ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΣ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Παει κι αυτο. Ωραια ηταν.

Καλή παρέα, θέματα προς συζήτηση για τα πρωινα τρεξίματα, ανεξάντλητος σχολιασμός , πολλοι - πολλοί φίλοι στους τρεις αγώνες.

Μπραβο στους διοργανωτες και στους εθελοντες. Ωραια διοργανωση . Μεγαλη και χορταστικη και καθε χρονο και καλυτερη.

Μ’αρεσει να μαζευεται  κοσμος και να ευχαριστιεται γιατι εβλεπες ευχαριστημενες φατσες χθες στην παραλια αλλα και στην πολη. Αλλοι τρεξαν το 5αρι , αλλοι το 10αρι αλλοι τον μαραθωνιο για ολους ηταν ενα μικρο κατορθωμα.

Αυτές  ειναι πραγματικα ευχαριστες εκδηλώσεις , σε αντιθεση με κατι αλλα πανηγυρια κακης αισθητικης  που – ως ειθισται - διοργανωνονται στην πολη μας και που καταληγουν σε μια μονομαχια μεχρι θανατου  διαφόρων τύπων  πανω απο δωρεαν διανεμομενα προϊοντα.

Στα καθ’ημας: Η αποθέωση του χαβαλέ.

Κατ’αρχην : Καθολική η διαπίστωση μεταξύ των ανδρών της παρέας ότι καλυτερα στο δεκάρι από τον μαραθώνιο και ακόμη καλύτερα στο πεντάρι που λογικά πρέπει να είναι η αποθέωση και των νέων κολλάν γυμναστικής και  της υψηλής κομμωτικής. Εκει θα τρέξουμε του χρόνου για να στηλιτεύσουμε τα κακως κειμενα...

Ανακουφισμενος να πω την αληθεια που δεν ειχα να φαω το μανικι του μαραθωνιου ετοιμαστηκα κι εγώ για το δεκαχίλιαρο. 

Ολος (σχεδον)  ο πρωινος συρφετος του σταδιου ηταν μαζεμενος στο σταδιο Αμπελοκηπων για ζεσταμα που μας φάνηκε σαν στάδιο του Μονακό σε σχέση  με το χαλι του Καυτατζογλειου το οποιο και κλειδωμενο ειναι και σαν χωραφι ειναι... 

Παμ’παρακατω.

Μετα απο το  καθιερωμενο μπαχαβρά του ζεσταματος και τις επετειακές φωτογραφήσεις , ετοιμαστηκαμε να ξεχυθουμε στην εκκινηση, πηραμε λιγο δοση απο Κυριζογλου (για να προσγειωθουμε ξανα λιγο στη  Βαλκανική χερσόνησο)  και βουρ…

Φυσικα   τα “ενταξει μωρε, σιγα - σιγα θα παμε” και ολα αυτα τα μετριοπαθη,   πηγαν περιπατο με την πιστολια του αφετη.

Ολη η παρεα με εγκατελειψε και πάλι μονο μου να παλευω στην ασφαλτο και ξεχυθηκαν σαν κοπαδι τρομαγμένες γάτες στην ευθεία.

Και αντε καλα η ξανθια  ειναι αληθινή δρομέας  και δικαιολογειται να φέυγει σαν σφεντόνα , οι αλλοι τι παριστανουν και μ’αφήσαν πάλι μόνο  μου να τρεχω ? Μ’αυτες τις σκεψεις πηρα και γω τα ποδια μου και ετρεξα στο επετειακο δεκαρι τερματίζοντας ευδοκίμως,  αφοσιωνόμενος αμέσως μετά σ’αυτό που κάνουμε καλυτερα όλοι οι ερασιτέχνες δρομείς, στην μανιώδη αλληλοφωτογράφηση.

Παρών φυσικά στον τερματισμό ο Μπαμπης που ήρθε να συμμαζέψει τα “παιδιά” του , να δώσει οδηγίες και να απειλήσει για τα επερχόμενα στο βουνό. 

Αντε και του χρόνου.

Μουτρα για δρομεις...