ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ 2015

Γι’αυτο παω

Επειδή ο Μάρτης δεν λείπει απο τη Σαρακοστή,  μετά απο διαβουλεύσεις και ατελείωτες συζητήσεις  πήραμε τα μπαγκάζια μας και ανεβήκαμε σαν τους ταγμένους  στο βουνό των Θεών να απολαυσουμε τον αγώνα που και χωρίς εμάς θα γινόταν,  αλλα με εμάς καλύτερα.

Αφού ετοιμάσαμε αποθέματα τροφίμων ικανά να μας στηριξουν στη δυσκολη προσπαθεια της αναβασης , (σάντουιτς, κεικ, μπανάνες, παστέλια, χαλβάδες, μπάρες, σοκολάτες, κοτόπουλα ψητά, γουρουνόπουλα με μήλα στο στόμα και άλλα superfoods)  κατευθυνθήκαμε προς το βουνό για την πρώτη μέρα ανάβασης προς Πετρόστρουγκα.

Η ανάβαση παλι μου φανηκε οτι  ήταν κάπως δύσκολη καθώς είμαστε μεν καταξιωμένοι μαραθωνοδρόμοι αλλα όχι και τόσο  όπως αποδείχθηκε και φτάσαμε στο πρωτο καταφύγιο αργά το βράδυ σε κατασταση διαλυσης.

Υποψιασμένος από την περυσινή τραγική εμπειρία της διαβιωσης με δεκαδες βρωμοπόδαρους στο  ίδιο δωμάτιο οπλίστηκα με υπομονή καταβαράθρωσα τα στάνταρ μου και μαζί με τον απλό λαό (δηλαδη τους υπολοιπους της παρεας) βολεύτηκα (ας πουμε)  στο σαλόνι καθως και παλι δεν υπηρχε διαθεσιμη σουιτα με ολα τα κομφορ, αμαν πια με αυτα τα ελληνικα βουνα , τιποτε δεν εχουν.

Βεβαια να πω οτι το καταφυγιο της Πετροστρουγγας ειχε και wi-fi γιατι χωρις ιντερνέτ πως να ζησουμε. Βγηκαν λοιπον χιλιαδες φωτογραφιες οι οποιες εσταλησαν παραυτα στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης γιατι αλλη ορεξη δεν ειχαν οι  διαφοροι φιλοι μας στην πολη να μας βλεπουν σαν μουλαρια  να ανεβαινουμε  τα κατσαβραχα.

Αφου προσπαθησα σκληρα και φετος να μην αφησω τον Γιαννη τον Αθανασιου να  κοιμηθει , ξαπλωσα και ακουσα ολη τη νυχτα ολων των ειδων τα ροχαλητα (αλλα και αλλους φρικτους θορυβους , ακουσα τα μυστικα διαφορων απο τις γυναικες τους και γενικα οσων μιλουσαν στον υπνο τους)  και γεματος νεες εμπειριες και γνωσεις  καταφερα να κοιμηθω λιγο μεσα σε αυτες τις φρικτες συνθηκες που περιεγραψα (ψεμματα βεβαια, το καταφυγιο ειναι εξαιρετικο και μπραβο στα παιδια που το διαχειριζονται , να τα λεμε κι αυτα, ειχαν και πολυ καλο φαγητο) .

Περασαμε ετσι  υπεροχα και την επομενη ημερα , ανεβηκαμε στο πανω καταφυγιο -  του Γιοσου Αποστολιδη,  το διασημο για την πολυτελεια και χλιδη του,  Yossos Apostolidis resort  οπου περασαμε παρα πολυ ωραια κανοντας μοναδικους συνδυασμους στα συστατικα μακαρονι , κρεας , κιμας, πατατες, ρυζι, κερδισε δε αυτος που εφαγε το μοναδικο πιατο ρυζι με κρεας και πατατες και απο κατω μακαρονια με κιμα  (ας αφησω λιγο τις κακοηθειες , τα παιδια και πανω και κατω εξαιρετικα και τα καταφυγια σε πολυ καλη κατασταση , με βοηθησαν δε ιδιαιτερως οταν χρειαστηκα την βοηθεια τους) .   

Ετσι περασε και η δευτερη μερα , εκανε ψοφοκρυο αλλα παρολα αυτα πηγαμε σε διαφορες κορυφες και λοφους για να δουμε μηπως ειχαν μετακινηθει απο τη θεση που τα ειχαμε αφησει περυσι και την αλλη μερα κατεβηκε η ομαδα για υποστηριξη στο σταθμο της Σκουρτας . Γιατι ειχαν προηγηθει πολυωρες συσκεψεις για την προετοιμασια των σταθμων υπο την επιβλεψη του ακαματου αρχηγου , λαοπροβλητου προεδρου του ΣΔΥΘ (σλουρπ σλουρπ , κλασσικο παρκε κανω , κανε ρε προεδρε καμια εκπτωση στις εκδρομες) . Βεβαια οι συσκεψεις των σταθμων παρεκτραπησαν μολις ηρθαν τα τσιπουρα , απορω τι ταϊζαν και ποτιζαν την αλλη μερα με τετοιο κεφαλι τους κακομοιρους αθλητας.
Εδω να πουμε - διοτι πρεπει να λεγονται κι αυτα - οτι καθοριστικο ρολο στην επιτυχια του αγωνα επαιξε η επανδρωση (και επαγυναικωση) του σταθμου της Σκουρτας απο την ομαδα μας που σε αντιθεση με τον σταθμο της Πετροστρουγγας (που επισης επανδρωθηκε απο το ΣΔΥΘιτες) ηταν ανωτατου επιπεδου . Εμας ο σταθμος ειχε πληθωρα εδεσματων περαν των ισοτονικων  ,  νερων και μπισκοτων δηλαδη, ειχαμε και προφιτερολ και παγωτο και σιροπιαστα και αλλα πολλα,  οι δε αθλητες  που περνουσαν ανανεωνοντουσαν  και χαρις σε μας τερματιζαν τον αγωνα , γινοταν δε εκτος  απο καλυτεροι αθλητες και καλυτεροι ανθρωποι,  γιατι ειχαμε καλυτερο επιπεδο εμεις ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΩ οι οποιοι ολο χαχαχα και χουχουχου ηταν και οι αθληται κουρασμενοι εφταναν στην Πετροστρουγγα,   κουρασμενοι  εφευγαν . Γιατι εμεις ειχαμε και προκομενα κοριτσια που δεν νοιαζονται μονο για τα τρεξιματα αλλα επλεναν και πιατα και σκουπιζαν και τον ειχαν τον σταθμο λαμπικο, ενω οι αποκατω ... μεσα στην πευκοβελονα.  

Αφου παρακολουθησαμε τους αθλητες - δρομεις να βλαστημαν - οι περισσοτεροι - την ωρα και την στιγμη που δηλωσαν συμμετοχη ,  (φοβερο το θεαμα πρεπει να πω , καταπληκτικο τοπιο και υπερπροσπαθεια απο ολους - πολυ ζηλεψα στην πραγματικοτητα ) και αφου εβγαλα φωτογραφιες ολους τους γνωστους που ειδα (Ιωσηφ Χριστοδουλιδη , Βαγγελη Παπαντωνιου, Γιωργο Σαλματα κ.α.) οι οποιοι παρα την κουραση μολις βλεπαν φωτογραφικη παρισταναν τους ξεκουραστους ηρωες και χοροπηδωντας δωστου οι ποζες , κατεβηκαμε Λιτοχωρο (μονοι μας καθως οι αλλοι καταφεραν και χαθηκαν στο ισιαδι) οπου ενισχυσαμε τις τοπικες ταβερνες μεχρις εξαντλησης των υπολοιπων διαθεσιμων ρευστου.

Αυτα και του χρονου παλι εκει θαμαστε.      

Συσκεψη υπο Λαμπρινιδη

Φευγοντας απο Πετροστρουγγα