Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ

λιγο πριν

Απο τους τρεις αγωνες βουνου που γινονται στη Θεσσαλονικη , μ'αρεσουν και οι τρεις  , τους θεωρω εξαιρετικα διασκεδαστικους  με τον αγωνα που διοργανωνει ο ΣΔΥΘ να ειναι ο πιο ανετος απ'ολους και λογω εποχης που διεξαγεται και λογω αποστασης και συνθηκων αλλα και λογω παρεας . Ειναι παντα καλα οργανωμενος  γινεται σε διαδρομη που την εχουμε τρεξει κανα εκατομμυριο (λεμε τωρα) φορες , προσφερεται για να συνδυασει κανεις τρεξιμο με χαβαλε βασικο στοιχειο του δρομικου κινηματος καθοτι συνηθως οι δρομεις ειναι τυποι ψυχαναγκασμενοι στην κανονικη τους ζωη (οι πιο πολλοι μεσηλικες με οικογενειες και χιλια δυο να τους σκανε)  και ξεσαλωνουν σαν μωρα οταν βρισκονται μαζι με πολλους αλλους σαν κι αυτους....

Αποκορυφωμα του δρομικου ξεσαλωματος λοιπον  ο 4ος δρομος Σειχ Σου που ηταν και παλι πολυ καλος σε μια υπεροχη ανοιξιατικη ημερα , και μπραβο στα παιδια του ΣΔΥΘ που εκατσαν και τον διοργανωσαν ακομη μια χρονια ξοδευοντας χρονο χρημα (και πολλα σουβλακια απο οτι εμαθα κατοπιν εορτης) για να πετυχει η διοργανωση.

Συμμετειχαμε μαζι με ολη την παρεα , συναντηθηκαμε  στην παραλαβη των αριθμων, βγαλαμε παλι ενα καρο φωτογραφιες σαν σταρλετ στις Καννες, ειπαμε οτι βλακεια ειχαμε να πουμε , κακολογησαμε παλι τις γυναικες που αυτες μας εχουν κοψει την αθλητικη σταδιοδρομια,  απειλησαμε ο ενας τον αλλον για τυχον ανοιγματα στον ρυθμο, ηταν ενα πληρες ζεσταμα - πολυ επαγγελματικο .

Εφτασε και η ωρα της εκκινησης την οποια παραλιγο να χασουμε γιατι ειχαμε πιασει τις κουβεντες εκει ψηλα στην  ανηφορα του Μπαμπη (Ενας ειναι  ο Μπαμπης) , πηρα μαζι μου τον Διοσκουρο που επανεκαμψε στους αγωνες  δριμυτερος και μετα την εμψυχωτικη και ξεσηκωτικη ομιλια του προεδρου (αυτο το γλυψιμο το επαναλαμβανω καθε χρονο πας και γλυτωσουμε καμια ετησια συνδρομη αλλα ο Προεδρας σκυλος , δευτερος Βαρουφακης, ουτε τη μανα του νερο δεν χαριζει, ποσο μαλλον συνδρομη)  ξεχυθηκαμε για μεγαλα ρεκορ τα οποια βεβαιως δεν ηρθαν - ας οψεται η Πρωτομαγια και τα κοψιδια που σαβουρωσαμε πριν δυο εικοσιτετραωρα.

 Εν πασει περιπτωσει τερματισαμε με ανεση -  σκονισμενοι σαν κουραμπιεδες- παροτι σε ολη τη διαδρομη εκει που με ειχε βαρεσει η ζεστη σκεφτομουν οτι πρεπει να αρχισω να κοβω τις κακες συνηθειες αν θελω να τρεχω κι εγω ανετα σαν κατι αλλους (μαλλον ποτε δεν θα γινει κατι τετοιο).   

Ηταν ωραια ομως ευχαριστηθηκαμε πολυ, ηπιαμε μια λιμνη νερο μετα γιατι κορακιασαμε απο την ζεστη ,  ειπαμε και αλλα κουτσομπολια τα οποια δεν  μπορω να γραψω εδω γιατι θα πηξουμε στη μηνυση, αντε και του χρονου ...