ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΦΟΡΑ ΤΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ

Τενις. Θα ασχοληθω με το τενις . 

Η' με το πινγκ πονγκ . 

Η μαλλον αυτα ειναι κουραστικα σπορ.

 Θα ασχοληθω με τα βελακια. 

Θα σημαδευω , θα πινω τις μπυρες μου και μετα θα ξυνω την κοιλια μου βγαζοντας και το μπλε το χνουδι βαθια μεσα απο τον αφαλο μου. 

Και ουτε γατα, ουτε ζημια, ουτε να ποναν τα ποδια μου, μονο για κατουρημα θα πηγαινω να αδειαζω τις μπυρες. 

Ηρθε επιτελους η στιγμη που εγκατελειψα και επισημα σε αγωνα χωρις να υπαρχει καποιος λογος. 

Μαγεια

Ξεκινησα στον αγαπημενο μου αγωνα , αυτον του Χορτιατη , εκανα ολη την ανηφορα αγκομαχωντας και οταν ηρθε η ωρα του σταθμου  σκεφτηκα οτι εχω ακομη ενα ανεβοκατεβασμα  6 εως 8 χιλιομετρων περιπου να κανω και ο διαβολος μεσα μου δεν με αφησε. “ΣΤΑΜΑΤΑ ! " μου λεει "ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΗ, ΠΟΥ ΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ !" οποτε κι εγω λυγισα, διαλεξα τον δρομο της αμαρτιας , αποχαιρετησα τον Μαρκο και τον Παναγιωτη που μου εκαναν παρεα (με πολυ υπομονη και οι δυο τους) , παρεδοσα το τσιπακι μου  και πηρα την κατηφορα για το  μαρτυρικο χωριο του Χορτιατη σκεφτομενος στην επιστροφη αν θα μου δωσουν μπακλαβαδακι (γιατι αυτο παει με την εγκυρη συμμετοχη). 

Βεβαια προνοησα και περιμενα λιγακι να περασουν οι  πρωτοι γιατι αμα με εβλεπαν οι γνωστοι στον τερματισμο να καταφτανω σε δυο ωρες θα παθαιναν ομαδικα παρακρουση . 

Αφου με ειδε ο Μπαμπης αγκαλια με τον εγγονο του και θαυμασε, του ειπε του μικρου "δες τι αθληταραδες φιλους εχω" μεχρι βεβαια να του πω ντροπιασμενος τα καθεκαστα οτι εκοψα 6-7 χιλιομετρα απο τη διαδρομη. Αντε να εξιλεωθουμε στον Μπαμπη ...

Ε τι να κανω , εφαγα το γλυκακι μου μεσα στις δρομικες τυψεις  ,  εκανα την καρδια μου πετρα και εκατσα στις απονομες .

 ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΑ μαλιστα να κανω την απονομη στη  ΜΙΚΡΗ ηλικιακη κατηγορια των γυναικων - εγω δεν ηθελα - αλλα τι να κανουμε αυτη η διαθεση για προσφορα στον αθλητισμο θα μας φαει.   

Ανοιξη

Περα απο την πλακα τωρα ηταν μια διοργανωση του Χορτιατη trail run η οποια κατ'εξαιρεση εγινε με καλοκαιρινο καιρο, γεγονος που απο μονο του στερει απο τον αγωνα μερος της ομορφιας και της δυσκολιας  του. Και παλι ομως το βουνο ηταν ανοιξιατικο και μεσα στα λουλουδια , η διαδρομη ειναι υπεροχη ενω εδωσαν το παρον  πολυ καλοι αθλητες - παρα το τριημερο ειχε συμμετοχες . 

Αν υπηρξαν και μερικα προβληματα  , ειναι γιατι ο Χορτιατης ειναι λιγο αναποδος , υπαρχει παντα ο κινδυνος αν ακολουθησεις τον μπροστινο σου να χαθεις , γιατι εχει πολλες στροφες και παρακαμψεις και μπορει να χασεις τα σημαδια που υπαρχουν. Ο φιλος ο Στελιος προσπαθει για το καλυτερο αν και απουσιαζει απο τη χωρα , ηταν και παλι παρων και εδωσε τα παντα μεσα σε ελαχιστο διαστημα , τον αλλο Χειμωνα θα παει ακομη καλυτερα  ο αγωνας (μπορει να τερματισω κι εγω του χρονου. ).