Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΡΚΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ

αγαπημενα αγριογουρουνα

Με την χοληστερίνη στα υψη - ποια υψη δηλαδη,  ειχε αρχισει να ρεει απο τα αυτια μου σε μορφη μαρμελαδας (υπεροχη εικονα αν την φανταστει κανεις, να σ'ανοιγει η ορεξη) - συνεχισα τα  τρεξιματα με παθος , με τη βοηθεια βεβαια του καλου καιρου(τα θετικα της κλιματικης αλλαγης , εγω παντα τα λεγα , το διοξειδιο του ανθρακα ειναι καλο,  πολυ καλο , οπως επισης και οι βιομηχανιες και τα λυματα σε  θαλασσες και ακτες).
Εθεσα και τους στοχους της νεας σεζον να τρεξω δηλαδη κατ'αρχην χαλαρα τον μαραθωνιο της  Πελλας για τεταρτη φορα (θελει ισχυρα ναρκωτικα για να τρεξει κανεις αυτο το βαρετο ισιαδι  , καλα ηταν τις δυο πρωτες φορες, τωρα … τελος παντων) με απωτερο στοχο να κανω μια πιο  μεγαλη αποσταση καποια στιγμη μεσα στο τρεχον ετος (50 με 80 λεω εγω με το μυαλο μου)  .
Αυτη η αποφαση πρεπει να οφειλεται στο οτι οταν ημουν πολυ μικρος (πολυ - πολυ παλια,  τοτε που ο Λευκος Πυργος ηταν ακομη γιαπί)  ειχα χτυπησει στο κεφαλι μου και να , τωρα βγαινει στην επιφανεια εκεινο το παλιο χτυπημα).
Επισης φταιει και το οτι (σε μια καλυμμενη αποπειρα δολιοφθορας) ο φιλος μου ο Μακης ο Μηλιας μου χαρισε το βιβλιο του Christopher McDougall,  "Born to run" , ωραιο βιβλιο,  να το παρετε να το διαβασετε , θα βγει και σε ταινια οσονουπω, αφορα διαφορους καμμενους που τρεχουν πολυ , παρα πολυ και γενικα μιλαει για το τρεξιμο και σου ανοιγει η ορεξη αν το διαβασεις να πας εξω να τρεξεις καμια πεντακοσαρια χιλιομετρα (ξυπολητος μαλιστα) . 
Προφανως και ο συγγραφεας και αυτος ολιγον καμμενος ειναι , ειναι δρομεας , ειναι και φαλακρος καταλαβαινετε τωρα, αλλωστε συμφωνα με το trikalaweb μονο οι φαλακροι θα γλυτωσουν αν επιτεθουν εξωγηινοι , αξιζει κανεις να ψαξει και να  διαβασει το σκεπτικο της σωτηριας των φαλακρων απο τους εξωγηινους εχει πολυ πλακα...  ( http://luben.tv/wp-content/uploads/2016/01/falakroi_trikala.jpg ) 
Τωρα θα μου πεις εμενα μου αρεσουν τα βιβλια σχετικα με σπορ , γι'αυτο μ'άρεσε κι αυτο , αλλα ειναι  ενδιαφερον βιβλιο  (αν και νομιζω η αγγλικη εκδοση θαναι καλυτερη, παντα τα πρωτοτυπα ειναι πιο καλα) αλλα σε χτυπαει λιγο στον εγκεφαλο αν εισαι και χαζος  σαν κι εμενα και επηρεαζεσαι απο αυτα που διαβαζεις. 
Εκει που δεν  επηρεαστηκα παντως ηταν την τελευταια φορα που πηγα για long run στο βουνο , χαραματα ηταν μεσα στην ομιχλη , πηγα Ατλαντιδα αλλα ειχε πολυ σκοταδι , δεν εβλεπα τη μυτη μου , λεω ασε μην βγει και καμια και μας πειραξει μεσα στα σκοταδια , οπως στην Κολωνια της Δυτικης Γερμανιας και πηγα Περαιβου και γεφυρες.
Εκει  που ετρεχα ανεμελος διαπιστωσα απο πρωτο χερι οτι οι ιστοριες που ειχα ακουσει απο αλλους καταξιωμενους δρομεις στο βουνο ηταν αληθινες καθως βγηκαν μπροστα μου την ωρα που κατεβαινα την αντιπυρικη , αγριογουρουνα (αν ειναι ποτε δυνατον στο Σειχ Σου !)  .
Φυσικα τα αντιμετωπισα με απαραμιλλο θαρρος και γενναιοτητα σπαζοντας (κατα πασα πιθανοτητα)  το φραγμα των 10 δευτερολεπτων  στο κατοσταρι  και μαλιστα στην ανηφορα.  
Εχω δει αλεπουδες , λαγους , χελωνες, αγριοκατσικα και τωρα αγριογουρουνα , μενει να κατεβουν λυκοι , αρκουδες και πανθηρες  και να γυρισει κανενας δρομεας μισοφαγωμενος καποια μερα απο το βουνο.   


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου