστηθηκα τον αγωνα (κατι μου
θυμιζει αυτο... «ποναω αλλα μ’αρεσει»...κατι μου θυμιζει , τελος παντων) καθως
η διαδρομη ειναι μαγικη , το δασος απιθανο.
Κατ’αρχην
να πω οτι ολη σχεδον η διαδρομη ηταν μεσα στο δασος, σε μονοπατι , το οποιο ηταν
πολυ μαλακο. Περα απο τη σκια, το υψομετρο και το μικροκλιμα της περιοχης εριξαν
την θερμοκρασια με αποτελεσμα να μην ζεσταθουμε καθολου.
Πολυ μεγαλη η συμμετοχη, με καλους χρονους
γενικως.
Εγω τερματισα
με ενα ποδι και αποφασισα να το κοψω για κανα μηνα γιατι κλασσικο δεν βλεπω.
Μεγαλη η συμμετοχη του κοσμου με οικογενειες με
ποδηλατα , με κλαρινα , με τυμπανα , με καβαλαρηδες να πηγαινουν περα δωθε ,
φοβερο κλιμα.
Ειχε προηγηθει
και κατασκηνωση στο πανεμορφο αυτο χωριο ...
Μετα ακολουθησε (παρα το οτι ηταν - δεν ηταν 11 το
πρωι) ψησταρια με πλουσια εδεσματα που λεν και στις ταβερνες
Θα ξαναπαω , ειτε χειμωνα ειτε καλοκαιρι γιατι
αξιζει πολυ η προσπαθεια του Αντωνη Κουκουτεγου και των ανθρωπων απο το Δημο Βεροιας
, ο αγωνας ειναι παρα πολυ ευχαριστος, ειναι αρκετα ευκολος και ειναι και κοντα στη Θεσσαλονικη
Nα και μερικες φωτο απο τη διαδρομη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου