ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Στο φαραγγι

Το γεφυρι καποιου - δεν θυμαμαι τωρα

Βασικος λογος που μ'αρεσουν οι αγωνες βουνου ειναι οτι βρισκω την ευκαιρια να εχω μια καλυτερη και γρηγοροτερη αποψη της φυσης σε περιοχες των βουνων που σε φυσιολογικες συνθηκες δεν θα πηγαινες ευκολα, τοσο γιατι ειναι δυσβατες,  οσο και γιατι δεν μπορεις να γνωριζεις μονοπατια σε καθε βουνο.

Επιπλεον σε μια κανονικη πεζοπορια (που καλη ειναι κι αυτη) θα σου παρει πολλαπλασιες ωρες για να δεις αυτα που βλεπεις σε αγωνες που κρατουν 3-4 ή 10 ωρες. Αυτο, συν το γεγονος οτι δεν εχω ιδιαιτερες επιδιωξεις για επιτευξη χρονου με βολευει ιδιαιτερως.

Πηρα λοιπον την μεγαλη αποφαση να παω να τρεξω επιτελους στον αγωνα του Ζαγοριου, χαιρετησα τους συγγενεις μου σε περιπτωση που δεν καταφερω να ξαναγυρισω (βασιζομενος στις τερατολογιες που μου ελεγαν οι γνώστες του αγωνα) , εγραψα και μια ιδιογραφη διαθηκη οπου αφηνα ολα τα υπαρχοντα μου στις γατες και εφυγα.

Fast forward τωρα...

Επιστρεφω στη Θεσσαλονικη αυθημερον σωος και αβλαβης και ευδοκιμως τερματισας γιατι σημασια εχει ο τερματισμος ως γνωστον κλπ κλπ... Με παιρνει τηλεφωνο ο φιλος μου ο Γιαννης ο Αθανασιου (αθλητης επιδοσεων κατ'εξακολουθηση) με δεος και με εντονο τον θαυμασμο ...

Ακολουθει ο εξης διαλογος:

"Ελα ρε. Συγχαρητηρια. Μπραβο. Φοβερος ρε συ..." (εδω εχω αρχισει να ψυλλιαζομαι οτι με δουλευει  , αν και ειναι ευγενικο παιδι και δεν κανει τετοια). Η χροια της φωνης του ηταν ομως σαν να απευθυνοταν στον Μο Φαρα τουλαχιστον  ... "ε καλα" του απανταω εγω σεμνος οπως παντα "τερματισα ρε Γιαννη , ευχαριστω" ... "Ε τι τερματισες? " αντιλεγει..."Μονον τερματισες? εσκισες." (Λεω - με δουλευει αυτος ή παραζεσταθηκε)  . Για να μην πολυλογω ανακαλυψα οτι απο λαθος της διοργανωσης (τα καναν τωρα μην πω με το τσιπακι μου) μου χρεωθηκε χρονος φοβερος - επαγγελματικου επιπεδου - τον οποιο οσοι ειδαν και με ξερουν λιποθυμησαν  σιγουρα.

Βεβαια μου χρεωθηκε και δευτερος χρονος , πραγματικος αυτη τη φορα με λιγο παραλλαγμενο το επιθετο μου (κριμα ειχα αρχισει να το πιστευω) . Φυσικα εμενα δεν με πειραζει,   κερδισα λιγη δοξα παραπανω απο αυτη που εχω ηδη, αλλα αυτον τον φιλο που ετρεξε τ'αντερα του και εκανε 2,5 ωρες στον ημιμαραθωνιο δεν τον λυπαται κανεις που θα ψαχνει το ονομα του  και δεν θα βρισκει τιποτε ?

Τελος παντων αυτα συμβαινουν, ελπιζω η διοργανωση να το διορθωσει (δεν στοιχηματιζω κιολας , ηταν λιγο ανω κατω στα τυπικα , στα του αγωνα ομως  ηταν ενταξει.) αλλα μια μερα θα κανω και εγω τετοιο χρονο να με θυμηθειτε και τοτε θα το μετανοιωσουν ολοι αυτοι οι δηθεν φιλοι μου που με περιγελουν στους αγωνες . Αυτα.

Κατα τα αλλα φοβερος ο αγωνας, πολυ μεγαλη διοργανωση με συγκλονιστικους τους αγωνες του Σαββατου. Ειδα και την προηγουμενη ημερα τους δρομεις  των 42 και των 80 να περνανε απο τους σταθμους και καποιους απο αυτους τους λυπηθηκα λιγο να πω την αληθεια , εχω τη αισθηση καμια φορα οτι ειναι και λιγο μαζοχισμος,  αλλα αφου αυτοι το  ευχαριστιουνται  δεν μου πεφτει λογος και μπραβο τους στο κατω κατω.  Πολυ καλη υποστηριξη στους σταθμους απο τους εθελοντες , μεγαλη ιστορια γενικα για την περιοχη και μαγκια τους.

Καταευχαριστηθηκα αγωνα αν και με εψησε η ζεστη στο τελευταιο μερος, εβγαλα ενα σωρο φωτογραφιες , σταματησα , ξανασταματησα,  ανεβοκατεβηκα (οπως ολοι) δυο τρεις φορες στο φαραγγι γιατι επρεπε να επιβεβαιωσουμε οτι δεν εχει νερο και ο Βικος γιοκ) πηγα χαλαρα γενικως (δεν μπορουσα κι αλλιως) εκανα χαβαλε με διαφορους,  φοβερα τα τοπια αλλα και το περασμα απο τα χωρια , δεν μου βγηκε και η Παναγια αντιθετως με τα θρυλουμενα , ωραια περασα. Καπως βεβαια την ακουσα σε εκεινη την ανηφορα προς το Μονοδενδρι αλλα ενταξει γουστα ειναι αυτα αλλοι γουσταρουν να τους δενουν και να τους μαστιγωνουν , εμας ειναι πταισμα αυτο.  

Ειχα και την διασκεδαστικη  εμπειρια διαμονης στο  Καπεσοβο σε κατι πολυ ευγενικες κυριουλες που με περιποιηθηκαν (καλα... εμεινα στο σπιτι τους,  φατσα καρτα ο Τσε Γκεβαρα στον τοιχο , ο  Ριζοσπαστης στο τζακι, ωπα λεω, αγωνιστικα και επαναστατικα  θα περασουμε την βραδια μας,  μου ειπαν ιστοριες απο την Κουβα, απο την Σοβιετικη Ενωση απο τον πολεμο στη Σερβια, η πραγματικοτητα ειναι πιο σουρεαλιστικη απο οτι φανταζεται κανεις ... ) καναν ομως και κατι πιτες ηπειρωτικες αλλο πραγμα.

Θα ξαναπαω.

Κατεβαινοντας στο Grand Canyon