ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΒΟΔΙΑ

Εφτασε και η καταραμενη εποχη που κανει καυσωνες και που φερνει  ολα τα κακα της μοιρας μας, συμπεριλαμβανομενων των μπανιων στη θαλασσα, των συζητησεων με κεντρικο αξονα το  "γιατι να μην παμε μια βολτα σε μια κοντινη παραλια?" , των διακοπων μαζι με μερικες δεκαδες χιλιαδες ζεσταμενους τουριστες  , της ατελειωτης κινησης στους επαρχιακους δρομους κλπ κλπ

Κι ολο μου ξεφευγαν αυτοι

Καταρχην σαν μονοχνωτος και αντικινωνικος  τυπος που ειμαι δεν μπορω να πηγαινω σε μερη με πολυ κοσμο και ειδικα με κοσμο που παει για διακοπες. Δεν γουσταρω τα μπανια, ειδικα αυτα που μπαινεις στη θαλασσα και μετα πασπαλιζεσαι με αμμο σαν κεφτες ετοιμος να μπεις στο τηγανι. Δεν μπορω τα ταξιδια με τη ζεστη.  Δεν μπορω τη ζεστη γενικως. Γιατι ολα αυτα συντεινουν στο να χασω το τρεξιμο μου, τις προπονησεις μου , το ρυθμο μου , πανω στη φαση που υποτιθεται κανω ενα διαλειμα απο τη δουλεια μου.  (καλος ανθρωπος ειμαι και βολικος). 

Ομορφιες

Ετσι συμβιβαστηκα ολο αυτο το διαστημα με το να κανω μερικες προπονησεις βουνο και σταδιο μεσα στη ζεστη  (ακομη και στις 6 το πρωι εχει 25 βαθμους, μπλιαχ) αν και προγραμμα δεν εβγαλα ακομη, μια και καθε μερα παντοτε υπηρχε παρεα που ηθελε να τρεξει μαζι μου (απορω) και να κανουμε τελικα λιγοτερα χιλιομετρα  απο οσα ηθελα. (Ειπαμε ειμαι αντικοινωνικος αλλα τους δρομικους φιλους μου τους ανεχομαι ακομη) .

Φυσικα η αποθεωση του δρομικου ξεσαλωματος ηταν το ετησιο προσκυνημα μας στο Ξηρολιβαδο με το οποιο εχω πρηξει τους παντες και τα παντα , μονο σ'αυτο το μπλογκ  εχω γραψει καμια εικοσαρια φορες, αλλα θα γραφω καθε φορα που παω και σχεδιαζω να το τρεξω αρκετες φορες ακομη.

Πηγαμε με Ευθυμη και Μαρκο ψηλο γιατρο , ετσι μπαμ μπαμ στα πεταχτα , ειδαμε φιλους και γνωστους (παντα στος αγωνες ειναι και ο Κοτζαμπουικης μαλλον η παρουσια του κατι εχει να κανει με την εγκυροτητα της διοργανωσης δεν εξηγειται οτι παει παντου) , ειχε δροσια (αλλα οχι τοσο οσο αλλες φορες) , ειχε απειρο κοσμο , ευχαριστηθηκαμε για τον φιλο μας τον Σακη τον  Πυροσβεστη που ειχε τη χαρα να δει τον γιο του να βγαινει πρωτος στα μικρα (μπραβο ρε Σακη !!).

Πηγαμε λοιπον τρεξαμε μεσα στα ρουμανια και στα δαση και στα λιβαδια του μονον κατ'ονομα Ξηρολιβαδου, δεν καναμε και τιποτε χρονους φοβερους , μονον ο Ευθυμης  πηγε εκει κοντα στο 1,10, αλλα τι σημασια εχει , φχαριστηθηκαμε απο την αρχη μεχρι το τελος , ειναι ρε παιδι μου αγωνας διασκεδασης , τρεχεις , δεν ειναι πολυ μεγαλος δεν κανει πολυ ζεστη , εχει ωραιο σκηνικο , δεντρα, δαση κλπ, ειναι μαλακο το τερεν , ουτε πολυ υψομετρικη, ξεκινας και τελειωνεις σαν ανθρωπος .

Εχει και γελαδια στον δρομο , σε καποια φαση θελαν τα βοδια να περασουν τον δρομο (οχι εμεις τα βοδια, τα γελαδια εννοω) περνουσαν αναμεσα στους δρομεις γιατι θελαν να βοσκησουν. 

Αυτη η πρωτη παραλιγο να με πατησει και τωρα παριστανει την αδιαφορη

Κοιταχτηκαμε στα ματια σε μια διασταυρωση με μια αγελαδα  με κατι κερατα σαν τη γυναικα του Τραμπ  ηταν ,  δεν ηταν καθολου χαριτωμενη , ειχε μεγεθος αυτοκινητου, παραλιγο να με πατησει πρεπει να πω , παλι καλα τη γλυτωσα απο τυχη ,  θα γινομασταν πρωτοσελιδο για τους λαθος λογους , μονο αυτο μου ελειπε, θα μας δειχναν τα ξενα καναλια και θα γελουσε κοσμος με τον τιτλο "γελαδα πατησε δρομεα".

Τελος καλο ολα καλα τρεξαμε τερματισαμε μας απονεμηθηκε πιατο με μπριζολακια , γελασαμε , φαγαμε και ηπιαμε , ναταν κι αλλο , τωρα  καιρος για ανελεητες ανηφορες στην Αλοννησο.