ΤΑ ΘΕΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΑ

Ξεκίνησα λοιπόν όλο χαρά να πάω στον Χορτιάτη την Κυριακή το πρωι . Ε λεω από το παραθυρο μου φαίνεται ο Χορτιάτης , κοντά είναι, τι μπορεί να φοβηθεί κανείς?

Πρωτο δειγμα. Εβρεχε συνέχεια. Οχι πολύ, αλλά εβρεχε.

«Καλα,  θα γίνει ο αγώνας ?» η ερώτηση πρωι πρωι.

«Φυσικά» απάντησα σκεφτόμενος οτι αυτοί οι τρελλοί αλλο που δεν θέλουν. 

Παιρνω και τον φιλο μου τον Γιωργο μαζι  παιρνουμε και εναν μανιακο που εκανε οτο στοπ για να ερθει να τρεξει (να μην χασει) και φτανουμε στον Χορτιατη μεσα σε συνθηκες εξερευνητικης αποστολης στον Βορειο Πολο

Κρυο και βροχη  που να το σκεφτεσαι δυο φορες για να βγεις απο το καταφυγιο των προσκοπων, οχι για να πας να τρεξεις. Αλλοι διακοσιοι τοσοι απεξω να απολαμβανουν το κρυο και την βροχη.

«Ελατε ολοι εξω για τεχνικη ενημερωση» το καλεσμα του Στελιου , μεσα στη βροχη φυσικα , αφου θα τη φαμε που θα τη φαμε στη συνεχεια ...

«ετσι κι ετσι θα τρεξετε , εκει τεχνικο κομματι εκει ευκολο , εκει ανηφορα εκει κατηφορα κλπ κλπ » Δοθηκε και με το καλο η εκκινηση (μεσα σε καταποντισμους νερου) και ξεκινησε η αναπαρασταση της γεφυρας του ποταμου Κβαι.

Απο το πρωτο λεπτο ως το τελευταιο ημουν μουσκεμα.

Κρυωνα .

Δεν μπορουσα να τρεξω γιατι ειμαι αμαθος εντελως σε κατι τετοια.

Πονουσε το ποδι μου.

Φοβομουν οτι θα βγω τελευταιος - μα εντελως τελευταιος.

Πεινουσα .

Ηθελα τη μαμα μου και ουτω καθεξης.

Ολα τα κακα στο κεφαλι μου δηλαδη .

Στην πραγματικοτητα ομως ηταν καταπληκτικα. Ο Χορτιατης ειναι μαγικο βουνο, με πολυ ωραια τοπια. Ο αγωνας ηταν πολυ δυσκολος, ουσιαστικα δεν ετρεξα, αλλα περπατησα. Ο Στελιος Καιαφας ειναι αξιος συγχαρητηριων για τον αγωνα , την υπομονη του και την επιμονη του μαζι και ολα τα αλλα παιδια που τον βοηθανε . Τελικα   τερματισα μεσα στη λασπη , οχι  τελευταιος ,   προς το τελος παντως , με πολυ ομορφες εικονες στο μυαλο μου   και τρια τεσσερα βιντεακια απο τον αγωνα καθως και ενα πλυντηριο απλυτα ρουχα . 

Του χρονου καλυτερα. 

Τεχνικη ενημερωση