ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟΣ ΑΕΘΛΟΣ

E ρε γουστα στον Αεθλο  φετος…

Ημουν πολυ καλα προετοιμασμενος με αποτελεσμα να φυγω πολυ γρηγορα στις πρωτες ανηφορες , να μεινω ξεκουραστος και μετα απο καταπληκτικο προσωπικο ρεκορ να τερματισω πρωτη φορα πρωτος σε αγωνα . Τη στιγμή που μια εκρηκτικη ξανθια μου απενειμε το χρυσο μεταλιο και χαρίεσα (κωλο)τριβοταν πανω μου,  ακουσα το ξυπνητηρι γιατί ήταν ώρα να πάω στον αγώνα...

Απογοητευμένος από την παρολίγο νίκη μου (και τα παρολιγο μεθεορτια) σηκωθηκα και πηγα  και φέτος στον Άεθλο που ήταν  και παλι  «όλα τα λεφτά» .

Είναι θέμα (και ) προσωπικού γούστου.

Μ’αρέσει πολυ το Σειχ Σου το θεωρώ «εντός έδρας» λόγω της μακρόχρονης προπόνησης σε αυτο -  προπόνηση που   ελάχιστα απέδωσε εάν αναλογιστούμε γενικώς τις επιδόσεις μου .

Ο αγώνας έγινε σε μια καταπληκτική ημέρα για τρεξιμο με πολυ λιακαδα και ανοιξιατικη θερμοκρασια. Ο Αεθλος μ’αρεσει παρα πολυ , διασχιζει το βουνο απο τον Περιφερειακο εως τα συνορα Εξοχης (αρχικα) και Πανοραματος στη συνεχεια, ακολουθωντας ενα εξαιρετικο συμπλεγμα μονοπατιων , με μεγαλη ποικιλια σε ανηφοροκατηφόρες, (κυριως ανηφορες, λιγοτερες κατηφορες)  αναδεικνύοντας ένα μεγάλο μέρος του το βουνού ,  το οποίο – ευτυχώς ή δυστυχως – δεν εχουν τη δυνατότητα πολλοί να το δουν. 

Βεβαιως και  ήταν ολος ο δρομικος σεμσελες εκει και μετά τον ατελείωτο χαβαλέ της εκκίνησης ετοιμαστήκαμε  και βουρ στον 10ο – επετειακό Αεθλο. 

Μονον ο Μπαμπης ελειπε παρα τη δηλωση του οτι θα συμμετεχει  καθως τον ειδαμε στο τελος να κανει τις απονομες (καλυτερα ηταν στο ονειρο μου με την εκρητικη ξανθια που μου εδινε το μεταλιο...) 

Φυσικά η συμμετοχή μου ήταν αντάξια της προετοιμασίας μου – φτωχική. Παντοτε πριν κάθε  αγωνα νιώθω πανέτοιμος με μεγαλες φιλοδοξιες αλλα  στη διαρκεια του αγωνα νιώθω σαν σακι πατάτες έτοιμο να κατρακυλήσει στην κατηφόρα μετανιωνοντας (για λιγο) την ωρα και τη στιγμη που αρχισα το  τρεξιμο.  

Ακόμη κι ετσι όμως  περπάτησα αρκετά (κουράστηκα ακομη και στο περπατημα - τρομάρα μου θέλω και Ορλιακα και Ολυμπο) έβγαλα μπόλικες φωτογραφίες (ο αργος ρυθμος βολεύει για φωτογραφίες ) , έδεσα και ξανάδεσα τα κορδόνια μου, χαζολόγησα με διαφορους που με προσπερνούσαν σαν σταματημένο (που ήμουν) , χάζεψα τα λουλούδια,  τετοια  φυσιολατρικά πράγματα  και  κυρίως απέφυγα να τερματίσω τελευταίος , κάτι που ως γνωστόν δεν θα αντέξω όταν συμβεί...

Το ευχαριστηθηκα όμως , τερματισα σχετικα ξεκουραστος απο την πολυ την χαλαροτητα που επεδειξα στον αγωνα , πολύ ωραίο το μετάλλιο αν και πρέπει να πω ότι με στενοχώρησε λίγο ότι δεν είχε πολυ συμμετοχή, γιατί ο Αεθλος είναι ωραίος αγώνας   και αξίζει να τον τρέχει κανείς.

Μπραβο στα παιδια που το διοργανώνουν , μπραβο και στους εθελοντες και διασωστες που αλλη δουλεια δεν εχουν οι ανθρωποι ερχονται καθε ΣΚ και βλεπουν κατι χαζους να τρεχουν ασκοπως στο βουνο

Θα παω και του χρονου.