ΖΕΣΤΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Η καταραμενη εποχη του χρονου εφτασε , που μας στερει τη χαρα απο το τρεξιμο μας μια και ξεκιναει η ζεστη απο νωρις και τελειωνει αργα το απογευμα ισα - ισα για να σου καταστρεψει το ηθικο κι να σε αποθαρρυνει.

Αφου λοιπον ξεπερασα το προβλημα τραυματισμου που με απασχολουσε επεχειρησα το πρωτο καλο κυριακατικο τρεξιμο στο βουνο με παρεα τη Γεωργια για ενα χαλαρο στην Περαιβου.

Δεν την μπορω τη ζεστη ομως , δεν την παλευω με τιποτε.

Παρα τις προβλεψεις για συννεφια (που μας επιασε μεν αλλα αργοτερα) σιγοψηθηκαμε σαν χαμενοι μεσα στην ερημο με αποτελεσμα να γινει μεν το - οχι και ιδιαιτερων απαιτησεων -  τρεξιματακι , με αρκετο κοπο ομως  και σε ρυθμο αποσπασματος αποδοσεων τιμων . Τουλαχιστον εκει προς το τελευταιο 7αρι μας επιασε και μια βροχη  - ηταν μια ανακουφιση.

Φυσικα,  θα το συνηθισουμε κι αυτο , αλλωστε τα πρωινα μας γινονται εκει κατα τις 6-6:30 το πρωι , αλλα σκεφτομαι οτι αμα πλακωσει ο Ιουλιος που πρεπει  θεωρητικα να ξεκινησω και καμια προετοιμασια,  τη βαψαμε με τις ζεστες.

Ετσι κι αλλιως αμα δεν το γκρινιαξεις δεν το ευχαριστιεσαι τελικα , μια θα εχει ζεστη μια κρυο , η γκρινια εκει. 

Και περυσι τα ιδια ελεγα ο ξεμωραμενος  , θα το περασουμε κι αυτο  και ελπιζω οτι στις 5 του αλλου μηνα στο Ξηρολιβαδο να εχει δροσια οπως και περυσι, αλλιως θαλασσα και αγιος ο Θεος και βλεπουμε που θα κανουμε τα long runs, πως θα τα κανουμε και με τι θερμοκρασιες.