ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΚΟΠΩΝ

Καλές ειναι οι διακοπές αλλά  όταν τελειώνουν ανακουφίζομαι γιατί νιώθω πιο άνετα σπίτι μου και κυρίως γιατί πλησιάζει ο καιρός που θα σταματήσει αυτή η ανυπόφορη ζέστη .

Ετσι κι αλλιώς τέτοιος γρουσούζης που ειμαι,  δεν θα περίμενε κανείς να ενθουσιάζομαι με τις διακοπές , αλλωστε παρατήρησα ότι και ολοι οι δρομικοί φίλοι μου (άλλα τομάρια κι αυτοί) γυρίσαν ανακουφισμένοι από τα θέρετρα και τις επαύλεις τους,  επανεμφανιζόμενοι στο Καυτατζόγλειο και στα βουνά γύρω από τη Θεσσαλονίκη.

Οχι ότι δεν ετρεξα και στο νησί,  έτρεξα - σιγα μην καθομουν συνεχεια παραλιες και κουβαδακια και τσαλαβουτηματα,  αλλα όπως κάθε χρόνο μου βγήκε η παναγία από τις ανηφόρες,  ασε που τα εκανα τσουρέκια στους γύρω μου καθε φορά που έβλεπα τα σημάδια και τις πινακίδες του αγωνα της Αλοννήσου και τους έλεγα εδω ετσι , εκεί αλλιώς ... Ωραίος αγωνας παρεπιπτόντως αλλά τους τα έπρηξα ...

Επειδή ειμαι και μεγαλη κοτα,  παλι φοβηθηκα τον Ολυμπο και δεν θα παω στον Ορειβατικο ουτε φετος αν και δεν με βλεπω να πηγαινω ουτε στο Παρανεστι , αντιθετως με βλεπω να πηγαινω για τριτη χρονια συνεχομενη Αθηνα . Κι αυτο διοτι   ... απο τη μια αγωνας στο βουνο απειρων χιλιομετρων και φανταστηκα ετσι σαν φρικτο ονειρο τον εαυτο μου να στεκομαι αποκαμωμενος  με τα χερια στη μεση μετα το 10ο χιλιομετρο και να απελπιζομαι σκεπτομενος οτι εχω καμια 7-8 ωρες ακομη και απο την αλλη αγωνας μεσα στην πολη , μαραθωνιος μεν αλλα βατος παρα την ανηφορα , ο οποιος καποια λογικη ωρα θα τελειωσει και μετα θα κατευθυνθω σε υπερπολυτελες ξενοδοχειο (λεμε τωρα)  για ξεκουραση ... (κοτα λειρατη ειπαμε) .

Ετσι με σοβαροτητα και αφοσιωση παιρνω τις αποφασις μου , γνωρισα βεβαια την χλευη και την αποδοκιμασια των φιλων μου (των βουνισιων)  , αλλα δεν πειραζει μικρος ειμαι ακομη θα παω καποια αλλη στιγμη στα εξηντα εβδομηντα μου...

Προς το παρον προετοιμασια...