ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ ΞΑΝΑ...

Μετα απο δυο μαραθωνιους μεσα στη χρονια αποφασισα οτι επιτελους μπορω να ασχοληθω λιγο με το βουνισιο τρεξιμο το οποιο δεν το κατεχω πολυ καλα ακομη αλλα μ’αρεσει πολυ.

Ενεδωσα λοιπον στις προσκλησεις των φιλων και μετα απο απανωτα τρεξιματα σε Αεθλο , Ατλαντιδα και Περαιβου πηγα Χορτιατη    , ο αγωνας του οποιου αποτελει διαρκη στοχο και ποθο μου.

Ο Χορτιατης συμφωνα με την τοπικη ιντερνετικη εφημεριδα-για να μορφωνεστε και λιγο :(*αυτο ειναι καπως παραδοξο.Ιντερνετικη εφημεριδα. Γιατι ως γνωστον με τις εφημεριδες καθαριζεις και κανα τζαμι η τυλιγεις ψαρια. Με την ιντερνετικη τι κανεις? σκουπιζεις με το λαπτοπ? παμε παρακατω ομως):

"Ο Χορτιάτης ή Κισσός (1201μ.) είναι το βουνό της Ν. Μακεδονίας και γεωγραφικά ανήκει στο συγκρότημα των βουνών της Χαλκιδικής…. Αντίθετα με το γειτονικό του Χολομώντα, που είναι εκτεταμένος και πολύκορφος, και καλύπτει με τις πολλές πτυχώσεις και διακλαδώσεις του το κέντρο της Χαλκιδικής και φτάνει ως τη Θάλασσα, ο Χορτιάτης είναι φτωχός σε διακλαδώσεις και κορυφές.

Η ψηλή κορυφή του (1201μ.) έχει σχήμα κώνου και τελειώνει σ’ ένα μικρό οροπέδιο 50μ. περίπου… Σε αρκετά μέρη φυτρώνουν πουρνάρια, όπως και σ’ όλες τις πλαγιές προς τον Θερμαϊκό και την Θεσσαλονίκη, που είναι και αυτές γυμνές από δέντρα. Αντίθετα η Β. και ΒΑ. έχουν θαυμάσια δόση κυρίως από καστανιές.

Στην αρχαιότητα ήταν όλος σκεπασμένος από πυκνά δάση και γεμάτος άγρια θηρία" (Για λασπες δεν λενε τιποτε που ειναι μονιμως σαν τα λουτρα της  Πικρολιμνης - χωρις βεβαια τις γριες με τα ρευματικα)

Εγω φυσικα δεν εδωσα σημασια στην τελευταια παραγραφο και μολις ειπε ο Στελιος ο Καϊαφας για προπονηση  πηγα πρωι - πρωι , λεω “εμεις κι εμεις θα ειμαστε , παμε για ενα χαλαρο”.

Σκαω μυτη νυσταγμενος και βλεπω καμια τριανταρια ημιτρελλους (τα αγρια θηρια που λεγαμε) να ανυπομονουν να ξεχυθουν στις λασπες, μαζι και ο Μακης ο Μηλιας  και λεω παει την βαψαμε…

Γινεται και μια συντομη παρουσιαση των συμμετεχοντων ελεγε λοιπον ο Σταυρος ο Μπαλιωτης “ειναι μαζι μας ο ταδε που τερματισε πρωτος εκει , μαζι μας ο αλλος που τερματισε πρωτος εκει” - ηταν ολοι οι γρηγοροι εκει -, για μενα τιποτε δεν ειπε που ημουνα μεσα στους τρεις τελευταιους του περυσινου αγωνα του Χορτιατη , ειναι κι αυτο ενα επιτευγμα οπως και να το κανεις.

Ευτυχως ομως διασωθηκα , ειμασταν μαζι με εφορο ΣΔΥΘ , τον σκυλο του  και κανα δυο ακομη λογικους ανθρωπους και εν τελει καναμε μια χαλαρη διαδρομη με φωτογραφιες συζητησεις και χαβαλε, βουτηξαμε ολο χαρη  στα ρυακια και στη λασπουρα και τερματισαμε αρτιμελεις σε χρονο  που δεν κανουν ουτε τα δεντρα, ολοκληρωνοντας  μια επιτυχημενη τρεξιματικη χρονια. 

Γιατι φετος ετρεξα κοντα στα δυο χιλιαδες χιλιομετρα , προπονηση που απεδωσε τοσο πολυ, που εκανα και παλι ολους σχεδον τους αγωνες μου στον ιδιο χρονο με τον ιδιο ρυθμο που κανω παντα .

Επιβεβαιωνεται ετσι η θεωρια  οτι ο ογκος και η ποιοτητα  της προπονησης ειναι αναλογη πολλων πραγματων αλλα παντως οχι του χρονου που τελικα επιτυγχανω.

Αγωνιστικα αξιζε πολυ φετος ο Χορτιατης αν και τραυματιστηκα ,  μ’αρεσαν οι δυο μαραθωνιοι σε Πελλα και Κων/νουπολη στον πρωτο εκανα ενα καλο (για μενα) χρονο,  στον δευτερο αν και περιμενα να παω καλυτερα λογω αρκετης και καλης προπονησης δεν πηγα πολυ καλα , (αλλα περασα ωραια    λογω παρεας) μ’αρεσε – οπως παντα το Ξηρολιβαδο αλλα και η περιπετεια της Σφενδαμης , βουλιαξα ομως σε Νυκτερινο και Διον.  

Αυτα.

Στο σημειο εκκινησης