Αντε παλι αναγκαστικη διακοπη στο τρεξιμο.
Θα μου πεις δεν εχασε ο παγκοσμιος αθλητισμος
τιποτα αλλα ειναι σπαστικο.
Κατα την διαρκεια της καλυτερης φετεινης
προπονησης (λιακαδα , βουνο, πολλα χιλιομετρα και μονος μου) την ωρα που κατεβαινα το φαραγγι που βγαζει
στο καραβι , στα μισα ακριβως της προπονησης, επαθα αυτο που φοβομουν
περισσοτερο στα μονοπατια , να γυρισει
δηλαδη ο αστραγαλος μου (και να τσακιστω
κυριολεκτικα).
Αποτελεσμα να μεινω παλι (τουλαχιστον) μια βδομαδα
off . Παει και το long run , πεφτω εξω στο προγραμμα
μου για δευτερη φορα , σκυλομετανιωσα φυσικα που δεν φορεσα παπουτσια trail (προς γνωση και συμμορφωση αυτο) , θα πρεπει τωρα
να το παω συντηρητικα μεχρι τον Απριλιο και αν προλαβω προλαβα.
Το χειροτερο δε,
ειναι οτι θα πρεπει να παραλειψω το βουνο και να ξανακατεβω παραλια που την βαριεμαι ασυστολα.
Ασταδιαλα πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου