ΚΡΥΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Να χτυπαει το ξυπνητηρι και να νιωθεις οτι θα σηκωθεις να πας να φυλαξεις καμια αχρηστη σκοπια στο στρατο.

Βαρυ το παπλωμα και τωρα με το κρυο ακομη πιο ασηκωτο και να δω πως θα ξεγλυστρησω απο κατω, καθως η φωνη της λογικης φωναζει να μην ξυπνησω , οτι δεν πειραζει , οτι δεν ειμαι κανας επαγγελματιας για να τρεχω νωρις νωρις στο σταδιο, και οτι τελος παντων δεν εχω κανα στοχο τωρα δα εδω κοντα.

Ελα που θελω ομως να παω.

Θα φορεσω οτι πιο ζεστο εχω και μεσα στα αγρια χαραματα θα παω γιατι οι αλλοι ειναι εκει ...

Πηγα αυτην την εβδομαδα , ενα καλο τρεξιμο την Κυριακη στην διαδρομη του αγωνα του ΣΔΥΘ , ωραια πηγε με πολυ υγρασια ... Πολυ ομως...Κατι σαν την ζουγκλα με τον Ταρζαν χωρις την Τζεϊν ομως και με κρυο.  Φθινοπωρινοχειμερινος καιρος. 

Μονος μου ημουν , ενταξει δεν φοβηθηκα και τιποτε, εγινα πολυ μουσκεμα ομως ακομη και κατω απο το (παλαι ποτε) αδιαβροχο και μετα ως αλλη μωρα παρθενος δεν ειχα στεγνη μπλουζα να βαλω.

Μ’αρεσει να τρεχω μονος μου , δεν εχω κανεναν να ακολουθησω η κανεναν να κρατησω πισω στον δικο μου αργο ρυθμο, μονο ακουω την ψηφιακη στρατοπεδαρχισσα μεσα απο το τρεξιματικο  προγραμμα του τηλεφωνου να μου λεει με ακριβεια ποσο ετρεξα , με τι ρυθμο και για ποση ωρα  πιεζοντας με εμμεσα να παω ακομα λιγο πιο γρηγορα γιατι αλλιως αναμφιβολα θα σταματησει η γη να γυρναει...
Σκεφτομουν μονο τρεξιματα  εχω να κανω την αλλη εβδομαδα , και που θελω να παω να τρεξω την ανοιξη...ειναι σαν να πηγαινεις για φαι και να μιλας μονο για συνταγες.

  Ετσι ευχαριστα και ψυχαναγκαστικα περναω τα Σαββατοκυριακα μου και θελω να βαλω και τα χαραματα των καθημερινων  πλεον ξανα στο προγραμμα, γιατι ποιος ξερει μπορει να τελειωσουν οι Κενυατες και οι Αφρικανοι δρομεις και να αρχισουν να καλουν και τη δικη μας σειρα να αναπληρωσουμε τις θεσεις.

Παρεπιπτοντως την αλλη Κυριακη Φιλιππειος... Βεροια - Βεργινα .... Ωραια θα ειναι , κατηφορικα, γρηγορη κουρσα , θα εχει και ρεβανι μετα ...

Ομιχλη

Ειδες καραβι στο βουνο....