Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Καταραμένο στάδιο

Δεν το λέω σοβαρά. Καλά που υπάρχει κι αυτό. Αλλά λίγο προσοχή . Τόσος κόσμος το χρησιμοποιεί δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι να επιδιορθωθούν οι άκρες του που έχει φύγει το ταρτάν και έχει βγει το τσιμέντο?
Δεν μ'αρέσει να γκρινιάζω. Ειδικά τώρα που δεν υπάρχει άνθρωπος να μην γκρινιάζει.
Ξέρω ότι δεν θα γίνουμε ποτέ χώρα γνήσια Ευρωπαϊκή - ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες.
Ακόμη όμως και σ'αυτόν τον υποτομέα ανθρώπινης δραστηριότητας, της αθλητικής δραστηριότητας των πολιτών - δημοτών  θα μπορούσε να γίνει κάτι.
Γίνονται έργα στην παραλία. Ωραία έργα - πράγματι .
Χάθηκε όμως  ένας χωματόδρομος που να ενώνει τα θεματικά πάρκα? Να σταματήσουμε να τρέχουμε στο πλακάκι και τα παιδιά να θυμηθούν τι σημαίνει χώμα. Καλά και τα μάρμαρα και οι γρανίτες και τα σέα. Υπάρχουν όμως και άλλες ιδέες - εν προκειμένω και φθηνές. Αντί να στρώσεις μια λωρίδα με μάρμαρα, στρώστη με χώμα , ή έστω με μια μαλακή άσφαλτο.
Έγραψα τις προάλλες για το βουνό , για τα σχέδιά τους. Θα μου πεις παλιά τα νέα . Μας νοιάζει όμως πολύ.
Τέλος πάντων .
Στη χωρα του τσιμέντου ποιος βρήκε το μυαλό για κάτι απλό...
Τέλος πάντων . Για όσους προπονούνται για μαραθώνιο να και μια φωτογραφία. Προσέξτε την ενυδάτωσή σας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου