ΒΡΑΔΥΝΟ ΤΡΕΞΙΜΟ

Και για αλλαγη απο το βουνο και το σταδιο, ενα βραδυνο τρεξιματακι στην παραλια που αλλαζει αργα, αλλα σταθερα.

Πολυς κοσμος μετα τις 10.00 το βραδυ , πεζοι , ποδηλατες, τρεξιματιες, ζευγαρια, παπουδες, αναρρωνοντες απο παθησεις καθε ειδους , ολοι εκει σε μια στενη λωριδα γης μεταξυ Λευκου Πυργου και Ιστιοπλοϊκου Ομιλου.

Τα εργα βλεπετε δεν εχουν αφησει παρα ελαχιστο χωρο, αλλα ευτυχως υπαρχει κατανοηση απο τους περαστικους και ολοι οι καλοι χωρανε.

Μετα τα πραγματα γινονται καλυτερα , μεχρι την Θεμ. Σοφουλη οπου τρεχεις και βλεπεις κοσμο να τρεχει , να καθεται , να ψαρευει και κοσμικους να συνωστιζονται στα καταφωτα μεγαρα (η Ψωροκωσταινα πολη μας εχει δυο, οχι ενα , να σκασουν ολοι απο τη ζηλεια τους) .

Με λιγη προσοχη στο γονατοκτονο πλακοστρωτο και τις λακουβες του,  περνας μεσα απο το σκοταδι , προσεχοντας μην πατησεις κανενα ζευγαρακι και τελικα  φτανεις στο τελος του δρομου , πισω απο το Ποσειδωνιο , εκει λιγο πριν απο την Σοφουλη και ξαναγυρνας.

Αποσταση : Πλατεια Ελευθεριας – Σοφουλη και πισω : 11 χιλομετρακια απολυτη ευθεια , με εμποδια την πυκνη κινηση πεζων και ποδηλατων αλλα με ευχαριστη εναλλαγη εικονων και  ανθρωπων  στην διαδρομη.

Δεν την κανω συχνα αυτη τη διαδρομη γιατι ειναι πολυ σκληρη η επιφανεια αλλα ηταν μια καλη αλλαγη.

Αλλωστε ο στοχος ειναι πολυ εφικτος ,  για τον Νυκτερινο μιλαμε...