ΘΕΡΙΝΟ ΤΡΕΞΙΜΟ

Μετα και την συμμετοχη στο Ζαγορι ηρθε η σειρα των διακοπων που συμπιπτει και φετος με την προετοιμασια για τον Φθινοπωρινο Μαραθωνιο της Αθηνας οπου ελπιζω οτι θα παρω επιτελους μερος.

Αναμεσα σε μπανια , ψαρεματα , βολτες και τα υπολοιπα θερινα σπορ βρηκα ευκαιρια να τρεξω και παλι στις ανηφορες της Αλοννησου  ακολουθωντας κατα γραμμα το φοβερο και τρομερο μου προγραμμα με το οποιο εχω διασφαλισει καταπληκτικες επιδοσεις στον επόμενο αγωνα μου δηλαδη να πετυχω τον ιδιο χρονο με περυσι με συν-πλην 2 λεπτα.

Το εχω παρει αποφαση οτι οσο και να τρεξω δεν προκειται να δω ριζικη βελτιωση περα απο οτι ενδεχομενως να μην ειμαι πεθαμενος στο τελος του αγωνα. Οποτε ακολουθω με θρησκευτικη ευλαβεια το προγραμμα μου διανθισμενο με απειρες ανηφορες και ελπιζω να γινει κανα θαυμα και να ειμαι ετοιμος τον Νοεμβριο.    

Εντυπωσιακα ομως τα τρεξιματα μου εδω στο νησι με πολυ ανηφορα, ελαχιστη κατηφορα , μπανιο καμια φορα στο τελος και πολυ χωματοδρομο οπου βεβαια εχω την ευτυχια να αντιμετωπιζω την οδηγικη συμπεριφορα των Ελληναραδων οι οποιοι σε απολυτη αντιθεση με τα οχηματα με ξενες πινακιδες (ολοι μα ολοι οι ξενοι σταματανε αν δουν δρομεα στον χωματοδρομο)οταν βλεπουν καποιον να τρεχει στο χωμα  γκαζωνουν ακομη παραπανω για να αυξησουν τον βαθμο δυσκολιας στο τρεξιμο προφανως γιατι αυτοι γνωριζουν  οτι ειναι καλυτερο να τρεχεις αναπνεοντας σκονη και μοιαζοντας με ακανε Λαϊλια Σερρων.   

Ετσι γυρναω καθε απογευμα σαν κουραμπιες  μετα απο το τρεξιμο αλλα δεν πειραζει , εχω ριξει τετοιες φοβερες καταρες που ολο και καποιος θα εχει σπασει το ποδι του - τουλαχιστον - αυτες τις μερες (η εστω θα τον εχει τσιμπησει καμια μελισσα) .